Company of Sinners - Graaf van Buren in Kortgene - 26 Nov 2017

Jemig wat een winter. Een paar optredens met de Baldrick Brothers. Een paar met de Company of Sinners. Mijn eerste bijdrage aan de tweejaarlijkse Porgy & Bess sessie, éénderde NoPoint optreden in het 30 jaar jubilerende bar American en een compleet nieuwe uitdaging in buurtgebouw De Vroone onder de noemer “Zondag bij ons?”, waarvan de laatste activiteit veruit de meeste tijd opslokt. Dus geen tijd meer vrij voor een regelmatige blog.

Het is dan ook nu eind maart wanneer ik mijn geheugen probeer te downloaden en in een acceptabel leesbaar verhaal op mijn bandblog tracht te slingeren.

Het is zondag 26 november wanneer we ‘s-middag het aanwezige café/restaurant personeel als bescheiden duo overvallen met een lading spullen en apparatuur. 

De soms wat kritische eigenaresse van de Kortgeense Graaf van Buren is op vakantie en het aanwezig personeel laat zich geheel onbevooroordeeld verrassen. Zo ook wij. Tijd om ons te bewijzen als versterkt akoestisch duo in een café waar we, zowel met Baldrick Brothers als NoPoint, zwaar versterkt hebben staan knallen.

Een Lazy Sunday Afternoon met akoestische Murder ballads. Laatste keer met de Baldrick Brothers hebben we in de rooklounge (een rookhok mag je deze sfeervolle achterkamer toch echt niet noemen) hebben we een voorproefje gegeven, nadat we i.v.m. de vergunning moesten stoppen in het café. Een mengeling van Baldrick Brothers en Company of Sinners repertoire, waarvoor ik Jaap zijn Takamine had ingepikt en Jaap het Spaanse exemplaar aan de muur voor zijn rekening nam! 

Een rustige zondagsfeer hangt er in het zojuist geopend café!. Wanneer ook Koen aankomt weten we het vloertje weer aardig te vullen, maar na opbouw houden we een fijn ruim werkgebiedje over. Tegen de tijd dat we beginnen zijn er al wat mensen binnen en geleidelijk aan verzamelen we gaande weg ons optreden redelijk wat publiek. Er zijn er die ons van de band kennen en speciaal op onze koppen van de foto’s zijn afgekomen. 

We hebben met de cajon en looper een nieuwe troef om wat variatie en ritme in onze gig te introduceren. Beide zetten we pas als laatst van onze 2de set in, maar voor zowel zonder als met weten we het publiek goed te vermaken. En wanneer de aandacht in de eerste set wat verslapt duiken we naar beneden qua volume en met een provocerende “Sssssssshh” weten we iedereen weer bij de les te krijgen! Vol lof is ook onze nieuwe fan die ons meteen op diverse landelijke festivals denkt binnen te kunnen praten, maar zo blijkt later ook af en toe wel eens een busje te kunnen gebruiken. Dan toch even niet zo handig van die visitekaartjes met je 06. Al met al is het een best middagje hier op Noord-Beveland, welke we af sluiten met een eenvoudige maar geslaagde maaltijd (safe met alles er op en aan) aan een tafeltje in het verhoogde restaurantdeel achter de bar.

De Graaf bedankt voor jullie enthousiasme en goeie zorgen.

Company of Sinners, Trudy & Marion en Inge - De Vroone Kapelle - 12 November 2017

