NoPoint - Woudenberg - 22 September 2012

Om 16:00 uur de auto in voor een besloten feestje in Woudenberg dat om 23:00 uur klaar moet zijn klinkt meer als een snabbel dat naar een NoPointfeestje. En vreemd genoeg besef ik dat pas wanneer we in een sjiek opgedirkte feestschuur op een zeer opgeruimde camping terecht komen. De lange kerkbanken staan tegen de achter wand geschoven wat duidelijk maakt dat we hier niet voor niets ruim voor middernacht stil moeten zijn. Tijdens de sound check (Doctor Boctor) komt de gastvrouw van het complex ons duidelijk maken dat we wel heeeel erg hard staan. Dit belooft een "2 keer bellen" herhaling te worden.   

Echter deze keer met sympathiekere opdrachtgevers, dus dan toch maar een tandje terug. Met een grommende maag sluiten we onze afstelklus tegen 7 uur af.

Helaas bleek de rode Engelse Dubbel Lekker Frietbus voor ons neus gesloten te zijn, waardoor we noodgedwongen op de lokale cafetaria zijn toewezen. Onderweg in de taxi van Boudewijn rees bij ieder van ons de vraag of we dit voortaan niet beter aan ons voorbij zouden moeten laten gaan. Maar ach, ter lering en vermaak is dit ook wel eens een interessant uitstapje.

Exact 20:30uur is 't showtime. Herman roept de feestgangers bij elkaar voor de aftrap met "Can You Handle me, babe" welke we op hun verzoek aan ons repertoire hebben toegevoegd. Het is bij iedereen even aftasten wie er een voet op de dansvloer zet. Het duurt dan ook meer dan een halve set, maar dan staan er ook voldoende om de aandacht van ons af te leiden. Hier en daar willen ze nog wel ons wat afleiden. Tijdens de korte pauze worden er nog wat cadeaus van eigenaar gewisseld en godzijdank blijven de sketches en liedjes achterwege. De 2de set verloopt lekker en er is ruimschoots tijd en ruimte om alle rockposes uit de kast te halen. Nummer 105 hebben we deze avond met gebrek aan roeiers achterwege gelaten. Het einde vergde wat timing om met een 3-voudige afsluiter stipt om 23:00 uur klaar te zijn. De eerste vlekkeloze Bohemian uitvoering ooit eindigde dan ook 5 minuten voor tijd, maar Herman wist dit gat gelukkig op een fraaie manier in te vullen door nogmaals "Can You Handle me" in te zetten. Nu maar afwachten of ze elkaar aankunnen. Nog snel een paar biertjes en een broodje kroket. Althans, voor mijn en Herman, want deze bleken iets wat op de bon tot enige frustratie bij Stefan. De avond viel ieder van ons nog reuze mee, maar ondanks dat staat mijn besluit vast. Speel Rock'n'Roll waar Rock'n'Roll thuis hoort. In een rokerige kroeg tot diep in de nacht met de versterkers op 11. Zoals Rose Tattoo ooit zong “Nice Boys Don't Play Rock'n'Roll”, maar heb geen spijt van deze ene keer.

Baldrick Brothers - Soos De Vaete in Geersdijk - 21 september 2012

In het kleine plaatsje Geersdijk, midden op Noord-Beveland, staat 1 van de langst bestaande sociëteiten van Zeeland met een nog altijd gedreven organisatie. Omdat er verder in het dorp geen kroeg te vinden is, fungeert de soos als plaatselijke dranklokaal waar op vrijdag voor een tientje in een hoge hoed vooral de oudere jongere te vinden zijn. Gelukkig maar, want de jeugd zelf loopt niet zo hard meer voor een live bandje en daarom laat men regelmatig, en met succes, een DJ op draven om ook voor de jeugd het weekend op te fleuren. De bandoptredens houden ze graag in stand en die breng altijd nog voldoende bezoekers op de been voor een top avond. Ook deze avond was het geen overvol lokaal, maar ze bewijzen hier weer wel dat je geen massa's mensen nodig hebt voor een geslaagde avond. Over 2 sets hadden we de hele lijst opgedeeld en met uitzondering van "Jackson" en "Straight A's" zat alles er in.

