Company of Sinners - Sleazy Tiki in Vlissingen - 23 Dec 2017

EN OF de donkere dagen zijn gevuld. De zaterdag voor het jaarlijks heidense zonnewendefeest, door de Christelijken onder ons ook wel Kerst genoemd, reizen we wederom af naar het Walcherse. Deze keer naar onze Zeeuwse havenstad Vlissingen waar we halverwege de St.Jacobs-passage een akoestische set doen als muzikale omlijsting tijdens het knippen en trimmen van veelal bebaarde klanten van drummer en barbier "Sleazy John Tiki". Willie en John hebben de Art & Barber Shop inmiddels alweer een jaar op deze plek en er is en blijft altijd weer genoeg te zien in het knusse knipperslocaal om je ogen uit te kijken.

Naast gitaar en ukelele is vandaag mijn banjo mee voor de nieuwe Stille Willie / Bleke Jet, treinballade "619" van de hand van Koen.

De schoonpa van de eigenmaakkunstverkoper is vandaag de kerstman in het Vlissingse centrum en zwerft de stad door in rood pak met baard. Al is het verschil met andere coca-cola kabouters deze middag moeilijk waar te nemen. We hebben in ieder geval met 1 van de klonen van Santa, incl. slee-bel, een Mulder ballad ten gehore gebracht. Al een hele ervaring op zich. Wanneer schoonmama later die middag voorover gebogen de riem van Mr. Clause fatsoeneert, hoor ik mijn kompaan de legendarisch hilarische woorden zeggen, "Zo, maak jij de kerstman maar eens gelukkig!". We wisselen onze set af in de winkel, barbershop, etalage en buiten voor de winkel in de smalle passage. Bijna onafgebroken worden we qua ritme bijgestaan door Tim, die evenals in Le Penseur het wasbord van Koen heeft omgehangen en de Company wederom tot een XL-versie maakt. Zeker wanneer ook John met contrabas een deuntje mee bast op de stoep. Voor de winkelpui ligt inmiddels de tenorkoffer open en hebben we ruim aandacht van het winkelend publiek.

Tevergeefs doe ik een poging om op de fraai opgedirkte Rockabilly roeibootbas binnen in de winkel een nummer te bassen, om 'm daarna zo snel mogelijk weer in de hoek te parkeren. Wanneer John voorstelt om een nummertje bij de buurvrouw te doen, stel ik op mijn beurt voor om eerst dan maar eens te kijken wie de buurtvrouw is. :)

Bijna onafgebroken hebben we de middag muzikaal volgespeeld. Met en zonder hulp van Tim. (Bedankt, Tim!) Eind van de middag staat het zinken golfplaatje, bezweken onder metaalmoeheid, puilend uit het houten raamwerkje van het wasbord. Die is in ieder geval goed gebruikt!

Met de opbrengst uit de koffer kunnen we de helft van de gage dekken en houden de 2 ondernemers er ook nog een meevaller aan over. ONZE kerstvakantie is begonnen. 22ste optreden dit jaar en tevens de laatste van 2017 voor de Company. Een gevarieerd muzikaal jaar, waarin we ons flink ontwikkeld hebben. Eigen nummers hebben gemaakt. Met trots, zowel akoestisch als versterkt hebben we een mooie lijst aan optredens gedaan. Volgend jaar zullen we het wat rustiger aan doen, maar staan er al vóór de jaarwisseling weer een paar mooie locaties op het programma.

