NoPoint – café ’t Kont van ‘t Paard in Briele - 18 december 2011

Na een stop van 3 maanden weer met NoPoint op pad. Wouw wat had ik hier weer zin in. De trip ging deze keer naar Briele, waarover ik alleen de eeuwen oude april grappen ken.

De zin “1 april, kikker in je bil” lijkt een uitspraak met een knipoog, maar wanneer je met een volledige band in ’t Kont van ’t Paard kan spelen, dan kan dat groene ding er ook nog best bij. Blijkbaar vond de plaatselijke bevolking het daarmee vol genoeg, want een letterlijk handje vol “Locals” en een andere hand vol vaste (band)vrienden uit het nabij gelegen Portugaal was de gehele middag ons publiek. Balen en met tegenzin gespeeld? Wel nee. In tegendeel. In 3 sets met 2 korte pauzes stonden wij weer 3 uur lang te stuiteren. Zelfs Boudewijn, die ’s morgens een losse trafo in zijn versterker ontdekte, stond nu alweer met een brede grijns met mijn oude Fender te knallen. We hebben in ieder geval de aanwezige toeschouwers weten te overtuigen. Na nog een patatje in friettent met pratende kerstboom (?!?) terug naar huis. We zijn weer van de kant!

Baldrick Brothers – Kortgene – café De Graaf van Buren - 26 november 2011

Na Blues Route Goes verraste bassist Henne ons met het nieuws om er na 1,5 jaar, om persoonlijke reden, mee op te houden. Het was dan ook direct duidelijk dat het optreden in De Graaf de laatste van de Brotherhood in de huidige bezetting zou zijn. Vlak voor de avond stelde de programmeuse voor om ons optreden te verzetten i.v.m. Golden Earring in de zeelandhallen en een feest in Geersdijk, maar verplaatsen was i.v.m. Henne zijn vertrek geen optie. Dankzij mailing en een enthousiaste vriendenkring was de kroeg, ondanks de verwachting, redelijk goed gevuld.

Als rechtgeaarde diesel is het begin van een eerste set voor mij als gitarist vaak een kwetsbaar deel van de set. Maar vanaf de eerste “Go!” van “His latest flame” knalde de eerste set er in 1 adem uit. Het publiek oogt dan ook net zo enthousiast als wij en maakt dat bij ons de adrenaline tot onze lippen staat. Na een redelijke pauze zette we de klassieker “Joline” in, nog voor Jaap te bekennen was. Het lange intro maakte het nummer nog een tikkeltje melancholischer dan anders, wat een mooi sfeertje aan de 2^de kick-off van deze avond gaf.

Na het eerste nummer was de boel al weer lekker op dreef. De focus lag binnen de band wat lager dan in de eerste set, maar alles loopt nog steeds gesmeerd. Tijdens de solo’s van Word Up hangt Jaap zijn wasbord rond de hals van 1 van de blond dames uit het publiek. Leuk zo’n wasbordduet.

Na wederom een dorstige pauze staat een kleine verzameling nummers uit de eerste twee sets op de lijst. Inmiddels is een aantal Earringfans binnen gekomen na een bezoek aan de Zeelandhallen. En na een begroeting van Jaap lag het intro van Radar Love voor de hand als begin van Road Rage. De dorstige pauzes en de balorigheid op het podium zorgen hier en daar voor wat onsamenhangende eindes, maar de sfeer is er niet minder om.

Na 1,5 jaar was dit een waardig afscheid van Henne. En na de overdracht van een stukje huisvlijt van Koen, uit naam van de band, aan onze zware snarenplukker, gaan de instrumenten, snoeren en versterkers weer in de koffer en restte ons alleen nog laat in de nacht te sneuvelen.

Henne bedankt!


www.baldrick-brothers.nl

Baldrick Brothers – Blues Route Goes – café De Vrijbuiter - 14 oktober 2011

Alweer de 18^e route in Goes en voor Koen en mij de 14^e keer dat we op een Blues Route mogen spelen. Elke keer weer een feest om te doen. Sowieso komt er in Goes altijd veel publiek op af, maar het blijft nog wel de kunst om ze binnen houden.

Deze keer waren we wel een tikkeltje vreemde eend in de Goese blues bijt. Tenslotte heeft de blues al lang geleden plaats gemaakt voor Country Punk’a’Billy. Maar gelukkig is het Vrijbuiter publiek in de regel niet vies van een band met een vuig country/punk randje. Ondanks of dankzij het feit dat tijdens de route niet alleen vast publiek op de been is, stond vrijdag alle 3 de sets het café vol. De eerste set was nog wat af tasten qua sfeer, maar muzikaal stond alles vanaf het eerste nummer als een eengezinswoning. Vooral de opzwepende Cash en Rock’a’Billy nummers kon het Goese Blues Kroeg Cruisend publiek blijkbaar wel bekoren. En altijd leuk om weer een hoop bekende gezichten in het publiek te zien. Helaas voor de barplakkers moesten we voor de 3^de set teruggrijpen naar de vorige 2 sets, maar dat kan wellicht voor sommigen juist de reden zijn geweest om hun barkruk niet te verlaten. Om half 3 moesten we na een 2^de vurige versie van The Old Mighty, zoals Jaap het altijd mooi weet te zeggen, de stekker er uit halen. Onze bas broer wist zijn ene vinger niet meer voor de andere te krijgen en terwijl onze collega’s in de andere cafés inmiddels al hun instrumenten in de bus schoven, was het voor ons tijd voor nog een laatste biertje. Een geweldige avond! En wat een publiek.


www.baldrick-brothers.nl

NoPoint – Veerse Meer Race in Kortgene - 17 september 2011

Kijk, we zijn er weer. Tapeje rond de middelvinger, avondje oefenen met drie vinger op gitaar en weer de planken op. Twee weken na het tuinschaar incident staat Boudewijn weer scherp met één middelvinger in de lucht.