Op vakantie met een biertje ontstaan de meest waanzinnige ideeën. Bretagne in Frankrijk was de locatie en een koude Affligem Blond het idee elixer. Een muzikale zondagmiddagactiviteit op het anders altijd zo uitgestorven Kapelle.
Buiten DE ontmoetingsplaats van Kapelle, is er eigenlijk niets waar je je verveling op dit Bevelandse durp kwijt kan. Hoogtijd voor wat vermaak tijdens de koude winterzondagmiddagen dus.
Wilde plannen voor een multi stage singer song writer festival hebben we nog maar even voor de toekomst geparkeerd. Het akoestisch gebeuren daarentegen leek ons wel wat. En wat als we daar nu eens een liedjes-zing-middag of zo aan koppelen?! Zo iets hebben we ooit eerder gedaan met wat familie en vrienden bij ons in de huiskamer. Allemaal met een boekwerkje met teksten en ik op gitaar. Dat was toen een succes wat we dachten nog eens te gaan herhalen in het park met een paar flessen rosé en een kratje bier. Die flower power gedachte is er helaas nooit meer van gekomen.
Op een ander front ben ik door de heren Heat Stroke al vóór Festival Geniet, waar ik samen met Koen op het feestje van o.a. Stroker Henne heb gespeeld, bestookt met voorstellen voor een Trudy & Marion revival waar ik toen geen gehoor aan had gegeven. Tot ik in de buurtsuper 2 joviale vrienden tegen kwam met de vraag of Koen en ik tegen betaling een avondje kampvuurliedjes zou willen komen spelen en waar ik uiteindelijk na 13 jaar samen met Marlon Houtenkamer een avondje met gitaar gouwe ouwes heb zitten zingen voor een uitgeregend motorpubliek. Blijkbaar had het zo moeten zijn.
Voor onze eerste “Zondag Bij Ons?”, waarvoor Heleen op de World Wide Web een pakkende naam heeft geshopt, hebben we dus een Pop-Sing-a-Long akoestisch begeleidingsduo. Misschien niet de perfecte benaming, maar in ieder geval nog wat sexyer dan Live Karaoke. En verder?! Tja, voor een eerste aftrap ga je toch niet verder zoeken voor een akoestische act, wanneer je zelf aardig aan het regionale muzikantenwegdek timmert. Dus ja, dan sta je zelf samen met kompaan Koen op de frontcover van je eigen zelfgemaakte eerste editie full color promo poster samen met een zwaar vermagerde Tex Mex tekening als pseudo voor Trudy&Marion.
De play list van de sing-a-long telt 21 nummers waarvan de meeste uit de long list van onze reünie in Lewedorp.
Naast Marlon en ik krijgen we vocale hulp van Inge Maria, of gewoon Inge, zoals ze zichzelf op de cover van hoor 2 zelf geschreven CD’s noemt. 
Na een proefmiddagje met hulp van Henne en Patricia, Wessel en Finley, en natuurlijk de 2 Vroone gezichten voor de komende muzikale zondagen; Heleen, Valentijn & Jose, is het eindelijk zover. Helaas haken Henne en Patricia noodgedwongen i.v.m. familieomstandigheden de bewuste zondag af, waarvoor alle begrip. Schept wel even wat extra inspanning voor de overige, maar wanneer we na een kort nachtje iets na tienen aankomen is DJ Valentijn de apparatuur al aan het inspelen/indraaien en kunnen wij ons bekommeren om de meubilaire indeling en ons “stage plan”, oftewel, onze Company plek voor de boekenkast innemen met kleden, tafeltje, versterkers, microfoons, TV, schemerlamp, krantenbak, doodskop, plantenbak, kortom, alles wat je als akoestisch muzikant nodig hebt. Ruim voor aanvang zijn Koen, Marlon en Inge aanwezig om de laatste zaken door te nemen, zenders te testen en de nummers met Inge door te nemen. Laat ik nu net Michel vergeten zijn om op pdf voor de beeldschermen aan te maken. Dan maar van papier. Tot tegen 3en nog de laatste zenderstres met de losse microfoon en dan; Show Time.
Iets na 3en starten we met de Company of Sinners met een zeer bescheiden aantal bezoekers maar gaandeweg onze eerste set komt er toch aardig wat publiek binnen en wanneer ik na een korte chang-over op volledige draadloos over ga, sta ik het concept via m’n K3-microfoon uit te leggen en zetten we Jimmy van Boudewijn de Groot en in zijn we met de sing-a-long van start. Met uitzondering van een korte pauze hobbelen, zowel Marlon en ik als Koen en ik door ons repertoire en maken we de volledige 3 uur vol.
De laatste set van de Company of Sinners pluggen we ook uit en gaan we onversterkt het publiek door.
Het meezingfeestje wordt enthousiast opgepakt en nummers als Country Roads, Venus, Het is een nacht en Annabel worden uit volle borst meegezongen. Kunnen wij tenminste een tandje zachter zingen! Tijdens Michel, gezongen door Inge, durft nauwelijks iemand mee te zingen en houdt iedereen het liever bij luisteren naar de mooi ingetogen versie.
Intensief dagje, maar meer dan waard. Meer publiek dan verwacht en ondanks de matige generale hebben wij de begeleiding voldoende onder de knie en een mooi meerstemmige bezoekers. Uit de ingevulde songsuggesties moeten we nog even aan de bak om aan een paar verzoekjes voor volgende keer te voldoen.
De middag is in ieder geval meer dan geslaagd.

Pop-sing-a-long-songs:

SET 1:
M/G) Jimmy (1973) - Boudewijn de Groot
G) Hey Brothers (2013) - Avicii
M) Like The Way I Do (1988) - Melissa Etheridge
G) A-team (2011) - Ed Sheeran
M/G) Het is een nacht (1995) - Guus Meeuwis
G) Rolling In The Deep (2010) - Adele
M) Borderline (1984) - Madonna
G) In Your Arms (2014) - Chef’s Special
M) Radar Love (1973) - Golden Earring
M) Stil in my (1994) - Van Dik Hout

SET 2:

M) Annabel (1983) (1996) - Boudewijn de Groot
G) Wake Me Up (2013) - Avicii
G) Venus (1969) - Shocking Blue
G) Some One Like You (2011) - Adele
I) Iedereen is van de wereld (1990) - The Scene
I) Michel (2000) - Anouk
G) I Follow Rivers - Trigger Finger
G) Country Roads (1971) - John Denver
G) Valerie (2007) - Amy Winehouse
M) Stiekem gedanst (1983) - Toontje Lager
K) Folsom Prison (1955) - Johnny Cash