Company of Sinners - Café Le Penseur in Middelburg - 16 Dec 2017

De denker is de Nederlandse variant van het overpeinzende beeld waarnaar Blauwe Steen "icoon"; Gideon, zijn nieuwe kroeg in Middelburg heeft vernoemd. Het café is een aantal jaar gesloten geweest en voor die tijd had het een redelijk negatief karakter, wat niet vreemd was met een gemiddelde van 100 jaar Torentijd op een vrijdag of zaterdagavond. Het ziet er nu, inclusief kerstboom op het podium, erg vreedzaam en sfeervol uit met een fikse LP-bak achterin. Niet voor de verkoop, maar gewoon om te draaien. Met de bus half op de stoep kan het verkeer er nog net voorbij. Het verhoogde geodriehoekje achterin fungeert als podium, waarop de bank, boom en krantenbak in plaats gereorganiseerd moet worden om plaats te bieden aan 2 moordlustige kompanen (tekstueel dan toch). Onder het genot van de nieuwe CD van Robert Finley (mooie naam btw) markeren we onze plaats met ons inmiddels bekende tafeltje, suitcase-PA en Fender Bassman zangversterking. De cajon is weer mee en zo ook is het wasbord meegekomen. Met wat stil publiek aan de tafeltjes voorin lijkt het verder een uitgestorven boel te worden. Gelukkig niet voor lang, wanneer Sleazy John Tiki met een tattoo-clubje binnen rolt en de ambiance aanzienlijk opkrikt. Druk is het die avond niet geworden, maar spontane gastmuzikant Tim, weet goed raad met het wasbord en wanneer ook John een paar nummers op de cajon meespeelt is het een muzikaal feestje waarvoor je kroeg niet per definitie afgeladen hoeft te zijn. De aanwezigen vooraan het podium maken lawaai voor 10, waarna we weer met een blije kop terug naar ons eiland kachelen. De donkere dagen voor kerst zijn weer prettig gevuld.

Trudy & Marion - “Zondag bij ons?” De Vroone Kapelle - 10 Dec 2017

Een maand is niets wanneer je met volle overgave in een nieuw concept bent gedoken. De eerste “Zondag bij ons?” is amper achter de rug of we zijn alweer in volle gang om een 2de editie in elkaar te zetten. Henne komt met het idee om Peetman (Peter Wisse) te vragen en die komt zelf met een mooi voorstel om als duo samen met Jake Rainey (zang-gitaar-mondharmonica) te komen. Inge is hier ook duidelijk blij mee en ik weet Peteman en Inge over te halen voor een duet. Helaas ligt de muzikale smaak niet geheel op één lijn, maar ze vinden elkaar in het mooie breekbare "Wild Horses".

Marlon en ik moeten ook weer flink aan de bak om een nieuwe set meezingers voor te bereiden. Een intensieve klus. Poster maken en flyeren, nummers uitzoeken, nummers uitwerken, een paar avonden oefenen met z'n 2en en elk vrije uurtje met gitaar op schoot om de nummers eigen te maken. En dan nog in de late uren de teksten bewerken voor op zwart schermformaat. Gelukkig zitten er nog een paar vrije dagen tussendoor om het geheel op tijd rond te hebben.

Zondagochtend 10 december 10:00 is het weer zover. Na een laat optreden in De Klomp in Etten-Leur met de Baldrick Brothers de nacht ervoor, sta ik nog onverwacht redelijk fris in De Vrôône. Gelukkig ben ik de winter doorzeurende verkoudheid even te boven wat wel zo lekker is met een voorzing functie voor de boeg.

De winter is buiten in volle gang en de sneeuw komt dan ook in akelig serieuze hoeveelheden naar beneden en alles is inmiddels wit en spek glad. Onze act voor vanmiddag is dan ook in optocht met gepaste snelheid uit Middelburg en Zeeuws Vlaanderen gekomen.

Dit kan, met een beetje pech, de publiekelijke opkomt mogelijk enigszins in de weg zitten. De dag begon al niet geheel sterk toen we met z'n tweeën (Heleen en ik) de boel op gingen zetten en toch wel wat haast moesten maken om de klok voor te blijven. Gelukkig bleek dit, met wat lichte strubbelingen (lees: gebroken speaker statief), binnen de gehoopte tijd te lukken. Zelfs met ruimte om nog een paar nummers, zoals gepland, samen door te nemen.