Het fijne van zo'n kleine ruimte is het compacte geluid, zodat alles voor iedereen goed te horen is.

Een noemenswaardige topic is de verwisseling van onze oude vertrouwde lamp door de MOAB. Onze "Mother Of All Bombs" met onze naam erop, zoals op onze laatste sticker, hing als een jutterstrofee boven de bar. Het ontbreken van de lamp ging niet onopgemerkt voorbij. De lamp heeft zijn beste tijd gehad en het is tijd voor iets nieuws.

De laatste keer in de soos werden we na de eerste en enige set toe geroepen; "Oale 17-ne nog un kear". Onze set is onmiddels verdubbeld, maar dit was nog geen reden om na het laatste nummer te stoppen. Al waren het herhalingen, het publiek was dik tevreden met 2 lange toegiften van 5 en 2 nummers.

Nog even Marian en de barman uitzwaaien en dan snel naar huis. Morgen gaat de wekker weer om kwart voor 8.

NoPoint - Veersemeer Sloeprace 15 september 2012

Alweer vanaf vorig jaar geleden dat Herman ons voor 3FM Serious Request in de verkoop had gegooid. Als veilingmeester van het Kortgeense inzamelingsinitiatief had hij ons goed verkocht aan het Veersemeer Sloeprace Comité.

Omdat we daar een paar maanden ervoor hadden gespeeld stonden we daar nog vers in het geheugen. Nu, driekwart jaar later, staan we er dan eindelijk. Het podium staat achter in de tent, zodat iedereen ons kan zien en wij ook iedereen. De opgekroonde bootjes, inclusief bemanning, stonden in het teken van de flowerpower en de hele tent stond dan ook vol met hippies. Boudewijn had zijn nieuwe aanwinst; een "Holy Grail" galm pedaal boven op zijn Mesa versterker geplant. Mijn nieuwe aanwinst zaten in mijn oren. De nieuwe oorpluggen zaten de eerste set nog heel onwennig, maar gaande weg de avond was ik, ondanks mijn weerstand tegen die dingen, bescheiden blij met mijn 20dB dempers. Het volume stond goed hard op het podium. De tent vol peddelaars was van plan om te feesten en hadden vanaf het begin de vloer tot aan het podium gevuld. De weinig gecompliceerde klassiekers werden met open armen ontvangen. De nieuwe nummers "Can You Handel Me" en "Twilight Zone" speelden lekker weg. Andre had een filmer gecharterd om eens fatsoenlijks op YouTube te kunnen zetten. Hopelijk heeft hij er iets leuks van kunnen maken, want muzikaal zat er door het enthousiasme nog al eens wat slippertjes tussen. Ook had de backline wat dipjes. Tijdens een intro zie ik Andre met gefronste wenkbrauwen met resultaat aan zijn knoppen draaien om weer wat geluid uit zijn speakers te krijgen.

Tijdens de laatste set kreeg een niet geheel nuchtere Friese roeiclub het idee om voor het podium een roeidemonstratie te geven. In de regel ben ik niet zo'n fan van roeiende mensen op een dansvloer, maar met dit stel ervaringsdeskundigen leek het mijn wel oké om me als stuurman op te werpen en ben al gitaar spelend voor aangeschoven. Dit gaf "With a little help.." wel een erg vriendschappelijk sfeertje. Na dit roei uitje was ik even de weg kwijt. En al helemaal toen het elektrisch van mijn pedalen weg was. Bleek dat er iemand met zijn boere hoeven op een schakelaar was gaan staan.

