NoPoint – Buurtcentrum Dorpstienden in Ouddorp - 17 maart 2012

Buurtcentrum klink niet direct Rock’n’Roll en een blik op de Internetsite doet een steriel nieuwbouw complex vermoeden. Het laatste bleek deels waar te zijn, want het complex huisvest een erg groot café deel wat, dankzij de sfeervolle aankleding met lambrisering en ouderwetse roeiboten aan het plafond, een knusse sfeer heeft. Het ruime podium van ongeveer een halve meter hoogte maakt geen volle indruk in deze “kroeg”.

Bij de deur staat een Honky Tonk piano met waxinelichtje die, blijkt bij na vraag, maar eens per jaar wordt gebruikt door de plaatselijke muzikant tijdens het oranje feest. Al gauw wordt deze traditie gebroken en zit Boudewijn aan het klavier met Herman op een barkruk er naast. Leuk zo’n allround gitarist en een zanger met ingebouwde songdatabase. De piano stond op wieltjes en in No-Time stond het ding naast het podium in de hoop een alternatieve versie van Locomotive Breath, met originele intro door Boudewijn op piano, te brengen.

Het sfeervolle interieur heeft qua demping, een fikse impact op het geluid. Ondanks dat het geluid per instrument best mooi klinkt, komen de versterkers in het geheel behoorlijk In-You-Face over en het is duwen en trekken om een lekker geheel geluid te creëren. Halverwege de 1^ste set dan ook de blauwe PRS maar aan de kant gezet en zijn bruine broer om mijn nek gehangen, om meer in de buurt van het gewenste resultaat te komen.

Vanaf set 2 wordt het voor ons allemaal wat relaxter spelen. Met uitzondering van een clubje aan een tafel achterin, lijkt het publiek de kat nog steeds uit de boom te moeten kijken. Maar rond de bar zit de gezelligheid er al aardig in.

De 3^de set brengt een redelijk aantal mensen op de vloer en nadat Herman het laatste nummer heeft aangekondigd, wordt door de barkeeper een bierviltje met het verzoek om een half uur extra, in mijn hand gedrukt, waar we zondermeer gehoor aan geven.

Boudewijn heeft de piano niet meer aangeraakt, maar tijdens Whole Lotta Rosie zat 1 van de gasten driftig op het ding meer gespeeld. Al twijfel ik wel aan de juistheid van de akkoorden.

Na afloop snel het podium geleegd en nog even terug naar binnen voor een laatste afzakkertje.

De eigenaar wist ons bij vertrek als een frisse band te bestempelen en dat kunnen we als 40+’s wel waarderen. Zo, mijn 200^ste gig zit erop.

NoPoint – Café Graaf van Buren in Kortgene - 10 maart 2012

Het begint in Kortgene al aardig als een thuiswedstrijd te voelen. Terwijl alleen Andre er daadwerkelijk woont. Maar de laatste twee jaar hebben we aardig wat keren in Kortgene en het naburige dorp “Heerstdiek” gespeeld en dat heeft inmiddels een redelijke schare volgelingen opgeleverd.

We hadden voor deze zaterdag besloten om vooraf in het café een hapje te eten en waren daarom al vroeg aanwezig. Boudewijn zou niet mee eten, maar was uiteindelijk vroeg zat voor de extra frietjes en het nagerecht. Gelukkig was de tarbot (vangst van de dag) niet zo melig als de sfeer aan tafel.

‘s Morgen samen met Baldrick Broer Koen op pakkenjacht geweest in Antwerpen, om aan de, onszelf opgelegde, dresscode voor het volgende Baldrick optreden te voldoen. Tijdens dit hilarische verkleedspektakel bleek Boudewijn thuis het interview voor de plaatselijk radio zender van Ouddorp te zijn afgenomen. Naar aanleiding van ons optreden op 17 maart, werd Boudewijn de door de lokale DJ geijkte vragen voorgelegd, waarop uiteraard de even zo geijkte antwoorden. Alleen Herman zijn instrumentarium bleek een lastige te zijn. Want hoe leg je een leek uit wat een kazoo is? En nog we een Gold Plated Vintage Kazoo.

Na de maaltijd even geen Irish koffie of sigaar, maar met een ijsthee en plat water als de donder aan het werk, want het loopt al vol. Wat matig gepland, stonden we alsnog in een volle kroeg onze soundcheck af te werken. Gelukkig geen eindeloos gepruts aan de versterkers en aan het applaus te horen vielen de 3 korte versies van You Really Got Me wel in de smaak.

Ondanks dat de meeste bands hier rond half 11 beginnen, was het tegen 10-en al vol in de kroeg. Gezien de drukte en de toch wel erg volle setlist, trapten we om 10 uur af met Alive.

De kroeg opwarmen was duidelijk niet nodig, want vanaf het eerste nummer was het publiek wakker. Bij elk nummer schoof de menigte richting ons stekje en regelmatig was ik genoodzaakt om mijn effectplank en snoeren mijn kant op de schoppen om het voor de voeten van het publiek te behoeden. Wat ik er overigens graag voor over had. Een aantal keren had Herman, op verzoek van de bar dames, gevraagd om de lege glazen naar de bar te brengen, omdat de voorraad op ging raken en er voor het personeel geen doorkomen meer aan was. Mmm, best gezellig zo.

Ook broer Koen, weliswaar niet in pak, was er samen met Maaike en had weer een pukkel vol Pro-Harps meegenomen. Halverwege de tweede set konden we een NoBaldrickPointBrother combi momentje inlassen tijdens Sympathy for the Devil.

De Graaf heeft vergunning tot 1 uur en rond 10 voor 1 duiken we de toegifts in en om kwart over 1 eindigen we allemaal weer in het “anywhere the wind blows” F akkoord.

Jemig, het was weer een feest.