Peetman en Rainey deden de aftrap met een mooi ingetogen set van eigen nummers, met af en toe een babbeltje van Pete, afgewisseld met een aantal nummers die in deze setting perfect tot zijn recht komen. Hier en daar probeerde de pas aangeschafte buurtcafé kanaries de 2de stem te halen tijdens de rustige stukken, waarop Valentijn het geel gekleurde grut vierkant oppakt en in een zijkamertje parkeert. De akoestische set, waarbij ze elkaar op gitaar en mondharmonica (Jake) begeleiden, werd afgesloten met de Stones klassieker, "Wild Horses" in duet met Inge. Inmiddels was Finley achter de bar gekropen om op de schermen de tekst te souffleren. Vanaf daar nemen Marlon en ik het over en met een aantal song-suggesties van de eerste Pop-sing-a-long wordt er door het publiek lustig op los gezongen. Malle Babbe kon na vele verzoek vorige keer absoluut niet op onze lijst ontbreken en voor een regelrechte Hazes hater als ik, was onze "Zij gelooft in Mij" wel een heel onverwachte wending. Voor Proud Mary weet Marlon zijn nicht Chanel over te halen en zij weet er een spontane Ike & Tina versie mee neer te zetten. Klasse. Enigszins geholpen door mijn foute volgorde in de teksten op het scherm, weet het publiek "Does Your Mother Knows" tot een gezellige chaos te maken. Maar gelukkig weet Inge zich er goed doorheen te slaan.

Na een korte barpauze neemt het duo het publiek verder mee in hun mengeling van blues, country en singer/songwriter repertoire, waarvan de cover "Saint James Infirmary" en "In The Pines" mij het best is bijgebleven. Als afsluiting van hun laatste set start Peteman onze 2de set meezingers in met een wat minder voor de hand liggende Stones cover. Mijn lichte twijfel vooraf werd snel weggenomen door de manier waarop hij zich met volle overgave op het nummer en de interactie met het publiek stort! We zitten dan ook meteen goed in onze laatste set. De reacties op “Michel” van Anouk tijdens de voorgaande middag waren zo positief dat een solo-momentje voor Inge ook deze keer weer onze voorkeur had. Dit keer een eigen liedje met een vrolijk lalala refrein wat door enthousiastelingen, Jo en Emy, al vanaf begin werd opgepikt.

Met het vooruitzicht op de kerst mocht DE kersthit allertijden niet ontbreken. Hij zat er sowieso al in ter voorbereiding voor kerstavond met de Baldrick Brothers. En ook hier was het een topper!

Zonder twijfel, ondanks het winterse weer, een geslaagde middag! Het concept begint al aardig ingeburgerd te raken en de wens voor een vervolg in januari is duidelijk.

SET 1:

Wild Horses (1971) - Rolling Stones (Inge/Peetman)

Lola (1970) - Kinks (Gudy/Marlon)

Aan De Kust (1995) - BlØF (Marlon)

Malle Babbe (1973) - Boudewijn de Groot(Gudy/Marlon)

Zij Gelooft In Mij (1981) - André Hazes (Gudy)

Proud Mary (1969) - Ike & Tina Turner (Chanel)

Does You’re Mother Know (1979)- ABBA (Inge)

SET 2:

You Can’t Alway Get What .. (1969)- Rolling Stones (Peetman)

Zoals Je Bent (2016) - Inge (Inge)

Twilight Zone (1982) - Golden Earring (Marlon)

Dansen Aan Zee (2000) - BlØF (Gudy)

Belle Helene (1982) - Doe Maar (Gudy)

Smoor Verliefd (1981) - Doe Maar (Marlon)

Merry Christmas Everybody (1973) - Slade (Gudy)

Baldrick Brothers - Café De Klomp in Etten-Leur - 9 Dec 2017

Etten-Leur is Brabant, dus niet meer regionaal, dus... tijd voor een band & busuitstapje! Leuk! De hele crew (crew?) in het schildersbusje. Kar d’r achter en All The Way naar Café De Klomp! Met een lege maag parkeert onze multi instrumentalist de Transporter in het centrum en gaan we opzoek naar een restaurantje in de buurt. Het is een bescheiden maaltijd, maar met een goeie Kwaremont geeft alles goeie Goesting.

