zaterdag 9 mei 2020

De Company of Sinners Corona proof felicitatiedienst - 7 April, 2 & 9 Mei 2020

Je moet wat als Desperados der muzikale hobbyisten. De Brotherhood op z’n gat en dankzij een bassist in de zorg is de Company vleugellam, terwijl intussen een aanvankelijk mooie serie aan optredens stuk voor stuk omvallen. Café The Wicked in Vlissingen is de koploper. De kroeg gaat eind van zondagmiddag 15 maart op slot op het moment dat wij daar wellicht ons laatste set zouden inzetten. Zover is het niet gekomen, want de RIVM liep al een aantal dagen op spreekwoordelijke klompen en de risico’s waren inmiddels overduidelijk te groot om een volle kroeg bij elkaar te spelen. Dat laatste was ook maar de vraag, want ook ons publiek leeft niet onder een steen.
Op FB stelde al snel een creatieve geest voor om het zorgpersoneel, de oudjes en lockdowntjes in het Arendskerke Poelwijck op gepaste afstand te vermaken met erfelijke wortels en moord liedjes. Het adaptieve vermogen van mijn kompaan en mij zou het mogelijk hebben gemaakt om al kort na het afkondigen van de “intelligente”lock-down muzikaal van ons te laten horen. Was het niet dat het dagelijks bestuur daar helaas geheel anders over dacht.
Maar...., wellicht geholpen door muzikale activiteit bij andere verzorgingsinstellingen, komt de vraag een paar weken later opnieuw en dit keer wordt er wel ingestemd. Het improvisatietalent van mijn kompaan voorziet in de vondst om 2 steigerdelen op de imperiaal te bevestigen en maakt van de schildersbus een verrijdbaar podium met een ruime mogelijkheid om 1,5meter afstand te houden. Een dingetje wat mij in mijn enthousiasme nog wel eens wil ontgaan, maar de intentie en mogelijkheden zijn daar.
Een enkele oefenavond vooraf moet genoeg zijn om nog 2 nieuwe nummers (The Claws & Just You Fool) aan ons repertoire toe te voegen. Met alle begrip moet René verstek laten gaan en na een ochtendje werken doen we die middag ons ding rondom het Poelwijck gebouw, wat naar blijkt, een hele andere look heeft gekregen nadat ik hier voor de laatste keer mijn oma heb bezocht. Sterker nog, het oude pand is lang geleden platgelegd en op dezelfde plek is een moderne instelling opgetrokken.
Martijn, onze held met camera, die ons de hoesfoto voor onze “Killing Your Darlings” LP heeft geleverd, is mooi op tijd met de nodige toestellen, lenzen en een enthousiast humeur. Ook voor hem schept het de mogelijkheid om in Coronatijd muziekplaatjes te schieten. De voortuin is een terras waar de oude garde de onderlinge afstand serieus respecteren. Voor de bedlegende klimmen we de bus op voor een serenade onder het raam.
Aan de achterzijde grenst de groenstrook rond de met heggen afgebakende betegelde tuintjes aan de in volle bloesem staande fruitgaarden. De specialtjes en lockdowntjes hebben al een tijdje op ons moeten wachten en we worden enthousiast ontvangen. Ik zie één van de gelukkige met een rammelinstrument met belletjes op een bankje zitten en in een flits zie ik een rij aan eerdere kandidaten met een tamboerijn of iets in die geest tijdens optredens in gedachten voorbij komen. Deze keer hebben we gelukkig het genoegen iemand met ritmegevoel te treffen. Op de laatste plek is het bijzonder stil en na Koen zijn vraag of we hier bij de Ger.Gem.afdeling zijn aangekomen zet ik het poëtische Mulder in gevolgd met het eerste gebod wat klaarblijkelijk door de hoofdrolspeler in het lied gebroken moet worden.
Het middagje levert een hoop gelukkige mensen, een berg bedankjes en complimenten en dankzij Martijn een geweldige fotoreportage en een filmpje op.

