Company of Sinners - Voorprogramma String Caster in La Strada - 14 Oktober 2016

Poppodium 't Beest in Goes heeft voor bijna een jaar zijn deuren gesloten. De reden is een flinke verbouwing en door een fikse tegenvaller gaat het wel tot maart duren. Jammer, want de Goese muziekscene moet het lange tijd zonder 1 van de meest vooruitstrevende podia van Zeeland stellen. Gelukkig heeft de organisatie een pleister voor op de muzikale wond bedacht door bands te blijven boeken, maar dan op locatie onder de noemer 't Beest on tour.

Een aantal weken geleden wisten ze organisator Bou van Rock'n'Roar, een stukje support te leveren. Vanavond zet de organisatie de Rotternezen cq Hagendammers van de String Caster weg in stadskroeg La Strada. Compagnon Koen wist dit al vroeg op te pikken en bij Eric aan de klepel te hangen. Het 5 man sterke snaargezelschap leek ons een prima combi met onze eigen akoestische Murder/Roots set.

Tja. En dan is het bijna zover en hoe ga je dat dan doen? In een kroeg. Bekend publiek (wellicht). Anderhalve week voordien staan onze verwachtingen op gespannen voet en nog erger. Ze staan haaks op elkaar. Na een kort maar erg leuk straatartiesten bestaan zie ik voor ons een even zo leuke akoestische toekomst tegemoet. De andere aandeelhouder van de compagnie ziet daarentegen een zonnige toekomst tegemoet achter een fraai gestileerde Shure microfoon. Beter voor de nuances en beter voor je stem. Ja, da's waar, maar waar blijft je performance? Kortom, zakelijke strijd in de onderneming. En twee koppige bestuursleden in een moordonderneming (nou ja, op papier dan toch) van een twee persoonsorganisatie is even lastig te herenigen. Ach ja, na 26 jaar harmonische broederschap kan een meningsverschil nooit lang stand houden. Na precies een week is de wijn door beiden aangelengd met voldoende water en komen we tot de conclusie dat beide visies makkelijk naast elkaar mogelijk moeten zijn. Als proef gaan we La Strada in zonder mic en versterker. Maar wel strak in pak en met een grijns van oor tot oor. Want al is het voor ons maar een half uur en staan we muzikaal in de schaduw van de hoofdact. Het is onze avond.

Om acht uur val ik de kroegdeur binnen terwijl de String Caster het podium alvast indeeld. Koen en Eva zijn me voor en we zijn ruim op tijd voor ONS moment en voor een social talk met de bandleden van de String Caster en een momentje instrument uitwisselen met de gitarist. Tijdens de soundcheck proberen we zelf nog iets door te nemen, maar in plaats daarvan staan we al gauw de akkoorden partij A-D van de sound checkende band mee te spelen. Wanneer we stipt 21:30 beginnen is het lekker druk in het voorste deel, waar wij voor het podium staan. Bijna de hele Baldrick Brothers zijn binnen (Andre kon het niet halen, maar die gaat het vast volgende keer goed maken 😏) en ook Herman weet tussen zijn activiteiten door een paar nummers mee te pikken. Verder veel bekenden en een leuke kliek toehoorders die ons enthousiast aanmoedigen. Het valt niet mee om een volledige akoestische set in een vol café te spelen en voor je zelf en de bezoeker hoorbaar te blijven. Koen is mijn gitaar meer dan eens kwijt tot ik besluit aan zijn andere kant te gaan staan. Met een kleine dip in het midden kunnen we de aandacht vasthouden en uiteindelijk heeft het gehele optreden een bijzonder aangenaam intiem sfeertje. Met enige hulp van de Brotherhood worden “Long Black Veil” en “Wake Up Sinners” door meerderen meegezongen.

Damn, we hebben het toch weer maar geflikt. Koen is redelijk kapot na een, voor hem blijkbaar, taaie set. Het ging mij prima af. Maar met 2 nummers viel mijn zangpartij dan ook aanzienlijk in het niet met de lappen teksten van Koen.

Direct na ons laatste nummer schieten 2 zeer jonge dames van 3voor12 ons aan voor een foto en klein interviewtje. Het uitermate enthousiaste duo heeft ons uiteindelijk een leuk artikel bezorgd. Gezien de recensie over de String Caster was de ervaring met Amerikaanse folk redelijk bescheiden te noemen: "Het enthousiasme spat er van af, vooral de cellospeler springt er uit. Hij speelt niet simpelweg, maar slaat echt op de snaren. Opmerkelijk genoeg zorgt dit voor een mooi geluid."

De cellospeler wordt gemakshalve in deze verward met een volwaardig formaat contrabas in handen van een boom van een kerel. Hilarisch. Maar het enthousiasme waarmee dit is beschreven compenseert dit dubbel en dwars. Het enthousiasme is ook ons toebedeeld. Twee lange sets lang weet de band ons, het publiek, te boeien met een mengelmoes aan bluegrass, country  & prille Rock'n'Roll. Alles zonder drums. De bluesharp is het enige niet-snaarinstrument. Verder komen mandoline, banjo, viool, contrabas, western- en elektrische fendergitaar voorbij. En natuurlijk mogen we de cello niet vergeten. 😏

Misschien hadden we onze onkosten wat beter moeten regelen, maar dat had ons niet van dit optreden weerhouden. Eric en 't Beest; bedankt voor weer een aangenaam avondje vermaak.