Company of Sinners - The 90 D6bels in Dinant (B) - 23 November 2018

Hell Yeah!!!! We gaan naar ‘t buutenland. Het voordeel van regelmatig een Waalse muzikant naar de Zeeuwse klei halen voor een duo optreden in onze bekende kroegen, is een wederdienst in het Ardense heuvelland aan de Franse grens in het voorprogram van de plaatselijk Rock’n’Roll grootheid aldaar in zijn plaatselijke habitat. Of te wel, zijn persoonlijke stamkroeg "The 90 D6bels". De deal werd tijdens ons optreden in La Strada beklonken en een dik half jaar later neem ik de vrijdagmiddag vrij om op tijd in ‘t Vlindertje te zijn waar we bij Koen z’n ouders hebben afgesproken. Het is een goeie dag weer wanneer Koen en Eva in de schildersbus, met mij in m’n Peugeot in het kielzog, via Antwerpen naar het zuiden afdalen. Een reisje van 3 uur zonder al te veel files. Rond vijven staan we voor de “vakkundig” gerestaureerde voordeur van Michel en zijn sympathieke vrouw Flo. Achter de karakteristieke natuurstenen gevel, langs het lintbebouwde Walonisch dorpje Bouvignes, schuilt een huis met een hele ruime vierkante hoge woonkamer cq keuken die van voor tot achter Rock’n’Roll ademt. Midden in de kamer staat de volledige setup opgebouwd voor zijn solo act John Mary Go Round, waarvoor wij vanavond het voorprogramma doen. En verder staan overal gitaarkoffers, gadgets, rockabilly stuf en hangt er een lading back stage pasjes die vergaard zijn tijdens eigen gigs. Alles in 50s stijl verraad de muzikale smaak van de heer des huizes. We worden gastvrij ontvangen met zelfgemaakte pizza en nadat we onze slaapplek voor de nacht hebben gecheckt vertrekken we naar het centrum van Dinant. Stephanie, de dame achter de bar, is ons contactpersoon, maar ook de kroegbaas zelf is in goeie moed. Al snapt hij er geen barst van waarom een muzikant op dit uur nog om een bak thee vraagt. Maar het lijkt me verstandig om nog maar even niet aan het belse bier te beginnen. De nacht is nog lang.
Wallonië is feitelijk de voorstad van Frankrijk met al hun vaste gewoontes, openheid en vriendelijkheid. En dito wijze van begroeten. Of je ze nu kent of niet, er moet worden gehugged. En liefst nog met een onverwachtse kus achter je oor. Dat is even wennen voor een nuchtere Zeeuwse boer waarvoor in de regel een knikje en een heuj al als een enthousiaste begroeting wordt ervaren. Het podium is ruim voor een dubbele opstelling en we beginnen de avond voor aan het podium. Ondanks de boodschap dat we uiterlijk 21:00 "moeten" spelen, gaan we tegen 21:30 met een bescheiden hoeveelheid publiek aan de bak. In de loop van onze set druppelt het kroegje met omgekeerde Jack Daniels flessen als schemerlampjes aan de wand, gezellig vol. Menig markant persoon loopt binnen. Schijnbaar is het hier een normale zaak om je met je hond in de kroeg volledig vol te kappen, aangezien er 2 exemplaren de hele avond in en uit lopen om in de koud op het terras het nicotine niveau en aan de bar het alcoholpromille op pijl te houden. Na ons heeft Michel zijn back line, die vooraf achter ons was opgebouwd, in no-time op orde en in een vol uur gaat hij snoeihard los op zijn bonte verzameling 4-snarige creaties met een door de duivel opgejaagde moddervette zang. Halverwege wordt ik op mijn schouder getikt door een Groningse dame die klaarblijkelijk de gasvelden heeft verruild om samen met haar Johnny Halliday in de Ardennen onder te duiken. Zoals afgesproken vraagt Michel de Company voor een jam op het podium. Eerst Koen en na een paar nummers prik ik mijn akoestisch bakkie in m'n Fender. Ik bak werkelijk niets van mijn solo, maar de lol is er niet minder om. Zeker wanneer ook Pierre, een jonge gast met een eigen Arctic Monkeys achtig bandje en pupil van gitaardocent Michel, met wasbord het geheel opleukt. Na 2 nummers hou ik het voor gezien om de schade wat mij betreft te beperken, en ben dankbaar toeschouwer van een niet te stoppen Mary Go Round. Wanneer de 2 gastmuzikanten uiteindelijk ook het podium af komen, leent Michel mijn Simon & Patrick en schut er nog even een reeks all time favorite Rock'n'Roll klassiekers uit. Een heerlijke local party dus. Beide hondenbezitters kunnen inmiddels niet meer op hun benen blijven staan en wanneer wij onze snoeren oprollen wordt het plan bedacht om nog een afzakkertje bij Pierre te doen (zijn ouders zijn niet thuis) en zo belanden we middernacht aan een ovale tafel in een oud heren huis met 3 jonge gaste, Koen, Eva, Michel, ikzelf, een whiskyfles met 2 gitaren.
