The Lonesome Sinner - Rootwood and Sleazy Tiki in Vlissingen - 15 Oktober 2016

Na 6,5 jaar met veel plezier Blogs schrijven over het wel en wee van mijn belevenissen als gitarist in NoPoint, Baldrick Brothers en Company of Sinners, heb ik het virus enigszins over kunnen dragen aan mijn compagnon bij de Sinners en broer bij de Baldrick Brothers. In zijn ontoombare behoefte om muziek te maken en zijn muzikale verhaal aan elke geïnteresseerde toehoorder te vertellen, stond Koen de dag na ons optreden in Goes als “ZZP of Sinners” in Vlissingen. Dit leverde de eerste hieronder met trots geschreven Blog op:

Zo, na het verzorgen van een voorprogramma voor Stringcaster in Eric’s bar La Strada was het zaterdagmiddag 15 Oktober tijd om als Lonesome Sinner een kleine onversterkte set te verzorgen in RootWood, de snuisterijen winkel in Vlissingen, alwaar Sleazy Tiki zijn kapperskunsten te tonele bracht.

Voordat ik verder ga met de belevingen van deze set, kan ik het niet laten om nog even naar gister te kijken:  Het verzorgen van het voorprogramma voor Stringcaster mag zeker een succes genoemd worden, gezien de lovende woorden van de hoofdact zelf, de nuttige kritieken van de bezoekers en, laten we het niet vergeten, een ronkende recensie op 3voor12 !

Mooi, verder nu. Het was de bedoeling om Sleazy Tiki (hierna genoemd als John) bij te staan in bange tijden.

Bange tijden. Niet bedoeld als angst, maar zoals onze zuiderlijke buren plegen te zeggen: Bangelijk!

Tsjek het vlaamswoordenboek.be er maar op na. Bangelijk: Geweldig; Fantastisch.

John gaat binnenkort een shop openen in de Vlissingse binnenstad, met zijn eveneens bebaarde Snuisterijenwinkel-maat. Company of Sinners zullen tegen de tijd van de opening alles op alles zetten om het geheel muzikaal op te luisteren!

Dus, spannende tijden....

Bij mijn aankomst stond er een Harley of drie à vier en zat een van de motormannen in de stoel van John. Het was niet zo druk met winkelbezoekers en passanten als de eerste keer, maar John’s agenda zag er echter alles behalve leeg uit. Hij had net een kwartiertje kunnen eten en moest door tot 18:00.

De set die ik wilde spelen was ongeveer dezelfde als gisteravond, met het verschil dat de nummers die Gudy zingt er niet in stonden. Net als “Rose Tattoo”. Een nummer waar het erg aan trekken is voor mezelf. En dan zeker alleen.

Een ander nadeel van alleen spelen is dat de missers niet verbloemd kunnen worden en het niet kunnen wegkruipen achter je Compagnon.

Het bleek ook al snel dat ik m’n partner in crime miste. Hoorde ik ‘m gisteravond niet of nauwelijks door luid geroezemoes en drankgelag (misschien toch een keer versterkt proberen?). Nu blonk m’n maat uit in afwezigheid.

De set was dus iets aangepast. Geen “Buenas Tardes Amigo”. Geen “If It Hadn’t Been 4 Love”. Maar wel “Straight A’s”. Kijk, die lukt me wel alleen.

Er is een filmpje geschoten van een a capella “Wake Up Sinners”, maar dat wil ik jullie echt onthouden. Niet goed getimed. Niet toonvast,. Oplopend in tempo. Maar wel enthousiast en geholpen door John kon het nog veel slechter wanneer is het er alleen vanaf had gebracht.

Kortom, het was een leuk tijdverdrijf. En ik hield er nog een oude (door een smid gemaakte) bagagedrager, voor aan het stuur van m’n fiets, aan over. En niet te vergeten wat leuke gesprekken.

Nog een keer alleen? Ik weet het niet, misschien.

Maar liever samen met Gudy. We zijn namelijk niet voor niets Company of Sinners!

Company of Sinners - Voorprogramma String Caster in La Strada - 14 Oktober 2016

Poppodium 't Beest in Goes heeft voor bijna een jaar zijn deuren gesloten. De reden is een flinke verbouwing en door een fikse tegenvaller gaat het wel tot maart duren. Jammer, want de Goese muziekscene moet het lange tijd zonder 1 van de meest vooruitstrevende podia van Zeeland stellen. Gelukkig heeft de organisatie een pleister voor op de muzikale wond bedacht door bands te blijven boeken, maar dan op locatie onder de noemer 't Beest on tour.

