Company of Sinners - Café La Strada in Goes - 31 maart 2017

John Mary Go Round (B) & Company of Sinners: Staat wel chiq. Franstalige Belg Michel gaat als soloartiest door het leven als JMGR, naast zijn blues/rock'n'roll band Country Cooking.

Bro Koen is niet vies van een nummer meeblazen met een band met 3 akkoordenliedjes. Zo ook tijdens een Rockabilly weekendje in de Belse Ardennen waar hij een paar bluesharpsolootjes mee wist te blazen met de plattelandskokkerellers. Naast muzikale klik zaten de twee ook op ander vlak aardig op één lijn en de gedachten voor een combi met ons en zijn soloproject zat er al snel in. Na wat voorstellen voor hem hier en voor ons rond Denant, kwam Eric z'n straatje in Goes als eerste match uit de bus.

Voor ons tweeen met de Baldrick Brothers, aardig bekend terrein. Voor Michel wat minder en na een laatste check met de routeplanner was zijn verbazing groot dat de afstand voor ons vanaf Schijndel toch ook nog ruim 100km bleek te zijn. Noem dat maar in de buurt. Tja, dat krijg je wanneer je je social media pseudoniem naar Brabant laat verhuizen. Gelukkig was zijn logeeradres in Lewedorp goed te vinden. Vrijdagavond, een klein kwartiertje na mijn aankomst in La Strada, stopt eerst Koen en later Mr. Go Round voor de deur.

Eric heeft de zithoek laten staan voor ons sfeermomentje en wanneer we de door de galante cafébaas geïnstalleerde zangversterking vervangen door de Walonische set weten we er met 3 man weer een vol podium van te maken.

Ik heb mij nog voordien een gooseneck voor m'n nieuw Shure microfoon aangeschaft. De versterking is weer basic, we maken geen gebruik van de zanginstallatie, maar pluggen gewoon weer in de Bassman voor het lichte buizenrandje. De eerste keer hier was akoestisch prima gegaan, maar een tikkeltje boven het geroezemoes speelt/zingt toch wel lekker.

Met redelijk wat publiek is het prima vertoeven op het podium. Wel knap irritant dat mijn pas aangeschafte  gooseneck een fikse miskoop blijkt te zijn wanneer mijn microfoon zo nu en dan als een slappe fallus aan mijn statief hangt. Gelukkig schiet Michel tijdens 1 van mijn zeldzame zangmomenten te hulp. Uiteindelijk hebben we het er prima vanaf gebracht. Na een korte pauze (alles stond tenslotte al gereed en afgesteld) schuift Mr. Mary Go Round strak in pak op z'n kruk. Het halve podiumpje wordt ingenomen door een tuinhekje waaraan een aantal aardige exemplaren aan gitaren aan zijn gehangen. Een Martin, Dobro en 2 zelfbouw. 1 met een houten kistje als body en de ander met een body van het kleppendeksel van een Chevy. De bijhorende koffer is voorzien van handvat, gemaakt van de handgreep van het Chevy portier. Echt gaaf. Ons licht versterkte set wordt vanaf noot 1 dik overtroffen door de zwaar overstuurde zang en gitaar. Het is het kleine versterkertje achter hem en de digitale Echoplex waarmee JMGR een overdonderende bak herrie maakt, waar je als publiek even de tijd voor moet nemen om aan te wennen. De eerste 3 nummers lijken dan ook een aan één schakeling van hetzelfde bluesje. Gelukkig maakt de afwisseling van instrument het verschil en gaandeweg blijkt zijn muziek toch best erg aanstekelijk. Samen met het Cajon met klopper is het een heel overweldigende sound en het publiek vindt het zo te merken geweldig. Even valt er een wat langere stilte waarna ik onze gast driftig naar snoeren zie zoeken. Het duurt niet lang of ik sprint het podium op om 'm met een snoer van mij te hulp te schieten. Stond er tenslotte nog 1 bij 'm in het krijt.

Aan het eind van de avond roept Dear  John ons spontaan het podium op en  met wat kunst en vliegwerk weet ik mij met zijn 3 akkoorden blues 2 nummers naast hem staande te houden, terwijl Koen er lekker op los blaast, waarna ik het podium aan Koen en Michel over laat voor de laatste jam op oude klassiekers.

Voor ons en het publiek een fijn avondje muziek gemaakt en dat wordt door Eric gewaardeerd met weer een smaakvolle Karmeliet om later thuis op de bank nog even deze avond mee her te beleven, terwijl ik deze blog aan het dichten ben.

Als het aan mijn/ons ligt gaan we hier vaker de combi mee aan. En zo blijkt ziet ons hoofdprogramma van vanavond een vervolg wel zitten.

