zaterdag 24 december 2016

Baldrick Brothers - Kerstavond La Strada in Goes - 24 december 2016

Kerst zit vol tradities. Kerstballen, oh dennenboom, dikke kerstkabouters en het afgrijselijke "Last Christmas" van Wham. Maar ook dit jaar, alweer voor het vijfde jaar, ons kerstavondfeestje in La Strada. Twee no-nonsense sets voor een overvolle kroeg is het mooiste kerstcadeau wat je als muzikant kan wensen. En ook dit jaar mochten we weer uitpakken. 
We waren er weer belachelijk vroeg, maar gelukkig was Maurice ons voor en konden we zijn dranklokaaltje weer vol gooien met ons complete instrumentarium anarchie. Wat hebben we toch heerlijk veel zooi. Eric doet zijn uiterste best om het "Kerstjubel" lint uit de meterkast, wat met een stukje huisvlijt van Koen enkele jaren geleden elkaar is gezet, op de deur te plakken. 
De vaste speakertoren aan de kant van Koen en Andre stond er vorig jaar nog niet en de brandslang moet vrij blijven. Dan maar opbouwen richting mijn territorium. Gek genoeg hou ik nog voldoende ruimte over, al hang ik regelmatig met m'n gitaarhals in de vetplanten die boven m'n hoofd op een nieuw hangend stalen frame staan. 
De kroeg staat de eerste set gezellig vol. De tweede set staat hij afgeladen. Voor de verandering openen we met Power Shake. Goed gepland, Jaap. Deze instrumentale hakt er lekker in en plaveit een schoon paadje voor Jaap die vervolgens zelf met Gone zijn aftrap heeft.  
Het is deze avond de presentatie van ons eerste eigen nummer; Broken Back Billy. Tekst van Andre, muziek van Koen en Jaap, Ronald en ik hebben er de zout en peper aan toegevoegd. Het aanvankelijk Golden Earring sausje was na 1 oefenavondje weggevaagd met een uptempo Rockabilly rifje en bijbehorend drumritme. Zo, die is met algehele trots klaar en eruit. 
Setje 1 sluiten we gezien de vooravond van een bejaarde heilige, af met Jingle Bells. 
Na de pauze is het flink vol en open we rustig met Straight A's, om daarna met Galaxy 500 weer helemaal los te gaan. Jesus is zoals gebruikelijk ons laatste. Maar dan wel nog met een rijtje toegiften achter de hand. Het publiek wil gelukkig onomstotelijk meer. Dus allah! De vette tango van Love Song 666 is daarop ons antwoord. Als allerlaatste sluiten we het rijtje met een herhaling van Jingle Bells. Beide keren gelukkig nu wel met een vlekkeloze Rudolf the Red Nose Reindeer. 
Het is nog lang onrustig, midden in deze winternacht, tot we in de late uurtje het podium ruimen. Als jaarlijkse traditie gaan we allemaal weer met een speciaal biertje van Eric en een afspraak voor kerstavond 2017 op zak naar huis. 

