Alweer de 18e route in Goes en voor Koen en mij de 14e keer dat we op een Blues Route mogen spelen. Elke keer weer een feest om te doen. Sowieso komt er in Goes altijd veel publiek op af, maar het blijft nog wel de kunst om ze binnen houden.
Deze keer waren we wel een tikkeltje vreemde eend in de Goese blues bijt. Tenslotte heeft de blues al lang geleden plaats gemaakt voor Country Punk’a’Billy. Maar gelukkig is het Vrijbuiter publiek in de regel niet vies van een band met een vuig country/punk randje. Ondanks of dankzij het feit dat tijdens de route niet alleen vast publiek op de been is, stond vrijdag alle 3 de sets het café vol. De eerste set was nog wat af tasten qua sfeer, maar muzikaal stond alles vanaf het eerste nummer als een eengezinswoning. Vooral de opzwepende Cash en Rock’a’Billy nummers kon het Goese Blues Kroeg Cruisend publiek blijkbaar wel bekoren. En altijd leuk om weer een hoop bekende gezichten in het publiek te zien. Helaas voor de barplakkers moesten we voor de 3de set teruggrijpen naar de vorige 2 sets, maar dat kan wellicht voor sommigen juist de reden zijn geweest om hun barkruk niet te verlaten. Om half 3 moesten we na een 2de vurige versie van The Old Mighty, zoals Jaap het altijd mooi weet te zeggen, de stekker er uit halen. Onze bas broer wist zijn ene vinger niet meer voor de andere te krijgen en terwijl onze collega’s in de andere cafés inmiddels al hun instrumenten in de bus schoven, was het voor ons tijd voor nog een laatste biertje. Een geweldige avond! En wat een publiek. www.baldrick-brothers.nl