De whiskyfles laat ik voor wat het is, maar het kleine 6-snarige gitaartje heb ik al snel te pakken. Wanneer ons wordt voorgesteld om een Company nummer te doen, past Koen, inmiddels aardig uitgeblust, voor de zang, waarop ik "Wisdom of a Stone" inzet. Terwijl ik het nummer speel en zing speelt Michel er een slide solo overheen. Zo heb ik mijn jamsessie bijdrage nog wat recht kunnen trekken. Ontroert slaat 1 van de jonge gasten me lovend op mijn schouder. Tja, wat een beetje drank en een stukje muzikale poëzie al niet met je kan doen. Diezelfde drank, weliswaar met mate, belet onze maat niet om ons in zijn vierwieler richting huis te sturen waar we direct moe maar voldaan het logeerbed in duiken.
Enigszins verkleumd rol ik 's-morgens uit bed. Op tijd om Michel en Flo nog gedag te zeggen en ruim na hun vertrek en na een goed ontbijt trekken we de deur achter ons in het slot. Ik ga naar huis en Koen en Eva reizen door naar Luik voor een festival met o.a. Michel's "Country Cooking" in de stad.
Mocht onze muzikale held en zijn gastvrije partner dit stukje proza ooit, in Frans vertaald, onder ogen krijgen dan is het volgende citaat van een voor ons bekende meermin op de stoep van het Waalse dorpje recht uit het hart gemeend aan beiden “Bedankt voor dit fijne avontuur!”

Company of Sinners - Manual to Kill Your Darlings (DE LP) - 11 November 2018

Bijna 30 jaar muziek, een rijtje aan geslaagde leuke bandjes en sinds een aantal jaar als duo. En eindelijk weer eigen muziek maken. Niet dat ik zo'n productieve schrijver ben, maar af en toe wat aanklooien met akkoorden en een verhaal is wel erg leuk om te doen. Mijn kompaan is een stuk fanatieker in het verzinnen en samen rolt er nog wel eens iets leuks uit onze vingers naast een inmiddels ruime set aan gevarieerde covers. Kortom, we hebben genoeg verzonnen en samen uitgewerkt om er een opname aan te wagen.
Maar geen ellenlange studio takes en overdubs en dikke effectlagen. Gewoon, zoals we zijn. Lekker low budget bij Koen thuis op een barkruk.
Het inmiddels alweer een paar jaar geleden dat we op festival Geniet in Wemeldinge met de band werden uitversterkt met microfoons met een ronde gekleurde windkap en een eigenzinnige microfoonopstelling voor het mic-en van mijn stereo Fender/Koch setje. Ja, Nico is niet bepaald 1 uit de massa. Iets wat ons wel bevalt. En iemand met de artistieke hobbycombi; fotografie en opname apparatuur. Met dat laatste zit hij niet vast aan een studio of opnameplek. Opnemen op locatie is dus geen probleem.
Geen idee wat we er van moesten verwachten, maar onze lo-fi boodschap is duidelijk (al is mijn wens voor 1 mic op de oude bluegrass wijze in het midden even een brug te ver, maar alla). We hebben Nico uiteindelijk weten te strikken voor 11 november 2018 om 13:00 voor een zondagmiddagsessie aan de keukentafel bij Koen in Lewedorp. De vinylhoek aan de achterkant van het huis is onze stek en Nico stalt zijn apparatuur uit op de lange eettafel. Twee krukken, een paar authentieke tafelkleden op de vloer, een relict Vox-versterkertje en 4 condensatormicrofoons (2 voor de gitaren en 2 voor de zang) is alles wat er staat. Samen met nog een paar snoeren voor de mondharmonica amp en de direct ingeplugde gitaren maakt het geheel aan zwarte spaghetti een lekker onoverzichtelijke brei wat allemaal aangesloten wordt op het stapeltje techniek wat inmiddels aan een laptop is verbonden. Ziet er indrukwekkend uit.
In de week ervoor hebben we aan de bar met onze lijst aan nummers en een dikke stift onze Don’t's weg zitten strepen en onze Do's met rood aangemerkt! Bijna elk nummer wat wordt doorgestreept is een jammer, maar we houden nog een forse lijst over. De ambitie is hoog, al mag duidelijk zijn dat ook deze lijst niet volledig op plaat zal verschijnen.