We zijn alweer een maand verder wanneer we worden gevraagd om een 60 jarige Terneuzenaar met ‘s-Heerenhoekse roots te verrassen. Gezien de RIVM regels en de gedetailleerde regels op de politie site, maakt het een samenkomst op iemands stoep door 3 muzikanten, wel erg lastig. En de boetes zijn niet mals. Toch weet onze opdrachtgever/geefster via de locale autoriteiten toestemming te krijgen voor een 20 minuten onaangekondigd  optreden voor de deur van de jarige. En René is gelukkig weer van de partij. Koen heeft een lat van een meter gemaakt voor territoriale cirkels, waarvan René en mij de logica m.b.t. het 1,5 meter regime enigszins ontgaat, maar dat terzijde. Veel maakt het ook niet uit, want we houden trouw onze vereiste afstand. De 20 minuten hebben we weliswaar ruimschoots overschreden, maar daar heeft niemand een virus van opgelopen. Noodgedwongen reizen we alle 3 apart de tunnel door en op een parkeerplaats in de buurt brengen we het instrumentarium aanval klaar. Onze verrassing is  inderdaad overduidelijk onaangekondigd. Af en duiken er wat buren en dansende buurkinderen op, naast de 2 complotgenoten en tevens familielid van de jarige. Het ruime half uur heeft onze opdrachtgever een slordige 800+ aan foto’s opgeleverd, die een week later voor ons tot ongeveer 35 haarscherpe plaatsjes zijn gereduceerd. Samen met de foto’s van Heleen hebben we er weer een mooi fotoverslag aan overgehouden.

Of het 1 gevolg is van het ander is mij niet helemaal duidelijk, maar een paar dagen later worden we gevraagd om onze muzikale Baldrick halfbroer voor zijn Abraham jubileum te verrassen. De Company of Sinners Corona Proof felicitatiedienst is een feit en na ons eerste oefenavondje met z’n drieën gaan we de jarige met de LaRo via de brandgang tegemoet. Overrompeld aan de pizza gourmet feliciteren we de jarige volgens het nieuwe normaal met gestrekt been; puntlaars en lakschoen aan strandslipper. Een paar minuten later staan we op RIVM wijdte op het pleintje voor de schuur. De buren kunnen het schouwspel vanaf hun dakterras mee aanschouwen en we hebben een gevarieerde potpourri aan moord, roots en duivelse hoopliederen bij elkaar geschraapt. We zijn niet voor niets een verhalenband. In de avondzon staan we dan ook in koor The Claws, Straight to Hell en The Devil Make Me A Free Man te zingen. Voor zowel de toehoorders als wij, de muzikanten, een bijzonder optreden in een feitelijk onmogelijke tijd om samen muziek te kunnen en mogen maken. De groen uitgeslagen replica van de jarige zit er wat verloren onderuit gezakt bij wanneer we onze overval besluiten met onze shuffle uitvoering van Highway to Hell. De echte versie staat er gelukkig springlevend en nog lang niet als een Ibrahim uitziend bij wanneer we na een teenpuntgroet per LaRo, hangend aan de luifelbeugels, via de brandgang ons open-podium weer verlaten.


