Vorig jaar de Dirty Edition. Dit jaar Hot & Steamy. Het geloof in self fulfilling prophecy is groot bij de organisatoren van VAG in at Zottegem. Beter bekend als VAGINA(T)ZOTTEGEM. De 100 VW's die vorig jaar door het noodweer naar het Rock Zottegem terrein zijn gekomen, moeten dit jaar toch zeker met 200 extra overtroffen worden. Onze contactpersoon Toon heeft ons voor een tweede keer uitgenodigd en ook wij hopen op een bak zon. De publieke aantrekkingskracht moet dit jaar versterkt worden met de verloting van een extravagante witte Golf 1, die we al bij voorbaat (zowel Koen als ik) claimen te gaan winnen.
Zondag 20 augustus is mijn laatste vakantie dag en er zijn mindere manieren om een fijne vakantie mee af te sluiten. De planning om er een familiedagje van te maken strand, nadat Google Maps een reistijd van 1,5 uur enkele reis inschat. Na een heerlijk chaotische conversatie via Whatsapp hebben we voor onszelf de aankomsttijd op 11:00 bepaald en met een eindtijd van 19:00 voor onze laatste muzikale uitvoering is dit toch wel een erg lange dag om als meereizend publiek op het terrein te moeten vertoeven. Voor ons is dit een stuk dragelijker met een gitaar om ons nek en een publiek wat deze keer wel is komen opdagen.
We hebben ons tot een podiumgig over laten halen, waar we ons met een vlondervloertje naast de bar, idem als bij Jailhouse, proberen uit te lullen. Maar bij aankomst blijkt onze sterk gereduceerde agent (20kg afvallen is niet niks) onwrikbaar en besluiten onze minimale huiskamer alvast direct na aankomst op het podium op te stellen.
De sympathieke geluidsman (zelfs na het overrijden van zijn kabels) heeft zich met zijn muziekkeuze nog niet helemaal op het aanwezige publiek afgestemd. Toon steekt 'm even later de Baldrick Brothers CD toe die we hem net hebben gegeven. Het schijfje klinkt aangenaam lekker over het veldje.
Onze akoestische sets spelen we tussen het publiek. Niet altijd hebben we een liefhebber met een luisterend oor, maar hier en daar trekken we toch wat aandacht. Om te beginnen bij de tapkar en de vette hap tent met de ontdekking van de dag; de caloriearme kipbrochet. Later op de dag maken we een trip vanaf het centrale veld, via de brommers, achterom langs de Volkswagens waar we wat groepjes aan doen. Goed voor een aanvaring met een agressieve hond (kuitenbijtertje) die niet van muzikanten houdt, een zichzelf te komisch classificerende dame met een te grote bril en een zeer in de 4-snaren geïnteresseerd stel. De laatste blijkt zelf een Martin ukelele kopie meegenomen te hebben en er ook nog aardig geluid uit te kunnen krijgen. Aan het eind van onze ronde lopen we de antichrist himself tegen het lijf met 666 in zijn nek die we al "Jesus, Don't Save me" zingend naar het veld begeleiden, wat aldaar met een biertje wordt beloond.
Met gebrek aan passend repertoire leent Koen, na 2,5x de Baldrick Brothers, de geluidsman een surf compilatie-CD voor de broodnodige afwisseling.
Op afgesproken tijd doen we onze versterkte set op het podium. Zoals verwacht blijft een publieke reactie uit, al is onze geluidsman enthousiast. Een prima Lazy-Sunday-Afternoon concert op een zonnig kevertreffen. Daar hoort geen uitbundige menigte bij. Na ons half uur van bescheiden roem maken we plaats voor Pussy Willow. Het 5-man sterke gezelschap heeft aan de aanwezige shirtdragers te zien enige bekendheid hier. Het valt op dat de 3 krulharige frondmannen (gitaar, zang en gitaar/toetsen) een sterke genetisch overeenkomst hebben. Deze zijn ook alle drie een stuk minder spraakzaam dan de Italiaanse drummer en de Zottegemse bassist.
Het podium wordt volgeladen en links naast het podium komt een bingotafeltje met knoppenkast met daarachter een blonde dame, wat de LED-bediening van de lichtshow blijkt te zijn.
Na een lange opbouwtijd is het dan ook werkelijk showtime. De frontkrullenbol opent het "spektakel" in een knal geel jasje als vaandeldrager met een fikse vlag met de Judas Priest klassieker "Breaking the Law". Wanneer daarna de halve Arrow Classic Rock verzameling wordt ingezet worden de LED's ingeschakeld, waarbij zelfs de microfoonstatieven in verschillende kleuren en in diverse ritmes gaan knipperen, wat er enigszins gênant, alla de Toppers, uit begint te zien.
Het publiek lijkt het allemaal prima te vinden. De geplande after party door de Company of Sinners, leek ons na dit “geweld” niet op zijn plaats en gelukkig konden we onze gastheer hier ook van overtuigen.
Wat ons nog rest is de uitslag van de loterij waarna we met wat geluk met de witte VW Tokkiebak richting Nederland kunnen vertrekken. Dit laatste gaat onze neus voorbij.
Voor vertrek halen we de surf CD nog even op, waarna de Baldrick Brothers weer in de speler beland.
Dank aan VAG in Zottegem en met name aan Toon. Hopelijk volgend jaar met de band hier op het podium. We gaan alvast over ons verlichtingsconcept nadenken. Het publiek kan na vandaag wellicht de nummers van de CD al wel meezingen.
