Tijdens de 22e Bergse blues route zijn we, zoals alle eerdere bluestochten, wederom de vreemde eend tussen alle boerderijkippen in het Brabantse water. Maar het siert de organisatie om de blues in de ruimste zin van het genre te zien. Het duo Peter en Kees weet elk jaar weer de steden aan de zuidwestelijke onderkant van ons landje te vermaken met katoenplukkende negermuziek en alle aanverwante spin-offs. Helaas zijn er dit jaar erg veel spelbrekers in andere cafés die de route aangrijpen om ook een band te boeken en om los van de bluesroute publiek binnen te lokken, wat ten koste van de betalende bluesbezoekers gaat.
Onze gastheer voor vanavond is Chris. Een niet al te grote kerel met baard, maar niet direct in de keel. Hij wekt al direct bij binnenkomst een gastvrij man te zijn en op Koen zijn verzoek voor tosti's na afloop wordt onze Koen blij verrast met het antwoord dat hij hele lekkere tosti's heeft.
Koen had hier ooit eerder met Betty's Doghouse gestaan. Of zoals Andre het graag noemt; Berry's Doghouse.
De herinnering van Koen was een klein café met een erug klein plaatsje voor de band. Het devies vooraf van Koen was dan ook, "Neem vooral niet te veel mee.". Uiteindelijk hadden we allemaal onze volledige back line bij, behalve Koen. Met enig teleurstelling voor Koen blijkt het podium fors te zijn aangepast, waardoor er makkelijk nog wat 4-snarige instrumenten bij hadden gekund.
De aankleding van Les Vedettes blijkt een verrassing te zijn. Geen donker bruine kroeg, maar vrolijke kleurtjes en aangename sfeer. Uiterst geschikt om met een gezinnetje, samen met het jonge volk dus, de kroeg in te duiken voor een pot bier en een zak lollies.
Ook de muziek viel te waarderen. Zuid Amerikaans, Mexicaans, Cubaans, in de steil van het interieur, maar niet de originele versies van de Rowwen Hèze hits die je bij de Mexicaan in de regel door veel te kleine speakertjes wordt toegediend.
In fases wordt onze apparatuur binnen gezet om in de kroeg zelf niet over de spullen te moeten klimmen.
De speakers van het café worden aangesloten op onze PA, waardoor we wat extra ruimte creëerden, doordat we geen statieven in de weg hebben staan.
Terwijl de mannen van het Doghouse ons proberen af te leiden, is het nog even stressen om het geluid op tijd goed te krijgen, waar we uiteraard weer voortreffelijk in slagen.
De eerste set werd redelijk bezocht. Mijn nieuwe aanwinst, MXR microamp, geeft een lekker warme boost aan m'n solo's. Niet dat het publiek daar direct warm of koud van wordt, maar het geeft mij wel een frisse kick.
De 2de set staat Les Vedettes aardig vol wanneer we onze versie van Powershake eruit schudden. De heren organisatie, Peter en Kees, zijn ook net binnen en zo te zien vermaakt het publiek zich wel.
De set is ook net even iets gevarieerder dan de eerste en de weinige nummers waar ik echt uit kan halen pak ik gretig aan terwijl m'n vinger dingen doen die ik zelf niet had kunnen bedenken. Leuk zo'n nieuw speeltje.
Na een verplichte pauze met een gezellige babbel met een mede muzikant uit bergen en een fles alcoholvrij is onze hoop gevestigd op een drukbezochte laatste set. Maar helaas ligt de halve stad al op 1 oor en moeten we de lol er in houden met de reeds aanwezige bezoekers. Maar ach, daar raken we niet direct door van de wijs.
Monique haakt aan bij de eerste beste blonde dame in de kroeg en weet, als in haar glorie dagen, met haar enthousiasme ook de resterende aanwezigen aan het springen/dansen te krijgen. Het jolige dansje van de leesmapmannen van een paar weken ervoor is kinderspel vergeleken met de hoog opgooiende hikers boots in polkastijl.
Een Señorita zat er niet in, met enige teleurstelling voor Monique die de maracas best had aangedurfd.
Zelfs inclusief set 3 weer een voldaan gevoel. Later bleek het ook in andere kroegen de laatste set rustig te zijn geweest.
Bij de buren stond voor een bescheiden publiek een gezellig Rockabillybandje Slapback Johnny te spelen. Niet lang na onze laatste noot staat broer Koen bij de buren als gastmuzikant mondharmonica mee te spelen.
Nadat we alles hebben ingepakt komt Chris met zijn "overheerlijke" tosti's. En de met pittig gehakt belegde tosti's zijn super. Ook al komen ze rechtstreeks uit het vriesvak en ingekocht bij de Bergse supermarkt. Ze zijn met een goed hart afgebakken en door ons met respect en ontzag verorbert.
Het was weer een vette avond met de bro's.