Maar niet te veel, want het wordt nog een lange avond in het Ettense drinkgelag. Het kroegje wat 10 jaar geleden al te koop stond, omdat de eigenaar het hele rokersbeleid de rug toe keerde. Maar inmiddels is ook hier het rookgordijn verdwenen en staat nog steeds dezelfde kastelein achter de toog.

Het plafond van De Klomp hangt vol met (niet meer raden) klompen. Een doorleefde ouwe kroeg. We zetten onze back line op het podium neer terwijl de JBL’s loeihard boven ons staat de brullen! Harry Muskee staat al buikwrijvend de barklanten en volumeschuiven te bedienen en de gastronomie spat er vanaf! In afwachting van ons optreden zitten we op de rand van het podium ons tijd te vullen en een beetje wijsheid op te doen. Zo leert onze drummer ons de rode bandcodering op de witte stok van de blinde persoon aan de bar. 1 band is slecht ziend en 2 is blind. De 3 band, zoals bij de persoon in kwestie, geeft aan dat ook zijn begeleidingshond blind is. Het is een hele worsteling om alles een beetje wenselijk op z’n plek te zetten. Het podium staat heel breed recht tegenover de barkrukken. Het is dan ook lastig om elkaar aan beide zijden van Ronald te horen. Dat geldt ook voor het publiek die, afhankelijk van de plek, door de ene wordt overstemd en de ander niet te horen is. Gelukkig geeft Mr. Cubby ons ruimschoots de mogelijkheid voor een goede sound check. Althans, een paar schamele minuten gunt hij ons die kans, maar daarna gaat ook zonder omhaal de hifi weer op vol volume. Gelukkig is de groot en breed uitgevallen uitsmijter behulpzamer en na onze eerste set zetten we ook de instrumenten kruislings over onze PA-speakers.

Halverwege een set ligt al het 230V consumerende apparatuur op non-actief. WTF hebben we nu weer? Cubby is duidelijk not amused en wij hebben ook geen andere optie dan aan te nemen dat de stoppen eruit leggen. Pas een week later hebben we de boosdoener in de vorm van een defecte verdildo’os gevonden die als gemeenschappelijke deler in onze 230 voorziening zat. Maar om daar nu zo sacherijnig over te lopen doen is nou ook weer wat overdreven. We zijn op het podium gewoon unplugged doorgegaan. Ronald in ieder geval wel en wij volgende gewoon. Ik had Jaap zijn Takamini alweer te pakken en Koen had sowieso zijn akoestische tenor. Het publiek maakte er allemaal geen punt van en de respons was niet verkeerd. Zelfs enthousiaste Noord-Hollandse fans gemaakt. Of we daar op een feestje zouden kunnen spelen. Tuurluk. Die zetten we gewoon in het rijtje Antwerpenaren, 10 bevriende motorclubs van Koeievaag en onze vriend uit Quatar. We hebben nog een mooie tour in het verschiet.

We hebben, naar onze mening, een lekker avondje staan knallen. Helaas kon er van Cubby weinig meer af dan een ontevreden gebrom over de sound check en de stroomuitval en was al weer vertrokken. Gezien de wat religieuze spreuken op de affiches, zo bleek later, hebben we nog even zitten twijfel of onze teksten wel in goede aarde waren gevallen. Maar ja, het vogeltje zingt nu eenmaal zoals het gebekt is! Are You Drinking With Me Jesus?! Wij hebben een prima avond achter de rug.