We willen alles zonder overdubs opnemen en dan moet het wel allemaal in dezelfde take goed zijn! Na 11 nummers zijn we ergens over het midden van onze wensenlijst en de concentratie begint duidelijk weg te ab-en na een middag take na take te hebben ingespeeld en gezongen! We gaan het er voor vandaag bij laten en wanneer we Nico hebben geholpen met zijn lange dropveters, microfoons en 19” apparatuur, zwaaien we onze knoppenkunstenaar uit en is de middag om!
We denken nog korte tijd aan over een 2de sessie 1 á 2 weken later, maar we zijn er al snel uit dat dit ‘m gaat worden. We zijn beiden vinylliefhebber, dus er is geen discussie op welke geluidsdrager we onze opnames uit zullen gaan brengen. Het liefst op 10”. Het maatje tussen single en LP in. Kleur: zwart.
Nico maakt van alle 11 opgenomen nummers een grove mix 0.1 en dezelfde week hebben we nummer voor nummer alles op mp3 via de Whatsapp-groep “Uur “O” te Lewedorp” binnen.
Ik neem ze alle 11 meerdere keren door, maar Koen neemt er bewust wat afstand van tot we met z’n tweeën de opnames beluisteren op de plek waar we hebben opgenomen. Vanuit de antieke rolstoel hoor ik alles voor een zoveelste keer en we zijn kritisch maar ook realistisch naar wat voor ons mogelijk is. Het is 21 november wanneer we Nico onze definitieve lijst doorgeven. Nico: “Hebben we al een idee welke nummers door de ballotage zijn gekomen?” Koen: “Wisdom of a Stone en Not dead Yet vallen af, Nico” Nico: “Kill your darlings, 🙂 jammer maar helaas.... Dan zullen we eens kijken hoe mooi we de rest kunnen maken. :D” Gudy: “Kill Your Darlings. 🤔 Hmmm. Goeie titel voor een LP.” En zo is spontaan een titel geboren. Letterlijk passend bij ons thema en figuurlijk de strijd om het wegstrepen tot we op 9 geschikte songs uit zijn gekomen.
26 november zitten we met z’n drieën achter het grote scherm in de huiskamer van Nico, naar alle gekleurde balkjes en vernuftigheden op en rond het scherm te kijken, terwijl Nico als een Tita Tovenaar mix 0.2 tot leven brengt. Veel kunnen we niet meer aan de opnames sleutelen, maar Koen ziet toch kans om nog een extra woord toe te voegen aan het refrein van Hangman’s Blues, een extra fluitje in de Skipper en met z’n drieën rond 1 microfoon zingen we het koortje voor Wake Up Sinners in. Mijn poging om mijn eerste regel zang in Seat 13 over te doen strand, omdat mijn originele zang niet weg te poetsen is van de andere mics. Maar heel erg blijkt dit ook niet.
Nico heeft het een paar weken druk, maar komt op 20 december in 1 klap met de 0.2 versies. In de tussentijd heeft de foto-artistieke kant van Nico ons een lading goeie shots van ons tijdens Songs from the Heart opgeleverd en op de laatste dag van het jaar wordt een CD-tje afgeleverd met versie 0.3 en een foto van Songs from the Heart als hoesje. Goed gedaan en respect voor het engelen geduld, Nico.
Op 3 januari hebben wij onze puntenlijst weer gereed voor versie 0.4 en op 13 januari weet Nico ons te melden dat de 2e extra toegevoegde Hangman’s Blues van de opnames is verdwenen. Verder heeft hij weer zijn best gedaan voor een nieuwe mix en 16 januari zitten we weer bij de maestro aan zijn bureau. En jawel, 20 januari ligt versie 0.4 alweer op CD op de mat.
Dan eindelijk, op 23 januari zijn wij tevree en weten we Nico te melden; “Masteren die hap!”. Wanneer Nico op 29 januari definitief van mij de volgorde door krijgt kan hij dan ook werkelijk aan de slag! "Oh ja. Overal 2 seconden stilte behalve voor de Skipper.” Na een paar keer proberen komen we beiden unaniem uit op de exacte magische 26 seconden.
30 januari is het opname proces geheel ten einde en zit Nico zijn werk er op met een mooi resultaat. Masterversie 1.0 is ready voor persing.

In de tussentijd is de 10” afgevallen en gaan we voor een zware 12” van 150 stuks. Aangezien 300 de minimale oplage is, hebben we daar nog een uitdaging met de perser, maar ons besluit staat vast. Achterop de hoes staat in een ovaaltje “ /150”, waar op de lege plek het volgnummer moet komen te staan wat elk exemplaar uniek maakt.
