Company of Sinners - Leer zaakje “Bags by-J” in Goes - 30 sept 2018

Goes mode stad?! Echt iets voor ons.(?)
Een familiare aangelegenheid wat de Razen betreft, want we hebben de schone taak om het leerzaakje van Jeanet, waar Sterre al geruime tijd de lappen leer omtovert tot uh... “You Name It.”, van wat entertainment te voorzien. Als aanvulling op het geheel heeft Mees zijn kappersstoel achter de glazen pui staan voor het bijpunten van baarden en herenkapsels. Wie die middag door het smalle papegaaitje van de lange vorst naar de markt (of vica versa) wil, kan bijna letterlijk niet om ons heen. Het is de eerste keer dat ik me met mijn Martin op straat vertoon en dat bevalt me best. We hebben die middag goeie aanloop met zo nu en dan iemand in de kappersstoel die een keuze uit ons gecategoriseerd repertoire mag maken, een oude klasgenote van de lagere school waarmee we meteen een optreden voor 2019 kunnen regelen en de aandacht van de 3 genomineerde schoonheden voor de Zeeuwse Miss verkiezing. Begrijpelijk zien de dames een foto met de barbier beter zitten dan met 2 sjofele straatmuzikanten. Maar dat zij ze vergeven. Na afloopt nog een biertje in het achtertuintje en een persoonlijke broekophouder uit leer naar keuze. Goed bestede zondagmiddag dus!

Company of Sinners - Flakkee Records - Stad aan ’t Haringvliet - 29 Sept 2018

Vinyl! Dat is waar het om draait. Letterlijk en figuurlijk! Want het is recordstore day! Zo ook in Stad aan ‘t Haringvliet. Geen echte stad, zoals gedacht, maar een rustig oud dorpje op het mooie witte, bijna Zeeuwse, eiland onderaan Zuid-Holland. De plek waar vinyl specialist Jan zijn winkeltje met plattenbakken vol LP's heeft, die hij voor deze gelegenheid aan de kant heeft geschoven en heeft verruild voor een podiumpje in de nis voor het raam.
Buiten Jan en onze macht om liep ons eerdere optreden uit zijn naam tijdens een vinylbeurs in Renesse, iets minder soepel dan geplant. Het was daar verder wel oké, maar het platenpubliek, wat die middag de beurs bezocht, had blijkbaar minder behoefte om na hun bezoek de hotelbar te bezoeken waar wij ons als het entertainment voor het plakkend publiek en de platenverkopers hadden opgesteld. Evenals DJ Bertje, die die middag de zwarte 7" schijfjes afspeelde, stonden we uiteindelijk voor wat hotelgasten, Jan met vrouw en een paar van zijn bevriende standhouders te spelen. Ook geen straf, maar deze keer hadden we het toch een stuk beter voor elkaar. Het vinylzaakje werd die middag goed bezocht door vrienden, vaste klanten. en pasanten. Jan heeft zijn vaste plek in het platenspelerhoekje en vrouwlief verzorgt de hapjes en drank en voor het doorlopend bezoek hebben we een mix van al onze nummers met een heuse quiz voor de muziekfreaks onder het aloude moto van wijlen Willy Walden en zijn Aase Rasmussen, "Raad een lied of niet." (tevens de meest fantasieloze quiznaam in history). Maar voor ons draaide het die middag om de originele schrijver van het liedje en Jan zou na afloop de aanwezige met 5 goeie antwoorden belonen met 25 euro vinyl naar keuze.
De eerste sets werd er mondjesmaat een enkele goed beantwoord, maar in de laatste klinkt naast me, ongeacht welke nummer, na de laatste toon van elk nummer, "Ja, da's is een eigen nummers!." En na 5 eigen nummers is het bingo.
De winnaar en zijn wederhelft zijn echte stadters aan het Haringvliet en goeie vrienden van Koen en Eva en hebben nog genoeg vlees in de kast om een barbecue in de zonnige achtertuin voor aan te steken. Na een korte twijfel laat ik me godzijdank overhalen om mee te gaan en het laatste uur Flakkee die dag zit ik met een goed stuk vlees naast de potkachel in goed gezelschap met de zon in m’n nek en de sirene rust van het afgelegen dorp aan de barbecue.

