Company of Sinners - Platenbeurs Hotel Zeeuwse Stromen in Renesse - 29 oktober 2017

Fijn zo'n keelontsteking. Praten gaat nog net, maar verder komt er niets zinnigs uit ("Anders wel dan?"). Koen is net terug uit Portugal en het zou onze eerste keer met de loopstation gaan worden. Via de Whatsapp,  misverstand, hoe en wat, sta ik na wat zoekwerk zonder cajon in hotel de Zeeuwse Stromen in Renesse. Nog wel geoefend met de 3 opnames uit het geheugen en daar zullen we het mee moeten doen. De platenbaas van Flakkee Records is de organisator van deze beurs. De grootste beurs in zijn soort in deze contreien en Jan is tevens onze boeker en contactpersoon. Een sympathieke kerel die, zo blijkt, zelf ook een aangename muzieksmaak is toebedeeld. De opzet van ons optreden is wat vaag en na wat overleg is het verzoek om ons in het café van het hotel op te stellen. Na de beurs blijven er vast bezoekers hangen voor een biertje aan de bar en dan is een live muziekje best op z'n plaats. Koen en ik duiken met gitaar en play list het rommelhok in om te zien of ik mijn zangpartijen kan overhevelen naar Koen. Zo kan ik mijn stem sparen en mij beperken tot hier en daar een achtergrondje. Gelukkig weet Koen de meeste nummers ook qua tekst. Als extra stoppen we Ode to Billy in de set met mijn voorstel om 'm wat swingender te spelen. Mijn eigen nummers gaan helaas van de lijst. Niet te doen. 

Tegen het eind van de middag zitten we nog steeds aan de bar van een haast verlaten hotelbar onder het genot van een koud glas kraanwater en de vinylsinglemuziek van DJ Bertje in afwezigheid van Dirk-Jan. Klok tikt door en wanneer ons naar onze maaltijdkeuze wordt gevraagd blijkt onze muzikale inbreng verschoven te worden tot na het avondeten. Dan toch nog maar een elektrisch setje voor het eten en dan zien we later onze reprise wel.

Het vierkante tafelblok is gedekt voor de vinylbeursorganisatoren en wij. En nadat een tafel vol mixed gril en 2 salades voor ons 2, samen met een paar voorgerechten zijn geserveerd beland het diner in een rel over kwaliteit, temperatuur en wijze van serveren, waar wij ons met ons slaatje blaa verre van buiten houden. Bijkomend voordeel van een salade en de wachttijd voor een vervangende biefstuk als goedmaker is de tijdwinst waardoor we een serenade aan het tafelend gezelschap kunnen geven. De verzamelende plaatboeven cq platenbeursbezoekers van vanmiddag hadden wellicht meer zin om hun verworven zwarte geluidsdragers thuis op de draaitafel uit te proberen dan aan de bar te hangen. De vinylplaat gepoetst zo gezegd. Ons werkelijke publiek bestaat dan ook voornamelijk uit Franse, Duitse, Belgische en Hollandse hotelgasten die we deze keer geheel ontplugt en ook met enig succes trachten te vermaken. Een bijzonder optreden. Helaas moet ik een Duitse gast achteraf teleurstellen dat we voor hem geen Sultans of Swing hebben gespeeld. Voor onderweg nemen we nog wat mini koffiestroopwafeltjes mee. Bijna in ruil voor onze tafel die bedenkelijk door een barmedewerker in de berging is gezet.

Zelf ben ik ook weer een paar platen rijker. En met Jim Croce heb ik er weer een juweeltje bij. En jawel. Deze is met Leroy Brown. Baddest in the Whole Damn Town. 

Company of Sinners - De Bierelier in Eindhoven - 14 oktober 2017

Als ik aan Eindhoven denk, dan denk ik aan Philips, DAF, PSV, Peter Pan en een verdomt teleurstellende dubbele boeking in de Ierse pub aldaar. Één van de eerste keren dat Koen met NoPoint meeging als gastmuzikant. Na een Kilkenny en een Thaise takeaway waren we akelig snel op de terugreis.
Inmiddels wat jaren later hebben we een gig in café De Bierelier aan de rand van het Eindhovense stadscentrum. John Mary, onze cigar box solist uit België, was hier vaker geweest met zijn Rockabilly band Smooth and the Bully Boys en kwam met dit optreden met ons als voorprogram. Lekker makkelijk te vinden in een doolhof van eenrichtingswegen (niet dus), maar met parking naast de deur. Althans, de stoep voor een gesloopt pand. Heeft er veel van weg dat dit cafe een eilandje opzicht is geworden tussen de hogere nieuwbouw rondom. Het geeft dan ook een bepaald Galliërs gevoel. De opstelling is tegenover de bar op een verhoging wat feitelijk de loop richting toilet is, maar deze zijn ook achterom het muurtje midden in de kroeg te bereiken.
Niet veel later arriveert Michel en hij besluit om voor het muurtje op te stellen. We hebben het nog niet gered om voldoende met onze looper te experimenteren, maar ik heb al wel mijn trouwe Guild meegenomen voor een aantal tokkelnummertjes, waaronder Straight A's en Girl of My Best Friend. Had niet het idee dat we voor het publiek een overweldigend optreden hebben gegeven, maar zowel wij als Michel zagen een positieve ontwikkeling in onze set t.o.v. 't Hof.
De verlichting On The Spot was nihil en al helemaal op de plek waar Michel z'n huzaren stuk zou gaan opvoeren. Slim bekeken mikt hij de lampenkap van onze jarenlange reisgenoot en prikt 'm horizontaal boven zijn podiumplek. Het van kleur wisselde LED-peertje van de grootste leverancier van Chinese wegwerpartikelen doet in deze perfect dienst als "lichtshow". Mister Waters en Gilmore; "Eat your heart out!".
John Mary Go Round wisselt de avond moeiteloos af tussen 4-string cigar boxes, Chevy valve cover guitars, Dobro en akoestisch gitaar terwijl zijn rechtervoet de maat stampt en hij zijn overstuurde teksten naar het publiek uitdraagt. Relaxte sfeer en goed volk.
Aan het eind van zijn set dirigeert hij ons naar onze plek voor een ontspannen jam. Met m'n Guild krijg ik deze keer ook nog eens kans om er een acceptabele solo uit te krijgen. Wederom de geijkte bluesjes, totdat John M spontaan Stray Cats Strut inzet. Laat ik die nu ook nog ergens in m'n vingers hebben zitten. Lekker muzikaal feestje.
Nadat we alles hebben afgetuigd en ingepakt nog even aan de bar voor een gezellige babbel onder het genot van een smaakvolle blonde Papegaai.
Hoe geslaagd kan je avond zijn.