maandag 19 december 2016

Baldrick Brothers - Serious Request in Koudekerke - 19 December 2016

Sinds kort hebben we een boeker. Voor ons een geheel nieuw fenomeen, omdat we tot dusver altijd zelf achter onze optredens hebben gelopen. Niet dat we daar nu per direct mee gestopt zijn, maar het maakt het bandjes leven weer een stukje aangenamer. Boeker Linda heeft haar Festiband opgezet vanuit haar hobby om bandjes te kijken en te volgen. Op haar Facebook houdt ze als 1 van de weinige een agenda bij van de Zeeuwse bands op de Zeeuwse podia. Dan is het een logische stap om dan ook maar meteen zelf die bandjes te gaan plannen. Inmiddels zijn er al een paar in 2017 uit voortgekomen en vorige week kwam het verzoek voor Serious Request. Een benefietje dus, maar ach. Het is op onze vaste oefenavond en wie weet is er wel wat volk. 
We hadden ja gezegd, maar toen voor ons bekend werd dat we in een open trailer zouden staan, bedaarde het enthousiasme nogal. Vooral Jaap is geen liefhebber van kou en is zondag vooraf op onderzoek gegaan. De organisator verzekerde dat er best wel wat warmte van de lampen af kwam. Zeker met van die LED lampen. Niet dus! ‪Maandagmiddag‬ ‪16:15‬ sta ik voor de mendeur van Koen z'n schuur. Lekker op tijd dus voor een optreden ‪tussen 18:30 en 19:30‬. Nog voor vijven staan we in Koudekerke. Midden op het plein staat een tent en aan de rand staat een kopie 3FM glazenhuis met wat verderop en een trailer. Het is nog stil. De vorige band die tot vijf uur de tijd had was wellicht vroeg klaar?! 
Wanneer we onze apparatuur op de trailer zetten vallen de twee rode warmte lampen aan de binnenkant van de staanders in de trailer op. De organisatie blijkt deze 'smiddags nog op verzoek van Linda en ingegeven door onze kouwelijke onrust, aangebracht te hebben. Met een overdaad aan monitoren is het niet erg om er 1 in te pikken en op z'n kant als verhoginkje voor mijn Koch te gebruiken. 
De mannen van het geluid zijn lekker relaxt en alles staat snel goed afgesteld. De speakertorens op de trailers overstemmen mijn, niet via monitoren uit versterkt, versterkers setje, zo blijkt na de final sound check. Misschien toch die monitor? Hmmm. 
Om half 7 staat het alles behalve vol. Een handje vol en 2 ADHD fotografes die ons van links en rechts vanuit diverse poses op de grond en op stoelen beschieten. Gelukkig stijgt het aantal gaandeweg het uur. Wij stuiteren er niet minder om. Hey hey hey, in I'll Write it all Down, wordt vanwege de kerstgedachte Ho Ho Ho. En ondanks de protesten van Ronald speel ik een stroofje Shake, Rattle & Roll, als verzoekje uit het publiek voor de Serious Request pot. Aan het eind van ons uur mag Jingle Bells niet ontbreken. Uit onze versie wordt zelfs door een aanwezige collega, de Claw Boys Claw versie herkend. Heb ik mij afgelopen weekend te pleuris geoefend op mijn versie van Rudolf The Rednose Reindeer, kapen 4 broers mijn uitvoering al lallend voor mijn neus weg. Het optreden gaat niet zonder gebreken. Regelmatig is mijn geluid weg of is de fut uit mijn sound. Voor vrijdag even alles in de contactspray zetten dus. Jaap zijn gitaargeluid is helemaal niet om te doen. Lege batterij blijkt achteraf. Zo strompelen we muzikaal gezien de set door. Een goeie oefening dus voor ons kerstavond concertje bij Eric komende zaterdag. Gelukkig hebben we de foto's nog. En een aardig filmpje op YouTube van Mrs. McGrath. Nog even een glühwein voor de kou en dan maar wachten op onze after party. Een professioneel ogend gezelschap in leren jas op een bijna snoerloos podium. Het geheel belooft heel wat tot de band hun eerste nummer inzet; "Ik voel me sexy als ik dans!". Tja, dan is het echt wel tijd om op huis aan te gaan. 
Leuk dat we er hebben gestaan! 