Voor de hoes komen we uit op een foto die Martijn Fincke van ons heeft gemaakt op de Middelburgse markt voor het eettentje Robuust tijdens de Rockabilly route c.q. Old timers dag. Martijn werkt er graag aan mee en photoshop’t zelfs de aanwezige toeristen voor de bloemenstand voor ons weg.
Na wat proefopzetjes komt Koen met het idee om ons logo en de tittel in de koffer te zetten. De achterkant maak ik door een hoop foto’s af te laten drukken. Deze uit te spreiden op de vloer en er met een statief een foto van te maken. Iets wat je vroeger ook vaak in de binnenhoes van 70’s platen zag.
Het uiteindelijk aanleveren op het juiste formaat was nog een redelijke strijd voor een ongeschoolde art designer, maar het resultaat was het dat waard.
Na wat vertraging door een misverstand tussen de perser en mij (kwestie van onbekend zijn met persen en artwork aanleveren) krijgen we uiteindelijk 28 maart de proefpersing binnen. 3 vinylplaten die met klem wordt geadviseerd om alleen op hoge kwaliteit afspeelapparatuur afgespeeld mag worden. In de dagen erna zie ik op FB onze schijf op een ongeveer 60 jaar oud pick-up meubel liggen. Ach, als hij daar niet op klinkt dan zal het op een B&O ook wel niet klinken.
Een beetje jammer is het overstuurde hoog in de Skipper. De blues harp in Hangman’s Blues aan de andere kant heeft hetzelfde, maar valt niet zo op. Bij navraag (2 april) blijkt dit toch echt met de master te maken te hebben. Hoe dichter naar het midden, hoe hoger de snelheid en daar heeft het hoog vaak problemen mee. Een echt probleem willen we er voor 150 stuks niet van maken. Het heeft ook weer zijn eigen verhaal en dat maakt de schijf ook weer extra bijzonder, dus houden we deze versie. Lesje voor de volgende keer.
19 april worden er 150 in plastic hoedjes geschoven schijven afgeleverd en 150 extra lege hoezen vanwege de feitelijke minimale afname van 300 stuks.
Deep Grooves heeft prima werk geleverd en waar nodig prima geassisteerd. En dat was hier en daar wel wat op zijn plaats voor zo’n onervaren muzikaal gezelschap als wij.
Maar veel geleerd en een pracht van een schijf. Zelfs met het ontbreken van de titel op de rug, nog steeds apen trots. Het bescheiden logo van onze sponsor; Flakkee Records, komt mooi uit op het label. Jan mag ook trots zijn. (En dat is hij dan ook! :) )
Koen heeft in zijn creatieve uitspatting bedacht om de nieuwe LP (verkoopprijs €15) te vergezellen van een buttontje met ons logo. Zo’n gratis punkspeltje voor op je spijkerjas. Of beter gezegd; €15 voor een button met een gratis LP van de Company. Wat wil je nog meer.
We hebben nog wel wat werk om alle 150 platenhoezen te nummeren. Uit het zakje, nummeren, in t zakje. Oneven voor mij en Koen doet alles even. Daarna de meeste platen random volgorde in de doos en klaar voor de verkoop!

Na de 2e Songs from the Heart in de Middelburgse Spot, hebben we besloten om op zoek te gaan naar een contra bassist! En in de tussentijd zijn we gegroeid naar een Tres Hombres compañía de pecadores. Songs f/t Heart organisator; Sjef Hermans kwam met een telefoonnummer op de proppen en een paar weken later wist ook John de Pree een bassist die goed bij ons zou passen. Exact hetzelfde nummer. René moest dan ook wel voorbestemd zijn om ons nieuwe bandlid te worden.
Op dinsdag 26 maart spreken we onze eerste avond bij Koen thuis af en dit blijkt een goeie zet! De klik is er meteen en hij gaat er voor!

Meanwhile hebben wij het druk met onze nieuwe ahosie. Bij Mees, Flakkee Record en Sleazy Tikkie hebben we een paar vaste verkoopadressen en voor wie ons op FB om een plaat vraagt en binnen 15km van Heinkenszand woont, doen we per schildersbus een rondje langs de deur en wordt de schijf vergezeld van een moordlied persoonlijk afgeleverd. Onze nieuwe hit, “She Drunk All The Time” doet het erg goed aan de deur. Bezoekje in Wemeldinge, Kapelle, Biezelinge, een paar in Heinkenszand, ‘s-Heer Arendskerke, de Blauwe Wijk. Een paar weken later staan we 2 dagen op foodtruckfestival Van-de-dingen-die-gebeuren en hebben bij de Ketchupfabriek ons Zeeuws-Vlaamse verkooppunt en op elke boom een hoes als reclame affiche.
Als afronding van onze plug en PR route doen we met z’n tweeën de studio van omroep Zeeland aan.
Onze eerste echte vinylschijf is een feit!