Een dag later wordt door Michel de reis terug aanvaard met een verdomd leuke CD van een bevelands bandje (The Bandox) als achtergrond muziekje in de schijvenslikker richting Wallonië.

Company of Sinners - Drvkkery in Middelburg - 18 maart 2017

Op naar Middelburg, of Vlissingen-Noord, zoals ons gisteren duidelijk is gemaakt. Nette schoenen, vouw in de broek, gestreken overhemd, stropje en gilet. Ik zou er nog niet op een begrafenis mee gezien willen worden, maar het is de ultieme look voor 2 mannen met gitaar en een lugubere boodschap. Afgewisseld met wat luchtigere teksten op traditionele deuntjes. Wij hebben er zin in. De versterkte looks konden qua micro wel wat extra's gebruiken. De voorgestelde green bullet ging het niet halen, maar was wel een trigger. Zo had ik deze morgen bij Sjaak maar meteen een serieuze retro Shure aangeschaft, wat prima aansluit bij die van mijn kompaan.

Op naar de Drukkerij. Via het achterdeurtje worden we verwelkomd door de administrateur van het gigantische boekenwinkeltje en op ons overleden akkertje plempen we onze zooi, zelfs inclusief lamp die toch nog in m'n Peugeot paste, in het paperassen magazijntje. De parkeerkelder is betrekkelijk dichtbij en zo staan we lekker op tijd in het bistrootje. De muziekruimte zit nog nok vol en bistrobaas Henk verzekerd ons dat hij de mensen op onze plek tegen drieën weg zou bonjouren. Zowel Henk als aanwezige gasten houden woord en wij kunnen aan de slag. Het is ook in de rest van de winkel druk. Strakke tijd staan we om half 4 sound checked en wel paraat. Voor de vaart in de set en een kortere speeltijd dan gisteren, hebben we een aantal inkakkers geschrapt. Daarnaast is de routine van 2 in 1 weekend ook duidelijk merkbaar in onze uitvoering. De dames aan de tafel rechts van Koen hebben enige moeite met de verstaanbaarheid van de inleidende verhaaltjes in inheemse uitspraak, met het verzoek om ondertiteling. Maar daar kunnen we helaas weinig gehoor aangeven. Sommige dingen zijn gelukkig niet af te leren. Het weerhoudt hun in ieder geval niet om een paar scherpe foto's van ons en onze schoenen te schieten. Uit latere reacties blijkt de interesse nog groter te zijn geweest dan gedacht van mensen die het vierkante muziekdomein niet meer in konden. Zo ook wat collega's en Wicked bezoekers uit Middelburg-zuid. En de man vóór mij komt enthousiast me tips voor locaties om te spelen. Onze 2e gig hier is er wederom 1 voor herhaling. 

Bij de aftocht neem ik even snel mijn jas mee en na vullen van de gageslikker bij de parking staan we met ons bonnetje in de kelder waar we een dame met pech teleur moeten stellen omdat mijn startkabels nog steeds in m'n schuur liggen. Dit blijkt 1 van onze bezoekers uit de Wicked te zijn en met een selfy met z'n drieën hebben we haar teleurstelling af kunnen kopen. Maar dan is het zoeken maar een sleutel. Shit in m'n colbertje in het papparassen hok. En straks is onze ticket verlopen!!!! Rennen. Wederom via het achterdeurtje en als een speer terug naar de kelder. En mooi zonder opwaarderen de slagboom onderdoor.

Twee optredens in een weekend en dan zaterdag avond op de bank en nog een hele zondag over. Wat een leven. 

Company of Sinners - The Wicked Vlissingen - 17 maart 2017

De officiële tourproloog begint in Irish pub The Wicked aan de nieuwendijk in Vlissingen. Het jaarlijks Ierse feestje, Saint Patricks Day, met groene dwergen met hoge hoeden en een pot goud onder hun arm, kan wel wat muzikale ondersteuning gebruiken. Maar een band is qua dB's geen optie zonder vergunning. Gelukkig maken wij, zelfs versterkt, onvoldoende kabaal om een burenconflict teweeg te brengen. Het gaat dan ook eindelijk een keer lukken om bij Jo en Marcel in de pub te spelen. Rond half zeven zet Koen z'n schildersbus op de stoep in het Vlissingse en in rap tempo hebben we met onze akoestische set toch alweer de halve kroegvloer vol spullen gezet. (lijken we zelfs nog met z'n tweeën op de Rolling Stones roadshow). Ons podium is het hoekje bij binnenkomst links naast de deur. Met een paar perzen markeren we onze stek en met wat schuiven in beplanting weten we onze versterking een plek te geven. De lamp, die weer helemaal terug in gebruik is genomen, geeft nog 1 enkele lichtflits en dan is het met onze lichtshow gedaan. Gelukkig weet Marcel ons uit eigen voorraad uit de nood te helpen en de schemersfeer uit vervlogen tijd is weer actueel. Rond negen uur, afgesproken tijd zetten we Drinking Dark Whisky in en staan we wat onwennig nog, onze kortste set die avond van 8 nummers weg te spelen. Het voorstel om de green bullet voor mij als zangmicrofoon uit te proberen, laten we na wat strubbelingen vooraf, maar achterwege. Al had dit wel een bijdrage qua zicht kunnen opleveren.