vrijdag 8 mei 2020

Baldrick Brothers - The Corona Cancel Tour 2020

Ja mensen (om mijn kompaan en brother in crime maar eens te citeren), waar zijn we in Gods naam in terecht gekomen. Het C-woord, wat ik mijn bek niet meer uit krijg, heeft ieder van ons in meer of iedere mate te grazen genomen. En iedereen heeft daarbij zijn eigen verhaal. In de competitie om de meest trieste virus ervaring staan we gelukkig ver onderaan de ranglijst. Maar man man man wat een slecht scenario voor een nog slechtere B-film.
De tweede helft van 2019 waren we met de brotherhood in een lang opname traject verwikkeld. Met een lang weekend in een zweterige studio en nog een paar extra opname avondjes leek het ons voor het vastleggen van 10 songs geen al te zware dobber. Echter bleek onze teamgeest (liefst alles samen, want je bent tenslotte een band) en de agenda van de studio de angel in het traject te zijn. Het plannen van 6, uhhh 7 druk bezette personen om de tracks naar tevredenheid af te kunnen ronden bleek nog niet eenvoudig. Maar vóór het eind van het jaar stond alles op band en was het hele relaas op een haar na gemixt. Helaas bracht de planning voor het nieuwe jaar niet direct veel schot in de zaak, dankzij de gegunde carrière-move van Jaap naar de Nederlandse Spoorwegen, met een studie/werkperiode van zeker 6 maanden, en de vooruitzichten van een bedrijfstop bij mijn werkgever en alle voorbereiding van dien. Een feestje n.a.v. ons eerst optreden in het Beest, afgelopen januari 10 jaar geleden, zat er even niet in. Al wist Koen er op FB met wat oude foto’s van de prille bandjes van de bandleden, er nog een vrolijke draai aan te geven.Gelukkig hebben we begin dit jaar, weliswaar op de winderigste dag van afgelopen winter, met een glansrol voor Anita, een tof optreden op het overdekte terras van de treinwagon van Surf te Turf kunnen geven. Als voorbode voor een soort van lockdown was het advies om deze zondag niet onnodig de deur uit te gaan om een boom op je auto of andere verkeersellende te voorkomen. Gelukkig hield niet iedereen zich aan dat advies en was zelfs verrast twee dorpsgenoten in wielren tenue aan de bar tegen te komen. Zal een straf tochtje terug zijn geworden.
Één van de ijzers in het vuur dit jaar was de persoonlijke target van Koen. Al sinds zijn connecties, via Eva, met de Flakkeese eilandbewoners is zijn onafwendbaar doel om op 1 van de podia van de Flakkeese dagen te staan. Maar helaas is die plek niet weggelegd voor een Zuid-Bevelandse band zonder Flakkeese wortels en na een paar jaar daarmee tegen een teleurstelling te zijn aangelopen heeft hij dan eindelijk een maas der Meneerse wetten ontdekt. We nemen gewoon voor tijdelijk een Flakkeese in de band. Tegen alle afgesproken bandregels in om geen vrouw in de band te tolereren, hebben we spontaan een zus binnen onze brotherhood. Marleen heeft vorig jaar haar vorig band The Soggy Bottom Girls verlaten, waarmee Koen op mondharmonica zijn bijdragen aan hun Last Waltz project had verleend. Ons nieuwe bandlid is niet per definitie een virtuoos op gitaar (maar goed ook, want waar zouden wij dan zijn?), maar met haar scherpe Gretsch geluid en een eigenzinnige slag is ze een verbazend mooie aanvulling op onze punk’a’billy sound. Met wat filmpje uit het oefenhok weten we door de ballotage commissie te komen en hebben we ons als “Baldrick Brothers ft. Marilyn B” een plek aan het eind van de middag op het buiten-podium verworven. In de pocket en volgens onze dolgelukkige multi instrumentalist geven ze voor die dag (drie maanden van te voren) prachtig zomerweer af. Nog even een paar foto’s voor het boekje en we staan op het affiche. Verder zijn de eerste 3 winterse maanden van 2020 gevuld met fotoshoots van de brotherhood met een honkbalknuppel (het oversized verf roerhoutje uit Koen zijn bus) in een schemerig oefenhok, oefenen samen met onze zus en een hoop gepuzzel voor de CD/LP hoes. Dit alles in afwachting van de mastering van Marc. De pijlen stonden gericht op de 2de helft van het jaar, wanneer er weer ruimte vrij zou zijn om de agenda te gaan vullen en om ons nieuwe album te gaan presenteren. Een grootse aanpak hadden we nog niet gepland, maar wellicht zat er wel een presentatie in La Strada voor ons in en er waren al plannen voor een akoestische set in de Drvkkery of iets in die trend. In de tussentijd hadden Koen, René en ik een aangenaam mooi lijstje aan Company gigs af te werken. Een fijn muzikaal najaar lag in het verschiet. Niets van dat alles dus. Zondag 15 maart om 17:30, de dag dat Company of Sinners in de Wicked in Vlissingen zouden spelen, sluit in heel Nederland de kroegen. We zagen de vrijdag ervoor de bui al hangen en hebben ons St.Patricks concertje aldaar uit eigen overweging, maar met vette tegenzin, afgeblazen. Half mei, twee maanden later, staan we op het punt om onze CD’s van de perser te ontvangen en naar schatting half juni volgen de vinylplaten. De Flakkeese dagen zijn inmiddels gecanceld en de vooruitzichten zijn nog niet veel belovend voor de rest van het jaar. Alles gaat er anders uitzien, maar de “anderhalvemeter samenleving” biedt weinig ruimte voor een band in een stampende kroeg. Laten we hopen dat de “oude tijden” ( het is nog maar twee maanden geleden?) snel weer herleven. Gelukkig zijn muzikanten creatieve wezens en op social media ploppen diversen filmpjes op van fanatiekelingen met een gitaar of ukelele. En met half Nederland thuis in sociale quarantaine is er zat behoefte aan inspiratievolle activiteiten en muziek. Genoeg reden om onze CD tegen een schappelijk prijsje op Internet in de verkoop te gooien. Wachtend op beter tijden en in de tussentijd luisterend naar een goeie schijf. Want dat is het geworden met 10 nummers waarvan 4 eigen songs. En we zijn er enorm trots op. Elke middag in afwachting van post-NL is het wachten op het grote moment. Onze CD komt eraan.

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...