Baldrick Brothers - Panta Rhei in Vlissingen - 16 Sept 2018

Kwartetje compleet. Onze laatste gig dit weekend. Lekker knallen in de Vlissingse strandtent, nabij het windorgel, aan het Nollestrand. De tent is verbouwd en het vaste podium is nu op de kopse kant, met Vlissingen in de rug, opgesteld. Stukken beter naar onze beleving en nu maar hopen dat het geluid ook beter uitkomt. Ons plan om ons eigen PA mee te nemen, hebben we op het laatst gestaakt. En met de belofte voor een vaste geluidsman, gaan we uit van een goeie zaalmix.
Geluidsman Harry is blijkbaar de vaste geluidstechnicus en dat moet sowieso stukken beter zijn dan de mix-skills van een willekeurige barkeeper de keren ervoor. In ‘t Beest heb ik de hele set op m’n oude Guild gespeeld, zoals meestal. Nu leek me een middagje op m’n nieuwe wel eens een uitdaging. Deze heeft wat meer output en meer laag. Wanneer alles afgesteld staat zetten we in met een oorverdovende “Power Shake.!!!!!!!!”.  En dat is zeker niet figuurlijk bedoeld. Heb zelden zoveel mensen tegelijk naar hun oren zien grijpen. Ik ga mijn volume zeker niet goed praten. Dat zou wel heeeeel hypocriet zijn. Maar wanneer ik mijn eigen volume zelf al wat temper door het uittrappen van m’n micro-amp hoor ik vanuit de zaal snoeihard een scherp viersnarig “rengedengedengedeng!!!”.  Naar mijn mening heeft onze vriend 2 kanalen verwisseld of iets in die trend, want de vingers blijven bij de meesten waar deze op moment 1 in waren gestopt. Vanaf het tweede nummer lijkt alles wat beter te staan. Ook nadat we op het podium een streepje terug zijn gegaan. De zon schijnt en het sfeertje is goed. Al
moet er op zo’n middag wel een beetje drank in. We hebben 3 sets af te werken die middag en we zitten er lekker in en de respons in goed.
In de laatste set zet ik naar-gelange-gelang Señorita in wanneer twee aanwezige Poolse dames de vloer vóór ons innemen. De plek die, ondanks de positieve respons, door de meesten wordt gemeden door zover mogelijk achterin te gaan staan. Mooie gelegenheid om onze troef in te zetten. Het origineel is van de Whiskey Daredevils (75 hits na 2,5 jaar op YouTube, as we speak), een obscuur cowpunkbandje uit American, zoals Ronald er wel meer heeft aangedragen. Geweldig Spaanse Flamengo-punk in dit geval, met een wat onduidelijke tekst in het refrein?! Palma of Parma moon? Geen idee. Laat dit bandje een paar jaar geleden naar België spelen. En Jaap en Ronald in het publiek! Helaas geen Señorita, maar na afloop staat wel de zanger in het publiek. Jaap grijpt zijn kans en tijdens een goed gesprek komt de tekst ter sprake. Geen idee is het antwoord van de zanger. Ze spelen het zelf al jaren niet meer. Maar het is een tekst van de drummer en die weet gelukkig nog dat het over de “Taco Bell under the Parma moon” ging. En wij hadden er vanaf toen weer een prachtig verhaal erbij.
We toppen de middag af met een tango 666, een big ugly G en ook hier kan Jesus op de zondagmiddag niet ontbreken. Als echte uitsmijter hebben we onze aangepaste uitvoering van SOB. En werkelijk iedereen Hoooowhwoo’t mee.
Het was me weer een feestje. En wanneer het meeste alweer in de auto ligt worden de borden met pittige kip, rijst e.d. ( ‘t was weer uitzonderlijk lekker) buiten op het terras geserveerd en is het nog even natafelen.
Een paar aangename filmpje passeren de komende dagen op FaceBook. En gelukkig hebben we de hard left nipple foto nog. 😂 En zijn we twee Poolse fans rijker.