M = Marlon, I = Inge, K = Koen & G = Gudy

Baldrick Brothers - Feestje Verhip Rotterdam - 11 november 2017

Vrienden van Koen en Eva geven een feestje in Rotterdam. Schiebroek heet het daar, om precies te zijn. Geen idee wat we kunnen verwachten, maar dat zou best wel eens wederzijds kunnen zijn. Een paar akoestische nummers rond de vuurkorf, tijdens een feestje vorig jaar in de achtertuin bij Koen, is de aanleiding voor hen om ons te vragen. Wanneer de uitnodiging voorbij komt blijkt het thema de Love Boat te zijn. Leuk thema waar we wel een herkenbaar muziekje voor zouden kunnen spelen. In een half uurtje achter de laptop staat de “Love Boat”-tune op papier, alleen blijkt de halve band destijds bijzonder weinig op te hebben gehad met de serie die inmiddels toch ook alweer meer dan 30 jaar van het scherm is verdwenen. Na een paar pogingen blijkt het eerste deel met alleen gitaarbegeleiding van mijn persoon het best uit de verf te komen.
Vroeg in de avond pik ik Ronald op. Koen en Eva wachten bij het eerste beste tankstation. Jaap en André rijden apart. Gaat allemaal prima tot in Rotterdam, waar een stilstaande truck de tunnel heeft afgesloten. In een achtervolging onder het motto, volg het zwarte busje "no mather what te price is.", vliegen we door de stad en via de Erasmusbrug komen we te laat aan in Verhip. Nou ja, te laat. Later dan afgesproken, want het drankgelag heeft nog eters en de feestgangers zijn ook nog niet aanwezig. Apparatuur alvast binnen zetten is ook nog geen optie vindt de barman, dus wordt het een plankenkoortsverlichter in de vorm van een bolleke Karmeliet. Wanneer het maritieme duo arriveert in bijpassende kleding worden nog even de simultaan telepatisch gekozen tattoos vergeleken en maken wij aanstalten om het meubilair rondom de dinerende bezoekers op te stapelen en de vloer vol te zetten met wat meegebracht is uit onze instrumentencollectie. In dit niet al te grote café-restaurant, wat volgens kroegbaas en ex-Goesenaar ooit een oud taxichauffeurscafé te midden van een oud haven gebied zou zijn geweest, lijkt dit al snel weer absurt veel. Totdat alles weer zijn plaats heeft gevonden. Het gebied tussen de Schie- en St.Jacobshaven is rondom het café totaal opgewaardeerd, waardoor Verhip op een modern open pleintje tussen beide havens staat.
Koen heeft in zijn bus een halve kuub’s-doos meegenomen waar een stapel schippersjassen en kapiteinspetten uit tevoorschijn komen. Een lange officiersjas voor Koen en een "zomer"versie marinejas voor André en mij. De aller dikste jas is met de loeiende radiatoren gelukkig niet nodig. Veel te klein voor bro Ronald. André kan na jaren zijn stuurmanspet weer op en Jaap zit strak gegoten in het hagel wit ketelbinkiepakje van zijn biologische broer. Alle hands aan dek en pompen of verzuipen. Wij zijn er klaar voor. Vierstemmig staan m'n broers als chianti-koor zij aan zij het thema lied te zingen. "Love! Exciting and new! Come aboard! We’re expecting you! ......" POWER SHAKKKKEEE!!!
Zoals het een feestje betaamd heeft het organiserend duo de meeste lol en hopen we dat de rest onze plattelands Punk'a'Billy ook enigszins kan bekoren. In ieder geval hebben wij een verdomd goed geluid, spelen we meer dan gemiddeld en bouwen we op ons eigen vierkante meter een zeewaardig feestje. Ik zie Jaap even slikken voor hij de eerste zin van Love Song 666 uitspreekt, maar het nautisch gezelschap kan het hebben. Zelfs een senorita is hier wel op z'n plek. Ik heb omwille van mijn stem voor morgen, die afgelopen week toch al meerdere keren is ingestort, mijn giechel in de 2de set gehouden.
Wanneer we onze toegift hebben gespeeld neemt onze gastvrouw de microfoon voor een woordje, maar wanneer we nog 1 keer de Love Boat bezingen schuift Koen haar de tekst toe om met enige hulp de rest van het couplet te zingen.
Ronald stelt de terugweg voor om maar beter m'n mond te houden en hem te laten praten. Normaliter niet echt een vriendelijk gebaar, maar deze keer ben ik blij met zijn meelevendheid. Zal sowieso een kort nachtje gaan worden met een fikse muzikale uitdaging op de zondagmiddag voor de boeg. Maar had deze avond toch niet willen missen.