zaterdag 10 december 2016

Company of Sinners - De Klomp in Ovezande - 10 December 2016

Voor ons beiden heeft de Ovezandse Klomp een speciaal plekje. Beiden zijn we opgegroeid met Klomppop. In de eerste jaren gehouden in de Stenge in Heinkenszand, voordat het definitief verkaste naar waar het uiteindelijk thuis hoorde; in Ovezande. Waar Koen en ik destijds al met de Razor Blade Blues Band op het buitenpodium tot 2x in de stromende regen mochten staan. Maar ook jeugd soos De Klomp was een mooie plek voor live muziek. In mijn herinnering was de Klomp klein met een constant rookgordijn van een rookmachine op het podium die ook de zaal volledig vulde. In mijn geheugen staan meerdere optredens van Surrender gegrift in hun hoogtij dagen met Rob 'Sound' Scheffel achter de knoppen. Al was De Klomp nog zo kleine. De PA stond rood gloeiend; "Zôh wast voeger in de zak, zak, zak, zak, zak….." en wanneer Peter Kempe per ongeluk zijn gezicht liet zien was het onvermijdelijk om een bluesje met de Juke Joints drummer achter de microfoon te doen. 
Lang daarna is De Klomp drastisch verbouwd. Was vast ook brood nodig, en sinds dien ook alweer met een paar verschillende bands op het podium gestaan. Al is de sfeer van toen misschien nooit helemaal 100% de oude geworden, de Ovezandenaren zelf zijn gelukkig geen spat veranderd. En dat maakt dat De Klomp nog steeds een hechte dorpsfamilie is met het oudste en mooiste festival van Zeeland wat zijn kleinschalige charme heeft behouden. Daarom voor ons nog steeds DE plek waar we willen spelen. En hopelijk komend jaar als straatartiest. Die status hebben we hier tot dusver nog niet kunnen behalen. Als soort van auditie staan we daarom eind van het jaar in de vertrouwde Klomp om een vrijwilligersfeestje op te vrolijken met onze mengeling van Roots en Murder Songs.
Na ons geheel akoestisch café optreden in La Strada was na wat touwgetrek duidelijk dat we deze keer onszelf van versterking zouden moeten voorzien. Mijn oude buizen Fender Hot Rod voor m'n gitaar en een oude gestripte buizen radio voorzien van een net zo oude National transistor versterker, ingebouwd inclusief LED verlichting voor het verlichte radio effect, voor Koen zijn tenor. Onze microfoons gaan in de tweed Bassman uit Koen zijn verzameling. Op de valreep hebben we ons nog een mini mengpaneeltje aangeschaft welke vakkundig door Koen in een sfeervol koffertje is geïmplementeerd. Kleinere PA is nauwelijks denkbaar.
Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar dit zou het pertinent niet gaan worden op het veel te grote podium uit het zicht van de barhangers. Veel beter nog om in de zaal te gaan staan met het hele spul en akoestisch aftrappen tussen de aanwezigen zelf.
Wanneer ik ruim op tijd bij het dorpsgebouw aan kom, wordt er al driftig gehobbied om het vuur onder een, nauwelijks van het leven genoten, biggetje aan het spit op te stoken. Binnen hebben zich al wat Ovezandenaren verzameld voor de speciaal voor de vrijwilligers georganiseerde avond.
Het duurt vervolgens wel erg lang voor de schilder arriveert. Na wat ge-app blijkt m'n kompaan op de parkeerplaats in zijn bus te liggen tukken in afwachting tot ik de parkeerplaats op zou rijden. Zo kan je wel even op elkaar zitten wachten. Qua tijd maakt het allemaal niet zo uit, want het opstellen is snel gedaan. Met ons gezicht richting podium en dansvloer zou dit met 70 a 80 man moeten lukken. Nog even achter de gordijnen op het podium de laatste nieuwe nummers doornemen.
We starten onze set met Dark Whisky tussen ons publiek. Maar al na een paar nummers komen we niet meer boven het geroezemoes uit. De overstap naar versterking is klein, omdat alles al gereed ligt. Opgesteld op een fraai Perzisch tapijtje is de eerste aanzet voor de looks van een grootouders huiskamer al een feit. Met enige paniek weigert verderop in de set Koen zijn tenor nog enig geluid te produceren, maar na wat zoekwerk blijkt zijn strijkijzersnoer de geest te hebben gegeven. Helaas was de inschatting qua publiek niet helemaal de juiste. We stond dan ook wat ongemakkelijk scheef richting het publiek aan de bar te spelen. Gelukkig lost een aantal bezoekers dit op door een statafel op te pakken en voor ons in de zaal te zetten. Na een korte pauze hebben we onze definitieve opstelling te pakken. Het hele spul hebben we 90 graden gedraaid en spelen nu richting de bar. Dat is een stuk beter. En wederzijds vermakelijk. We nemen de onvermijdelijke verzoekjes voor Rohide op de koop toe.
Onze opmerking vooraf om niet avondvullend te zijn blijkt geheel onterecht, aangezien we de hele avond hebben vol gemaakt. En gelukkig waren we goedgekeurd door de festival commissie.
Wanneer we onze laatste set hebben afgerond, ons boven half om half hebben omgekleed en ons spul weer hebben ingeladen, is inmiddels het varkentje aardig geslonken en hap ik nog een onbeduidend deel uit zijn lijf mee om daarna met een brede grijs en een optreden op Straatfestival (voortaan gewoon Klomppop genoemd) in de pocket. Ons eerste versterkte gig zit er op.