Boudewijn werd helaas erger getroffen toen zijn Mesa alleen nog een zware brom voort bracht. Zijn heilige graal had 'm toch niet de gewenste zegen gegeven en hij moest noodgedwongen over op zijn gloednieuwe reserve Vox versterker. Het eerste optreden mocht hij meteen dienst doen.

Tijdens "Rosie" ging bij mij nog even het licht uit toen 2 stevige gasten al springend languit over mijn pedalen op het podium vielen. Gelukkig dat in net een treetje hoger was gaan staan.

Rond 01:30uur weet Herman weer uit welke hoek de wind waait en eindigen we allemaal weer in een uitgerekt F akkoord.

De menigte die er nog geen genoeg van had ging, samen met Herman, nog even door in de Graaf van Buren. En ik ging met een brede grijns weer terug naar huis.

Baldrick Brothers – Mosseltreffen Zierikzee – 8 september 2012

Onze Indian Summer Toer kon niet beter beginnen dat op 1 van de mooiste zomerdagen van dit jaar. Het altijd toch al goed bezocht Mosseltreffen had dit jaar echt een top drukte. Het industrieterrein stond vol motoren, evenals de berm aan beide zijden van de weg richting clubhuis. De sfeer was erg goed en voor het clubgebouw zat een mede biker met een versterkte akoestische gitaar oude klassiekers te spelen.

De mosselschelpen lagen, even als de lege bierflessen, bezaaid over de vloer terwijl het kampvuur alvast was opgestookt. Tijdens het opbouwen wist Koen gewapend met accutol al hangend over de balustrade zijn originele MOAB kunstwerkje als voetafdruk van ons optreden tegen de houten achterwand te schroeven. Geluidsman Jimi is inmiddels al gewend om voor ons achter de knoppen te staan en had ons in no-time afgeregeld. Nog tijd genoeg over dus om wat oude bekenden op te zoeken die hier op 2 wielen naartoe zijn gekomen en hun tent hebben opgezet.

20:15uur: show time!

Ondanks de hitte stond het clubgebouw meteen lekker vol, met een aantal Rock'a'Billy's vooraan het podium. Aanvankelijk wou Jaap "Icon" uit de lijst schrappen. Gelukkig wordt deze Daan klassieker door een aantal herkend. Even als "The Bottle Runs Dry". Dit lijkt ons een Belgisch publiek. Zelfs "Galaxy" wordt door iemand uit volle borst mee geschreeuwd.

Tegen de tijd dat Jaap zijn wasbord om moet hangen, probeer ik ruimte te maken op de kist voor het podium om er op te gaan staan. Met het weg pakken van de tamboerijn lazert een lepel onvindbaar tussen het podium. Geen nood. Tijdens een gitaarsolo loopt Jaap het sleutelhok binnen en rukt de eerste de beste engelse sleutel van het rek. Opgelost! Klaar voor de wasbord solo. Op 3/4 van de set worden verzocht om even het veld te ruimen voor een tussendoor akt. Aangezien we met The Bandox hier ooit eerder werden onderbroken, had ik al een licht voorgevoel wat al snel werd bevestig. Hutje mutje vanaf de hoek van het podium waren we getuige van een wat slappe striptease. Helaas voor de dame in kwestie bleef haar begeleidende CD irritant vaak hangen en overslaan.

OK, snel die slip uit, dan kunnen wij weer aan de bak. Helaas duurt het dan weer 3 nummert voor wij en het publiek weer op dreef zijn. Qua timing wel leuk om ons tweede deel met "Too Drunk" te beginnen. Wat volgens mij ook voor veel aanwezigen al gold. Tijdens "Jesus" hebben we ons eerste bierdouche sinds ons bestaan te pakken. Dat wordt thuis de Guild poetsen. Jemig wat een avond. Het uitgelaten publiek wil meer, maar het is tijd om plaats te maken voor Rootless, de afsluiter van de avond.

Volgend jaar weer, maar dan met NoPoint of op de motor en tentje mee.