De ballads blijken een remmende factor in onze set, maar op zich krijgen we ook hier een goeie respons op. Zelfs tijdens een lang en rustig nummer als Ode To Billy weet het publiek zich stil te houden en mijn kompaan zingt zijn beste versie tot dan toe.

De laatste set is veruit ons beste met de beste feedback vanuit het publiek.

Reden zelfs om een toegift te doen. Met speciaal op verzoek van de bebaarde bassist van ooit 1 van onze meest favoriete Zeeuwse band, om nog een Steeldriver nummer te spelen. De mededeling om de aanwezige havenstadters over te halen om morgen naar de Zeeuwse hoofdstad te komen voor ons tweede optreden dit weekend, werd, zoals ik had verwacht, beantwoord met de opmerking: "Vlissingen-Noord bedoel je?!"

Na een aantal Schrobbelaars als keelsmeer rij ik de bus terug tot Lewedorp en stap met een blij bakkes over in m'n trouwe Peugeot voor mijn laatste km's die avond. Redelijk verrast blijk ik nog niet eens de laatste te zijn die nacht. Op naar morgen in de Drvkkery.

Baldrick Brothers - Ut Babbelaertje in Middelburg - 10 Maart 2017

De Middelburgse Vlasmarkt is de Place To Be wat betreft knusse cafeetjes als pijpenlaatjes, met of zonder keuken en met enige regelmaat een bandje. Caféhouder Lou van Ut Babbelaertje is momenteel koploper qua bandjes met tevens een wekelijks podium voor jamsessies. Het is al een tijdgeleden dat ik hier, samen met Koen en John, een paar nummers door Kees Schipper en Bertje Geerdink heb zien spelen. Een erg onhandige opstelling van de band/artiest(en) met een kroeg in L-vorm waarbij de, voor het publiek linker, muzikant voor het zicht achter een wandje is verstopt. Het is dan ook een positieve verrassing om te zien dat het toenmalige zicht ontnemende keukentje tegen de vlakte is gegaan en er een aangenaam vloeroppervlak voor de band en publiek is ontstaan. PA aanwezig, dus dat scheelt weer gesleep.  Bij aankomst blijkt zelfs geluidsman Harry al een drumstel en bas- en gitaarversterker te hebben opgesteld. Goed bedoeld, maar de Hoest en Knetters bass-amp en transistor Marshall combo moeten toch echt het veld ruimen voor ons eigen vertrouwde backline. De drumkit mag van Ronald blijven. Harry is een ouwe rot in het mixvak blijkt, want hij heeft het geluid snel op orde. Alles uit versterkt om zowel voor als achterin de kroeg een goed geluid te creëren. Tijdens de sound check overstemd Ronald met de Babbelaerbekkens mijn hoge tonen, maar daar is vanaf de aftrap niets meer van te merken. 'Podium' geluid is super, al kampt Koen met wat feedback via zijn  holle tenor. Mijn holle Guild zit er tegenaan en geeft juist een lichte boost aan de solo's.

Met wat eigen volk en geïnteresseerd bandjespubliek is het een prettige start met Power Shake!!!!!!!!

Het monitorgeluid maakt dat onze frontman een stuk beter uit de verf komt dan de week er voor en we hobbelen dan ook soepeltjes door de eerste set.

Tijdens set 2 valt de studentensociëteit, of wellicht reuniserende sociëteit, de Babbelaer binnen en heeft aan een goed glas bier en een leuke band genoeg vertier om de rest van de avond te blijven plakken. Al na korte tijd lazert de eerste met donatiebus (wat deed die daar) en al over m'n spullen. Gaande weg de avond wordt de stabiliteit er niet beter op. Op een spannend momentje hier en daar blijft het bij een gezellige sfeer. Uit de 50's-look hoek komt eindelijk weer eens een damesstem om de June Carter party in Jackson te vertolken. De uitvoering van Fay is lekker spontaan en voor herhaling vatbaar. Koen is in 'zijn' spontaanmoment 2 plectrums kwijt geraakt. Benieuwd of deze later nog zijn teruggevonden?! Vanuit het publiek volgt de volgende struikelactie over 1 van de monitoren, vervolgens hakend achter een wasbord om weer terug op zijn benen te belanden. Wanneer we Señorita voor 1 van de weinig aanwezige dames inzetten, staat Jaap zijn serenade voor een verzameling zatte studenten weg te geven. Gelukkig duikt onze nieuwbakken June halverwege alsnog op. Onze tango knalt er nog even lekker in, maar wanneer vanuit het publiek het verzoek om "Volumia" aan blijft houden is het tijd  om er een eind aan te breien.