vrijdag 2 december 2016

Baldrick Brothers - Cafe Juliana in Colijnsplaat - 2 December 2016

"Revanche". Zo is het optreden bij Fred en Caroline het best in 1 woord te vatten. Zeker Jaap zal dit onderstrepen na onze geluidstechnisch rampoptreden eind 2015. Al zit dit vooral bij ons tussen de oren, want volgens altijd eerlijke vaste "fans", viel het alles reuze mee. Maar ja, het blijft wat aan ons kleven en moet er een keer af. Fred reageert deze keer een stuk gretiger op ons verzoek en nog ruim voor het eind van het jaar staan we weer op het toneel van Juliana. Aangepast budget, dus ook aangepaste set, was het idee. Maar daar viel uit de Play List van Jaap niets terug te vinden. En tenslotte spelen we toch in eerste instantie voor de lol. Gelukkig maar, want na DE inbraak is ons spaargeld voor een nieuwe CD, samen met de brandkast, van eigenaar gewisseld. 
Oorzaak nummer 1 van onze belabberde uitvoering vorig jaar lag 'm in de beroerde opstelling op het toneel, waardoor ons geluid vanuit een doos klonk en de zangspeakers voor het podium slecht stonden afgesteld. Werk aan de winkel dus en daarom stonden we al vroeg bij Fred op de stoep. Ronald en ik hadden de krik van de deur al vast toen Andre langs reed. Ik had niet veel nodig om te zien dat we na jaren eindelijk weer een bald-rick bassman brother in ons midden hadden. En het staat 'm ook nog eens reete goed. Blijkt dit helaas (voor ons) van tijdelijke aard te zijn. Voortaan staan zijn nekharen in een rechte kuif naar voren en hebben we binnenkort misschien weer een afro in de ritme sectie, zoals ik Andre ooit heeeel lang geleden heb leren kennen. 
Ter verbetering van ons geluid hebben we onze opstelling bewust geheel vooraan op het podium gezet met een prominente plek voor Ronald zover als mogelijk vooraan en wij op de tegelvloer tussen toneel en biljard. Daar staat in de regel toch nooit geen publiek. Helaas heeft het last minute nieuws weinig Noord-Bevelandse eilandbewoners bereikt blijkt, maar uiteindelijk is er nog aanzienlijk wat volk in een toch wel erg grote dorpskroeg. Van een aantal kennissen uit Delft tot een groepje enthousiastelingen uit het Belgische Turnhout en een hoop daar tussenin. En jawel, na afloop kunnen we ook Turnhout op ons potentiële optredens lijstje zetten onder de vele motorclubs, Limburgse Rockabilly's en een gig in Qatar. We houden de telefoon en E-mail in de gaten. 
Vanuit het Vlaamse gezelschap kwam met enige overdaad de meeste respons. Al twijfelden wij er soms aan of we daar echt blij mee moesten zijn, maar uiteindelijk is het toch wel leuk te zien hoe iemand een hele avond uit z'n plaat gaat boven op het biljard voor een band die ze waarschijnlijk nog nooit eerder hadden gezien. 
Het geluid was deze keer goed en dat was ook in ons enthousiasme te merken met wat speelruimte voor en op en af het podium. 
Koen weet nog even een paar tosti's te regelen na afloop en die vallen erg goed. 
Naar ons idee kunnen we die nasmaak van vorig jaar nu wel definitie overboord kieperen en weer een goeie gig aan onze lange lijst toevoegen.

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...