Company of Sinners - Visserijdag Biezelinge - 15 sept 2018

Een privé Visserijfeestje wel te verstaan. Sjaak zit 25 jaar in de vis en samen met Gaby staat het stel er goed en gelukkig voor. Meeeer dan reden voor een feest in de achtertuin van het aangename optrekje aan de rand van Biezelinge.
Het visduo is meer dan gastvrij en bij aankomst is er al een aardige club aan gasten aanwezig. We hadden eerder die middag onze versterkers en dergelijke op de hoek van een met podiumdelen verhoogde “dansvloer” geïnstalleerd, waar iedereen nu mijlenver vandaan lijkt te willen blijven. Het idee om akoestisch het publiek in te gaan is dan ook de beste optie. Zoals altijd werkt dat goed, totdat de aandacht bij een paar weg ebt en je je volume moet opkrikken om je verstaanbaar te maken tussen het geroezemoes van de menigte. En logisch, want je bent niet op een feestje om alleen wat vishapjes weg te knagen en naar 2 muzikale clowns te kijken. Kortom, na een nummertje of 3 a 4 prikken we in en staan we alleen op ons hoekje van het danspodium. Na ons eerste setje hadden we even gelegenheid om met een gevuld bord aan de bar in de keuken even bij te komen van een intensief middagje. Het toetje bestaat uit een aanzienlijk deel van de inhoud van de fudge-pot. Helemaal klaar voor set 2. De respons is minimaal, maar zonder twijfel heeft het feestduo het zichtbaar reuze naar hun zin. Dan neem je de rest voor lief en maken we er van wat er van te maken valt. Busted zet ik wel erg enthousiast in met een iets te gehaast tempo op de basdrumklopper van de cajon. Totdat halverwege m'n linkerhand blokkeert en op geen enkele wijze meer reageert op wat m'n hersens 'm probeert wijs te maken. Dood en dood eng. Koen doet een wilde poging om, al trekkend aan m'n vingers, een kramp ongedaan te maken, maar echt op een kramp lijkt het niet. Gelukkig zijn m'n vingers na een paar minuten weer bij hun positieven en kunnen we set 2 afmaken.
We blijven nog een tijdje plakken in de buurt van de zelfgemaakte kroepoek, al gaan we wel te vroeg weg voor het hoofdprogram en missen we het optreden van Albertina, die ons 's-middags enorm verraste met een aantal serieus goed gezongen jazz nummers. Hopelijk helpt de drank de mensen vanavond over de streep en op het podium en weet zijn er een gezellig feestje van te maken. Desondanks een prima feestje en reden voor herhaling. Misschien dan voor ons op een klein podiumpje ergens in de hoek naaste de bar. Een beetje dichter bij de mensen. We kijken nu al uit naar een 30 of 35 jarig jubileum.

Baldrick Brothers - ‘t Beest brult - 15 sept 2018

Dag 2 van ons marathonweekend begint met opbouwen in Biezelinge voor een door m’n kompaan omgedoopt jubilaris feestje in een "Privé Visserijdag" bij de vishandel van Sjaak en Gaby. Alwaar mede entertainer Albertina al druk in de weer is om samen met manlief en 2 te ver door geëvolueerde schoothondjes, om een muur aan geluid op te stapelen. Een favoriete dag bleek, want we hebben een feestje in Yerseke voor de Zeeuwse kapitalisten vereniging en een rondje over de Schoorse dag, af moeten slaan. Een optreden in ‘t Beest met de band ging ons toch aan het hart om aan ons neus voorbij te moeten laten gaan en zo komt het dat we met begrip van onze eerste klant voor een uurtje latere aanvang, onze versterkers in Biezelinge optuigen en vervolgens in de bus naar Goes reizen om daar een half uurtje te knallen met de broers. De jonge gasten van Geen Dienst staan enthousiast op het podium hun Surrenderiske rocktruc te delen met het publiek wanneer wij het smalle halletje vol keilen met onze back-line. Een half uur om op te bouwen is kort, maar ondanks de iets langere set van onze voorgangers staat alles in minder dan 25 minuten gecheckt (complimenten voor de crew van ’t Beest) en perfect afgesteld klaar wanneer Ronald exact op tijd “In Zaïre” inzet.........om na dik 3 minuten precies op de twee af te slaan. Tja, logisch dat er dan 4 man na de één “Your Out!” naar de drummer wijzen.  Voor een zaterdagmiddag was er behoorlijk wat publiek op de been. Heel veel meer dan waar ik op had gerekend. Heerlijk om weer eens op een groot podium met goed geluid te staan. Ons half uur van 16:30 tot 17:00 vliegt dan ook voorbij en de setlist van de hand van Jaap past perfect binnen de tijd. Buiten staat alweer een singer-songwriter op het podium en samen met een goed bezochte vinylbeurs is het volle programma een succes. Boven zetten we allemaal onze handtekening onder onze play list voor de verzamelaar alias DJ met gele strop die hier vanavond aan de bak mag en met een laatste babbel met de jonge gasten van Geen Dienst (Leuke naam Jaap; "In Dienst") trappen we het af voor deel twee van onze middag.

Company of Sinners - D’Ouwe Brug in Sas van Gent - 14 sept 2018

Het weekend van 14 t/m 16 september is lekker vol gepland. Twee optredens met de Company en twee met de Brotherhood. We gaan haast op beroepsmuzikanten lijken, al blijft het inkomen nog wat achter op de tijd die we er in steken. Neemt niet weg dat dit voor ons een leuke muziekmarathon is die we op de vrijdagavond aftrappen in Sas van Gent. Al vroeg in de avond stap ik het klinket van schildersbedrijf Raas binnen, alwaar ik de heer des huize tref met een flinke nieuwe blauwe plek op het borstbeen getatoeëerd in de hoedanigheid van een stijlvolle antieke Aristona buizenradio. Een duidelijk statement tegen de gedwongen DAB+ coup die het Zeeuwse medianetwerk heeft gepleegd ter wille van verbetering van een ander tijdelijk fenomeen; HET INTERNET ?