Een aantal weken geleden wisten ze organisator Bou van Rock'n'Roar, een stukje support te leveren. Vanavond zet de organisatie de Rotternezen cq Hagendammers van de String Caster weg in stadskroeg La Strada. Compagnon Koen wist dit al vroeg op te pikken en bij Eric aan de klepel te hangen. Het 5 man sterke snaargezelschap leek ons een prima combi met onze eigen akoestische Murder/Roots set.

Tja. En dan is het bijna zover en hoe ga je dat dan doen? In een kroeg. Bekend publiek (wellicht). Anderhalve week voordien staan onze verwachtingen op gespannen voet en nog erger. Ze staan haaks op elkaar. Na een kort maar erg leuk straatartiesten bestaan zie ik voor ons een even zo leuke akoestische toekomst tegemoet. De andere aandeelhouder van de compagnie ziet daarentegen een zonnige toekomst tegemoet achter een fraai gestileerde Shure microfoon. Beter voor de nuances en beter voor je stem. Ja, da's waar, maar waar blijft je performance? Kortom, zakelijke strijd in de onderneming. En twee koppige bestuursleden in een moordonderneming (nou ja, op papier dan toch) van een twee persoonsorganisatie is even lastig te herenigen. Ach ja, na 26 jaar harmonische broederschap kan een meningsverschil nooit lang stand houden. Na precies een week is de wijn door beiden aangelengd met voldoende water en komen we tot de conclusie dat beide visies makkelijk naast elkaar mogelijk moeten zijn. Als proef gaan we La Strada in zonder mic en versterker. Maar wel strak in pak en met een grijns van oor tot oor. Want al is het voor ons maar een half uur en staan we muzikaal in de schaduw van de hoofdact. Het is onze avond.

Om acht uur val ik de kroegdeur binnen terwijl de String Caster het podium alvast indeeld. Koen en Eva zijn me voor en we zijn ruim op tijd voor ONS moment en voor een social talk met de bandleden van de String Caster en een momentje instrument uitwisselen met de gitarist. Tijdens de soundcheck proberen we zelf nog iets door te nemen, maar in plaats daarvan staan we al gauw de akkoorden partij A-D van de sound checkende band mee te spelen. Wanneer we stipt 21:30 beginnen is het lekker druk in het voorste deel, waar wij voor het podium staan. Bijna de hele Baldrick Brothers zijn binnen (Andre kon het niet halen, maar die gaat het vast volgende keer goed maken 😏) en ook Herman weet tussen zijn activiteiten door een paar nummers mee te pikken. Verder veel bekenden en een leuke kliek toehoorders die ons enthousiast aanmoedigen. Het valt niet mee om een volledige akoestische set in een vol café te spelen en voor je zelf en de bezoeker hoorbaar te blijven. Koen is mijn gitaar meer dan eens kwijt tot ik besluit aan zijn andere kant te gaan staan. Met een kleine dip in het midden kunnen we de aandacht vasthouden en uiteindelijk heeft het gehele optreden een bijzonder aangenaam intiem sfeertje. Met enige hulp van de Brotherhood worden “Long Black Veil” en “Wake Up Sinners” door meerderen meegezongen.

Damn, we hebben het toch weer maar geflikt. Koen is redelijk kapot na een, voor hem blijkbaar, taaie set. Het ging mij prima af. Maar met 2 nummers viel mijn zangpartij dan ook aanzienlijk in het niet met de lappen teksten van Koen.

Direct na ons laatste nummer schieten 2 zeer jonge dames van 3voor12 ons aan voor een foto en klein interviewtje. Het uitermate enthousiaste duo heeft ons uiteindelijk een leuk artikel bezorgd. Gezien de recensie over de String Caster was de ervaring met Amerikaanse folk redelijk bescheiden te noemen: "Het enthousiasme spat er van af, vooral de cellospeler springt er uit. Hij speelt niet simpelweg, maar slaat echt op de snaren. Opmerkelijk genoeg zorgt dit voor een mooi geluid."

De cellospeler wordt gemakshalve in deze verward met een volwaardig formaat contrabas in handen van een boom van een kerel. Hilarisch. Maar het enthousiasme waarmee dit is beschreven compenseert dit dubbel en dwars. Het enthousiasme is ook ons toebedeeld. Twee lange sets lang weet de band ons, het publiek, te boeien met een mengelmoes aan bluegrass, country  & prille Rock'n'Roll. Alles zonder drums. De bluesharp is het enige niet-snaarinstrument. Verder komen mandoline, banjo, viool, contrabas, western- en elektrische fendergitaar voorbij. En natuurlijk mogen we de cello niet vergeten. 😏

Misschien hadden we onze onkosten wat beter moeten regelen, maar dat had ons niet van dit optreden weerhouden. Eric en 't Beest; bedankt voor weer een aangenaam avondje vermaak.