Vroeg in de avond pik ik Ronald op. Koen en Eva wachten bij het eerste beste tankstation. Jaap en André rijden apart. Gaat allemaal prima tot in Rotterdam, waar een stilstaande truck de tunnel heeft afgesloten. In een achtervolging onder het motto, volg het zwarte busje "no mather what te price is.", vliegen we door de stad en via de Erasmusbrug komen we te laat aan in Verhip. Nou ja, te laat. Later dan afgesproken, want het drankgelag heeft nog eters en de feestgangers zijn ook nog niet aanwezig. Apparatuur alvast binnen zetten is ook nog geen optie vindt de barman, dus wordt het een plankenkoortsverlichter in de vorm van een bolleke Karmeliet. Wanneer het maritieme duo arriveert in bijpassende kleding worden nog even de simultaan telepatisch gekozen tattoos vergeleken en maken wij aanstalten om het meubilair rondom de dinerende bezoekers op te stapelen en de vloer vol te zetten met wat meegebracht is uit onze instrumentencollectie. In dit niet al te grote café-restaurant, wat volgens kroegbaas en ex-Goesenaar ooit een oud taxichauffeurscafé te midden van een oud haven gebied zou zijn geweest, lijkt dit al snel weer absurt veel. Totdat alles weer zijn plaats heeft gevonden. Het gebied tussen de Schie- en St.Jacobshaven is rondom het café totaal opgewaardeerd, waardoor Verhip op een modern open pleintje tussen beide havens staat.
Koen heeft in zijn bus een halve kuub’s-doos meegenomen waar een stapel schippersjassen en kapiteinspetten uit tevoorschijn komen. Een lange officiersjas voor Koen en een "zomer"versie marinejas voor André en mij. De aller dikste jas is met de loeiende radiatoren gelukkig niet nodig. Veel te klein voor bro Ronald. André kan na jaren zijn stuurmanspet weer op en Jaap zit strak gegoten in het hagel wit ketelbinkiepakje van zijn biologische broer. Alle hands aan dek en pompen of verzuipen. Wij zijn er klaar voor. Vierstemmig staan m'n broers als chianti-koor zij aan zij het thema lied te zingen. "Love! Exciting and new! Come aboard! We’re expecting you! ......" POWER SHAKKKKEEE!!!
Zoals het een feestje betaamd heeft het organiserend duo de meeste lol en hopen we dat de rest onze plattelands Punk'a'Billy ook enigszins kan bekoren. In ieder geval hebben wij een verdomd goed geluid, spelen we meer dan gemiddeld en bouwen we op ons eigen vierkante meter een zeewaardig feestje. Ik zie Jaap even slikken voor hij de eerste zin van Love Song 666 uitspreekt, maar het nautisch gezelschap kan het hebben. Zelfs een senorita is hier wel op z'n plek. Ik heb omwille van mijn stem voor morgen, die afgelopen week toch al meerdere keren is ingestort, mijn giechel in de 2de set gehouden.
Wanneer we onze toegift hebben gespeeld neemt onze gastvrouw de microfoon voor een woordje, maar wanneer we nog 1 keer de Love Boat bezingen schuift Koen haar de tekst toe om met enige hulp de rest van het couplet te zingen.
Ronald stelt de terugweg voor om maar beter m'n mond te houden en hem te laten praten. Normaliter niet echt een vriendelijk gebaar, maar deze keer ben ik blij met zijn meelevendheid. Zal sowieso een kort nachtje gaan worden met een fikse muzikale uitdaging op de zondagmiddag voor de boeg. Maar had deze avond toch niet willen missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten