Na 6,5 jaar met veel plezier Blogs schrijven over het
wel en wee van mijn belevenissen als gitarist in NoPoint, Baldrick Brothers en
Company of Sinners, heb ik het virus enigszins over kunnen dragen aan mijn
compagnon bij de Sinners en broer bij de Baldrick Brothers. In zijn ontoombare
behoefte om muziek te maken en zijn muzikale verhaal aan elke geïnteresseerde toehoorder
te vertellen, stond Koen de dag na ons optreden in Goes als “ZZP of Sinners” in
Vlissingen. Dit leverde de eerste hieronder met trots geschreven Blog op:
Zo, na het verzorgen van
een voorprogramma voor Stringcaster in Eric’s bar La Strada was het
zaterdagmiddag 15 Oktober tijd om als Lonesome Sinner een kleine onversterkte
set te verzorgen in RootWood, de snuisterijen winkel in Vlissingen, alwaar
Sleazy Tiki zijn kapperskunsten te tonele bracht.
Voordat ik verder ga met
de belevingen van deze set, kan ik het niet laten om nog even naar gister te
kijken: Het verzorgen van het
voorprogramma voor Stringcaster mag zeker een succes genoemd worden, gezien de
lovende woorden van de hoofdact zelf, de nuttige kritieken van de bezoekers en,
laten we het niet vergeten, een ronkende recensie op 3voor12 !
Mooi, verder nu. Het was
de bedoeling om Sleazy Tiki (hierna genoemd als John) bij te staan in bange
tijden.
Bange tijden. Niet bedoeld
als angst, maar zoals onze zuiderlijke buren plegen te zeggen: Bangelijk!
Tsjek het vlaamswoordenboek.be
er maar op na. Bangelijk: Geweldig; Fantastisch.
John gaat binnenkort een
shop openen in de Vlissingse binnenstad, met zijn eveneens bebaarde
Snuisterijenwinkel-maat. Company of Sinners zullen tegen de tijd van de opening
alles op alles zetten om het geheel muzikaal op te luisteren!
Dus, spannende tijden....
Bij mijn aankomst stond er
een Harley of drie à vier en zat een van de motormannen in de stoel van John.
Het was niet zo druk met winkelbezoekers en passanten als de eerste keer, maar
John’s agenda zag er echter alles behalve leeg uit. Hij had net een kwartiertje
kunnen eten en moest door tot 18:00.
De set die ik wilde spelen
was ongeveer dezelfde als gisteravond, met het verschil dat de nummers die Gudy
zingt er niet in stonden. Net als “Rose Tattoo”. Een nummer waar het erg aan
trekken is voor mezelf. En dan zeker alleen.
Een ander nadeel van
alleen spelen is dat de missers niet verbloemd kunnen worden en het niet kunnen
wegkruipen achter je Compagnon.
Het bleek ook al snel dat
ik m’n partner in crime miste. Hoorde ik ‘m gisteravond niet of nauwelijks door
luid geroezemoes en drankgelag (misschien toch een keer versterkt proberen?). Nu
blonk m’n maat uit in afwezigheid.
De set was dus iets
aangepast. Geen “Buenas Tardes Amigo”. Geen “If It Hadn’t Been 4 Love”. Maar
wel “Straight A’s”. Kijk, die lukt me wel alleen.
Er is een filmpje
geschoten van een a capella “Wake Up Sinners”, maar dat wil ik jullie echt
onthouden. Niet goed getimed. Niet toonvast,. Oplopend in tempo. Maar wel enthousiast
en geholpen door John kon het nog veel slechter wanneer is het er alleen vanaf had
gebracht.
Kortom, het was een leuk
tijdverdrijf. En ik hield er nog een oude (door een smid gemaakte) bagagedrager,
voor aan het stuur van m’n fiets, aan over. En niet te vergeten wat leuke
gesprekken.
Nog een keer alleen? Ik
weet het niet, misschien.
Maar liever samen met Gudy.
We zijn namelijk niet voor niets Company of Sinners!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten