Nadat Izaäk definitief had besloten naar Australië te vertrekken werd, met
goedvinden van Izaäk, de jacht op een vervanger geopend. Het
idee was aanvankelijk om een contrabassist te zoeken. Door de populariteit van
de Rock'a'billy de laatste jaren staan er steeds meer bands met zo'n roeiboot
op het podium. Maar volledig Rock'a'billy spelen we niet en countrypunk op zo'n
sloep spelen wil niet iedereen, dus de wens werd als snel bijgesteld. Tijdens
het jaarlijkse Klomppop in Ovezande besloot Koen oud Razor Blade Blues Band
collega Henne te vragen. Vanwege zijn muzieksmaak was hij niet direct in mij
opgekomen. Ondanks dat hij onze muziek niet kende was hij meteen enthousiast.
Na 6 jaar Razor Blade Blues Band zijn we elkaar op en naast het podium blijven
volgen en de klik was er dus sowieso al. Henne is geen technisch wonder op de
bas, maar met zijn beperking is hij sneller en stakker dan menig ander bassist.
Daarnaast heeft hij de gave om een nummer feilloos uit zijn hoofd te spelen en
valt er blind op te vertrouwen. Zijn timing is zoals van een punkrocker te
verwachten. Waar Izaäk als bluesbassist overal achter de tel
hangt, zit Henne er bovenop wat in het begin behoorlijk wennen is, maar na
verloop van tijd voor de meeste nummers erg goed blijkt te werken.
Hoewel er
tussen mei en september een heel gat ligt waarin Henne de nummers eigen kan
maken wordt een groot deel opgeslokt door de vakantieperiode en dan blijken 4
maanden nog best kort. Maar richting ons Klomp optreden als opener van het
tweede seizoen van het hernieuwde jongerencentrum in Ovezande, blijkt dit
haalbaar en tijdens het optreden blijkt Henne ontspanner dan wij. De gig is nog
niet strak maar het knalt er niet minder om op het podium. De opnames vanuit de
zaal via onze eigen Zoom recorder zijn echter dermate slecht dat het geen zin
heeft om openbaar te maken. Regelmatig wordt mij nog verweten de tape te hebben
verduisterd en helemaal ontkennen kan ik dit. Uit de opname blijkt in ieder
geval dat mijn Koch in de zaal niet te horen is en het publiek het met een
snerpende Fender Champ te moeten doen. Onze set moest strak gepland worden qua
tijd i.v.m. de hoofd act Trenchcoat. Die bleek uiteindelijk veel te laat te
arriveren en nam vervolgens alle tijd om op te bouwen. De band met blazers en
een gitarist met een dikke Gretsh wekte de verwachting een Brian Setzer achtige
Rock'a'billy Big Band te zijn. Echter gaf het gezelschap op het toneel de
indruk een studenten clubje te zijn waarbij de dikke arctop klonk als een
fragiel Western gitaartje. Daarbij Jaap zijn allergie voor trompetters maakte
ons oordeel over de band compleet. Onder het publiek hadden wij deze avond een
punt gemaakt. Patricia van Henne had vriendin Maike meegenomen waarnaar
duidelijk Koen zijn interesse naar uit ging, zoals later ook blijkt. En de week
er opvolgend stond op de site van "3 voor 12" een prachtig stukje
over onze performance en een duidelijk door Ronald ingegeven omschrijving van
ons genre met een paar goeie foto. Leuk voor de PR.