Deze avond hadden we onze eigen Jezus om onze afsluiter aan op te dragen. Volledig van de wereld, geheel onbewust van alle aandacht, toegezongen als donken Messias, zittend op de bas box van het PA-setje. 

Zo komt een geslaagde avond ten einde. Na vanavond een geheel ander beeld van Ut Babbelaertje. Leuke kroeg met live muziek.

Baldrick Brothers - Panta Rhei in Vlissingen - 5 maart 2017

Strandpaviljoen Panta Rhei aan het Nollenstrand in Vlissingen is al sinds jaar en dag één van de podia in Zeeland die nog wekelijks een band programmeert voor een trouw publiek.

De oude strandkeet is jaren geleden naar Baarland verhuisd waar De Landing in is gevestigd en Willem-Jan heeft aan het strand en zicht op de Scheldemonding een vast paviljoen met verdieping laten bouwen met beneden een half ovaal podium met ingebouwde PA. Twee jaar geleden was het geluid een ramp toen we hier met NoPoint hebben gestaan, maar Festiband-Linda had hier laatst Misty Basement gezien met een prima sound. Schijnbaar was de versterking vervangen. Gezien de oververhitting van het paneeltje, vorige keer, geen slechte keus. De verwachting voor de publieke opkomst was niet al te hoog, gezien de late starttijd ‪om 17:30. Het gemiddeld oer-Hollands gezin zet rond die tijd de petaten op tafel en is niet meer of nog niet bezig met amusement, maar met het vullen van de hongerige maag. Naar blijkt was er de avond voorafgaand een feestje in de strandtent van 3 vaste klanten en 40 a 50 dito vaste klanten met een riante alcoholische omzet voor de exploitant van het feestje. Een flinke club dus, die nog even de lucht van bier niet konden verdragen.

Desalniettemin was een ruime opkomst aan eigen publiek en geïnteresseerde passanten ruim voldoende om van een geslaagde opkomst te spreken. Rond de middag stormde het hier aanzienlijk op het strand en zo ook rond de tapperij achter het windorgel, maar gelukkig voor de kustbezoeker was de ergste wind wat geluwd. Koen weet zoals altijd weer vindingrijk om te gaan met de bevestiging van de backdrop en helaas voor Derrick en Sonny Boy, die in zwart/wit foto als vast behang de muur sieren, is de achterwand mooi gevuld met ons zwarte laken.

Helaas was de vaste geluidsman vrij vandaag en daarmee ook onze garantie voor een goed geluid. De barman die zijn taak waarneemt is gelukkig welwillend en weet toch redelijk de weg in het geluidsetje en is niet bezwaard om de knoppen uit handen te geven. Helaas zit het 'm voornamelijk in het podium geluid. Jaap hoort zichzelf nauwelijks en dat heeft wel wat weerslag op de kwaliteit. Niet dat dit ons enthousiasme ook maar iets tempert, maar het is wel jammer. Gelukkig weet Kees 'trouwe fan' Banaan later die middag de schuiven, voor zover mogelijk, acceptabel af te regelen. Het publiek heeft er klaarblijkelijk geen moeite mee, want er wordt voornamelijk bij de Cash klassiekers letterlijk woordelijk meegezongen. Een ‪zondagmiddag/vooravond matinee is altijd goed voor jong publiek en, zeker hier aan de kust, bezoekers in relax modus. Onderuit gezakte muziekgenieters met blije gezichten. Voor zover ik weet de eerste keer dat we een dame met een breiwerkje in ons publiek hebben gehad. Minder relaxt, maar juist uitermate aanwezig is onze testosteron dame in rooie jurk die de dansvloer voor de volle vierkante meters benut. Niet vreemd om onze troef 'naar gelange gelang' in te zetten voor onze Señorita van de middag/avond.

Op verzoek spelen we een drievoudige toegift van eerder gespeelde nummers om deze voor de aanvraagster en voor ons met een Samsung vast te leggen. Leuk filmpje geworden, Ineke. ‪20:45 is uiteindelijk onze laatste noot gespeeld. Met een hongerig gevoel schuiven we, na een potje napraten met ons publiek, aan tafel achter een serieus formaat brood(je) hamburger met frieten en toebehoren. Een geslaagde middag (goed geregeld, Lin') met een lichte nasmaak wat betreft het monitor geluid. Deze keer geen gehussel met autosleutels, dus nog betrekkelijk op tijd thuis voor weer een lange week werken. Maar met uitzicht op een nieuwe gig op vrijdag.