Het is een
kleine 3 jaar na dato niet helemaal vers om het optreden in 't Beest te rapporteren.
Echter was deze gig voor de Baldrick Brothers dusdanig belangrijk dat het
merendeel wel is blijven hangen en de moeite waard om te vernoemen.
Dit optreden
stond al vast voordat de band definitief compleet was. Voor de zang was in
eerste instantie een oude hotelentertainer aangetrokken. Echter was de klik
ver te zoeken. Bij Ronald gingen zijn nekharen bij elke opmerking
overeind staan en met de opmerking “Laten we ook opzoek gaan naar een
sologitarist” maakte hij ook bij mij geen vrienden. Het was al snel duidelijk
dat hij geen enkel idee had van onze bedoelingen met de band en werd na een
paar oefenavonden afgebeld. Gelukkig had hij zelf de bui ook al zien hangen en
had hij voor zichzelf hetzelfde besluit genomen. Maar we stond wel weer zonder
zanger met een optreden in het vooruitzicht. Ronald had vanuit het
vrijwilligerswerk bij 't Beest Jaap Weststrate in gedachten. Iemand zonder
bandervaring en met enkel wat zangervaring tijdens familiefeestjes samen met
zijn neef.
Het feit dat
Jaap wou zingen en dat Ronald het een sympathiek persoon vond was doorslaggevend
voor de keuze.
Dat Jaap
geen topzanger was, zagen wij niet als een groot probleem. Zijn enthousiasme en tekstbeleving trok
ons over de streep en we konden hem op geen valse noot betrappen. Daarnaast was
de klik er vanaf het eerste moment en dat stond ons nog het meeste aan. En een
goeie zanger heeft ook tijd nodig om zich te vormen. Het was wel zaak om snel
aan het werk te gaan, want het optreden kwam al aardig in zicht.
Een optreden in het Beest is een heel
gebeuren met opbouw, sound checks en gezamenlijk eten in het bardeel. Daar
blijkt dat Izaäk een logee voor het weekend heeft die hij op
moet halen. Het mag duidelijk zijn dat de sfeer, ondanks de keuze van Koen,
tussen twee trouwe vrienden die avond aardig op spel is komen te staan toen
bekend werd wie de betreffende logee bleek te zijn. Nog die avond besluit Koen
om "The Girl of my Best Friend" voortaan uit onze setlist te
schrappen. Begrijpelijk. Het optreden had er gelukkig verder niet echt onder te
lijden.
Wat vooral
opviel was de toestroom van familieleden en kennissen en met name van Jaap.
Ondanks onze beperkte set brengen we het er goed vanaf. Achter het podium
blijkt Joe Buck(yourself) een stuk rustiger dan de door de duivel achterna
gezeten solist die hij na ons op het podium lijkt te zijn. Met hanenkam en
akoestisch gitaar spuugt hij zijn teksten uit.
Ook het
Eindhovens Bang Bang Bazooka is een stel vriendelijke gasten die ons de complimenten
toespelen. Vanuit de zaal gezien zijn de Bazooka’s ook een geweldige band.
Ondanks de soap
was de eerste Baldrick gig er één die stond als een huis. Onze naam was
gevestigd.
