In de aanloop naar Straatfestival in Ovezande was de tourlist akelig leeg.
Wel een beetje tricky wanneer je op die bewuste dag een goed figuur wil slaan, maar geen enkele podium routine die je daar bij helpt.
Vanuit de oefenruimte heeft Jaap daarom onze steun en toe verlaat, Marjan van Soos de Vaete, gebeld in de hoop op een tussendoor gig in Geersdijk. Binnen een paar dagen was de gig beklonken en strijdlustig als we zijn reis ik samen met Ronald af naar het roemruchte Heersdiek met nog roemruchtere ouwere jongeren soos De Vaete. Heel slim had Andre de Straatfestivallijst als 2de set voorgesteld om gevoel met de opbouw te krijgen en de eerste set zouden we afsluiten met 1 van onze nieuwe, nl "Raggle Taggle Gypsy Whore".
Het evenementen op Facebook wordt blijkbaar gelezen wat Linda (ooit June Carter in La Strada) stond al in te drinken in de voortuin van een vriendin.
De Vaete doet met een beperkt aantal bezoekers al aan als een volle kroeg en zo ook vanavond is de sfeer goed te noemen. Gezien de lange stilte hebben we er heeeeel veel zin in om weer van ons te laten horen.
De eerste set gaat lekker en het publiek is enthousiast. Voor Jackson weten we Linda over te halen om 1 coupeetje mee te zingen. Met enige trots kunnen we zeggen dat we een nieuwe buitenlandse vrouwelijke fan erbij hebben. De dame in kwestie is niet van de dansvloer geweken en dat geeft weer maar aan hoe aanstekelijk de Country Punk'a'Billy kan zijn.
De primeur voor "Raggle Taggle" voor de pauze had best leuk kunnen zijn, maar door geharrewar met capo's escaleerde deze folkklassieker volledige uit de hand. Jaap wist begin van het nummer er mij nog even op te attenderen dat het niet de 3de, maar de 2de positie voor de capo moest zijn, wat ik blind aannam en het folkrifje inzette. Al vrij snel werd duidelijk dat dit niet matchte met Koen die na wat zwaaien en roepen de capo ook naar de 2de verplaatste. Dat is natuurlijk een leuke actie, maar daar heb je als bassist geen bal aan. Verontwaardigt staat Andre naar zijn hals te staren. Hij speelt toch op de juiste plek? Hoe is het dan mogelijk dat juist hij ten opzicht van de rest van de band er volledig naast zit?? Tenenkrommend komen we aan de eindstreep. Erg jammer van een verder redelijk gespeelde 1ste set.
Na een pauze met verse buitenlucht trappen we de Straatfestivalset af met het intro van Chicken Shack.
Love Song 666 is weliswaar geen primeur, maar klinkt wel lekker vers in de set.
De rust in de set met Straight A's en Wake Up Sinners (Jaap op banjo, Koen mondharmonica en ik op ukelele) loopt met een lekker Psycho bassoundje over in Bloody Mary. Dit geeft ons de tijd om van ukelele, banjo & mondharmonica te wisselen. Wanneer ik af tel "1, 2, 1, 2, 3, 4" valt iedereen in. Alleen jammer dat mijn snoertje nog achter mijn broekriem bungelt en mijn Koch angstig stil blijft.
Red Neck Rampage is 1 van onze nieuwste toppers en de intro speech van Koen krijgt een viervoudige "Haleluja" op "Dick, Pussy & Job".
Sowieso hoe later op te avond hoe schunniger de door Jaap geïmproviseerde teksten.
Een plek op het stoppelfeest kunnen we helaas niet bemachtigen omdat het programma al definiitief is.
De avond was alsnog perfect te noemen en de Brotherhood gaat dan ook weer met een breden grijns huiswaards.