Het doel van onze trip naar het Gentse Sas is een avondje muziek spelen voor een hongerig gezelschap wat onder het genot van enkele biertjes Finger Food naar binnen werkt. Nooit geweten dat vingeren en eten zo'n populaire combinatie was op dit stuk vaste land van Zeeland. Maar hier weten ze de, door onze boeker Martin bereide, lekkernijen gretig op ons tempo naar binnen te werken. Bij aankomst, na een goed gesprek met een local middenstander aan de bar en tevens vriend van Zeeuws-Vlaamse muziekheld Brock jr (die ons volgens zijn zeggen misschien die avond nog komt verrassen?!?),  laden we Koen zijn matzwarte Transporter uit om onze halve huisraad (helaas zonder onze lamp) te midden van de afgesproken plek tussen tafels en bar in te plaatsen. Maar gezien de ruimte achterin en de paal die wel erg dominant voor onze snufferd staat, verkassen we meteen richting de hoek rechtsachter voor de pleedeur die ook 2 meter verder toegankelijk is.

Tijdens onze sound check vraagt een Belse dame of we ook Cash spelen. Ring of Fire ofzo. We stellen Folsom Prison voor. Neus ophalend is de reactie, “Die ken ik nie.” We hebben dus duidelijk met een "echte" kenner van doen. Gelukkig blijkt manlief echter wel een liefhebber en tevens, denk ik, onze grootste fan van die avond.

Na een akoestische start tussen de eettafels prikken we alles in en werken we ons last minute play list, bedacht halverwege de tunnel, af. Het is duidelijk dat een hongerig publiek zijn prioriteit bij zijn bord en bierglas houdt en af en toe een bescheiden reactie en teken van leven geeft. Dat respecteren we als bescheiden artiest. De 2de set beginnen we weer wat ingetogen en aangepast aan het etend en pratend publiek, maar vanaf "Hallelu" spelen we alleen nog voor onszelf en zetten we elk nummer een tikkeltje harder en agressiever in, wat bij het inmiddels barhangend publiek best wordt verteerd. Ondanks onze hardere aanpak en “stevigere” nummers, zoals La Grange??? (Busted) blijft het tam in de Ouwe Brug. Gelukkig is eigenaresse Claudine nog de enthousiastste en op verzoek bij binnenkomst van m’n kompaan aan de kok, worden we na afloop door haar van een paar lekkere tosti’s voorzien.

Company of Sinners - Opendag Hoeve “8>1000” in Borssele - 9 sept 2018

Strak ik de lak staat de monumentale hoeve, een eindje van de doorgaande weg naar Borssele, langs een zijweg welke verderop als een onverharde weg richting Ovezande loopt. Mijn kompaan is verantwoordelijk geweest voor de strakke verflaag en zodoende kind aan huis. De boeren groene raamkozijnen zijn nog maar amper droog wanneer we op een bloed hete middag hier op het terras achter het gastenverblijf de muziek mogen verzorgen voor de bezoekers van de Monumentendag. Ondanks de geringe afstand, ga ik toch eerst langs Koen, om daar over te stappen in z’n LaRo uit 1960. Het gebakje heeft, zoals het hoort, geen gordels en in de open laadbak past ons instrumentarium. Het is niet bijzonder druk wanneer we ter plaatse komen, maar we zijn dan ook vroeg. We nemen in de authentieke woonkamer van het huis de set nog even door om vervolgens een handje vol cultuursnuivers van moord en doodslag liederen te voorzien, terwijl de dames achter het kraampje naast ons hun ieseluk lekkere zelfbaksels aan de man proberen te brengen.
Storm is het niet gaan lopen die middag, maar we hebben ons prima vermaakt voor een zonnige zondagmiddag. En daar was de persoonlijke rondleiding over de bolletjes zolder van de paardenstal en het uit sloophout gemeubileerde gastenverblijf, door het kind aan huis, zeker debet aan.
Maar de terugrit was DE attractie van de dag. In plaats van linksaf naar de doorgaande weg, stuurt mijn kompaan de bejaarde Best-4-by-4-by-far, rechts het zandspoor van de onverharde dijk op. Snelheid is in zo'n open brik zonder gordels sowieso een volledig ander begrip dan een sportkar op de Duitse autobaan. En al helemaal wanneer je het gas in trapt en door de putten en kuilen bij tijd en wijlen het gevoel krijgt dat je los van de grond komt.
Ook over het asfalt recht over de binnenring van de rotondes is de Pyton een eitje wanneer door de robuuste, maar weinig functionerende sluitingen, het portier door de kracht open slaat. Kortom, een fijn dagje uit voor een stel onbedopte muzikanten. :)