Wanneer we het met de band over Surf & Turf hebben krijgen we unaniem de koude rillingen. Niet dat het vorig jaar hier zo’n foute sfeer was tijdens het Dijkrock jubileumfeestje, maar wel omdat het er zo verschrikkelijk koud was. De winterkou blies onderdoor het terras door de kieren van de houten vlondervloer op een koude winter zondagmiddag met een stevige wind vanaf de Schelde.
Inmiddels schijnt de vlondervloer vanonder dicht gemaakt te zijn. In het terrasdeel staat vanmiddag een warmte kanon en het is er nu aardig de andere kant op gegaan! Bloedje heet op een wederom koude winterzondag. Maar als ik mag kiezen dan ga ik voor het laatste. Voor onze speelplaats zitten we te dubben tussen het terras en de wagon. De wagon is leuk akoestisch, maar zit voornamelijk vol met barhangend en bierdrinkend volk wat wellicht niet helemaal op ons zit te wachten. Het terras is meer voor de passanten en het publiek wat doelgericht voor ons komt. Helaas geen overdaad, wat mogelijk te danken is aan een schijnbaar belangrijke voetbal match. Maar toch genoeg om voor te spelen en ruimte om te experimenteren. De cajon staat voor de verandering in een houten veilingkist. Het wasbord was de laatste keren een succes, al gaf het zinken golfblad er toen nogal snel de brui aan. Inmiddels heeft Koen een ijzeren versie gevonden en het bord is verder aangevuld met woodblock, hotelbel en blikkenbus. Onze gekroesde Baldrick Brothers fan uit Goes was er, samen met vriendin. Speciaal voor ons gekomen. Die konden we mooi misbruiken als criticus voor tips en advies voor onze nieuwe opzet en ritme aanwinst. Één van de kritieken was ten aanzien van het volume van het wasbord in enkele nummers. Dit is na deze zondag opgelost met een volume potmeter. Benieuwd of die werkt? 😂
Na afloop doen we nog een blonde La Trappe samen met de aanwezigen, waaraan we later op het jaar tijdens een visfeestje nog een optreden aan overhouden. Hebben we het toch weer niet slecht gedaan. Nog even afbreken, inladen, afrekenen en wegwezen. Tijdens mijn 2de vracht loop ik voorzichtig over de natte trap naar beneden om vervolgens beneden, met banjo links en gitaarkoffer rechts met beide benen de lucht in te gaan op de spekgladde vlondervloer. Na een korte vlucht in de donkere vooravond, beland ik vol aan met m’n achterste ribbenkast op de hoekige zijkant van mijn gitaarkoffer. Daar hoef ik niet lang over na te denken om te beseffen dat ik hier voorlopig weinig plezier aan zal gaan beleven. Na een korte zwempartij over de modderige vlondervloertje, waarbij ik de Here op deze gedenkwaardige zondag op een wat minder christelijke wijze aanroep, beland ik voor enige tijd op de zitting van de picknickbank. Het afscheid binnen was maar kort en ik ontdek de terugweg hoe een belachelijk klein autootje zo’n slo’opel Corsa’kof is. Met de diagnose; zwaar gekneusd of mogelijk gebroken, waarvan het laatste nooit met foto’s is bewezen, kom ik er met pakweg 6 weken pijn in m’n lijf uiteindelijk nog niet al te slecht vanaf. Het fijne aan zo’n kwaal is wel dat ik na jaren muzikant eindelijk roadies heb die mijn loeizware buizenbak voor mij willen slepen. 😊