Het roeipubliek had na een dag van peddelen nog voldoende puf om een feestje te bouwen. In de schemering van de avond was het roeigedeelte afgesloten met een piratenparade op ’t water. Dat resulteerde in een woest uitziend kapers publiek met her en daar wat appetijtelijke dames in boekaniers kostuum.

De eerste set had een opwarmer moeten worden, maar door de hevige regenbui werd dit een behoorlijke afknapper. Na een paar nummers dreigde de basversterker van Andre vol te lopen en nog een nummer later had de lekkage zich verplaatst tot boven het rechterdeel van Stefan zijn drumkit. De regenval was inmiddels zo heftig dat de wel erg losjes opgezette tent op verschillende plaatsen boven het podium waterzakken begon te vormen. Na regelmatige lange pauzes werd het zeil op verschillende punten gestut met roeispanen die vervolgens op gitaren en apparatuur dreigde te vallen. Kortom, het gevoel van “inpakken en wegwezen.”

Gelukkig werd de boel na de eerste set droog buiten en konden we pas echt van start.

Het publiek had blijkbaar geen last van de natte pech en wist, op en enkeling na (“spelen jullie ook Nederlandstalige liedje ofzo?”), er alsnog een feestje van te bouwen.

Eind goed, al goed dus.

En dan nu voorlopig herfstreces tot Stefan weer is hersteld van zijn ooroperatie. 

NoPoint – MFG Dorpstienden in Ouddorp - 10 september 2011

Is helaas niet door kunnen gaan.  Boudewijn had de week voordien, in een enthousiaste tuiniersbui, de tuinschaar in zijn linker middelvinger gezet. Dat leverde een serieuze snee in z’n vingertop op. Aaahhh.

The Baldrick Brothers – Mosselrock - 3 september 2011

“Jaaaa !”, was onze reactie toen we begin mei te horen kregen dat we, na een demoronde in de Klomp, uitgekozen waren om 2 keer ’s avonds op het Mosselrockpodium te staan.

Vorig jaar stonden we met NoPoint op dezelfde plek om dezelfde tijd. En we hadden ons toen geen betere plaats in de programmering kunnen wensen.  Al wisten we in mei nog niet dat deze Mosselrock, door programmering op een andere dag dan de Mosselfeesten, wel eens een hele andere editie zou worden.

Rond half 7 waren we aanwezig en de band op het hoofdpodium had, m.u.v. de Mosselrockvrijwilliger, ongeveer 6 a 7 man publiek. Hum, dat belooft nog wat.

Na een uitgebreide soundcheck loopt er gelukkig tegen de 9 uur, wanneer we onze set beginnen, toch al redelijk wat volk. Zeker een verrassing wanneer onze NoPointfans uit Portugaal speciaal voor ons zijn afgereisd.

Onze eerste set wordt, ondanks de inspanningen van geluidsman Paul, helaas halverwege geteisterd door een hoop gepiep op het podium. Probeer dan maar eens een strakke set neer te zetten.

Het publiek, wat vooral uit vrienden en bekenden bestaat, vindt het blijkbaar allemaal prima.

Na “A Silent Express” op het hoofdpodium is het om 22:45 uur voor ons de twee poging. Met “Joline” zetten we de set rustig in, waarna de volgende nummers behoorlijk knallen. Geen gepiep en een puik podiumgeluid. Dit keer spelen we de nummers wel strak en loopt alles op rolletjes. Zeker “Galaxy 500” hebben we nog nooit zo goed gespeeld. Heerlijk. Jammer dat we ons optreden moeten inkorten i.v.m. de stormvoorspellingen. Een half uur later wordt, na een paar nummers van de afsluitende band, het festival vroegtijdig gestaakt i.v.m. met het noodweer. Tja, met recht een vreemde Mosselrock editie. Maar we hebben er toch weer mooi gestaan.


www.baldrick-brothers.nl

NoPoint – Kapelse dag voor De Zwaan - 26 augustus 2011

Het jaarlijkse dorpsfeest wordt gebruikelijk op vrijdag afgetrapt met 1 of meerdere bands op een buiten podium voor café De Herberg en een band in hotel-café De Zwaan.

Door beperkte ruimte (lees: beperkt aantal drinkers) in het café besloot De Zwaan dit jaar ook een podium in de voortuin te zetten.  De programmering (DuDriefstange en wij; NoPoint) lag al sinds november vast. Maar helaas konden er toen nog geen contracten met de weersgoden worden opgesteld. Zelfs op de avond zelf kwamen er van verschillende kanten nog adviezen om het buitenpodium af te blazen en binnen de band op te stellen. Maar gelukkig gaf Angelique van De Zwaan geen krimp.

Om 21:15 stond DuDriefstange op het podium. Hun in 20 jaar verzamelde klassiekers “Berenbotje”, “Tita Tovenaar”, “Roodkapje” en “Ik heb altijd dorst” in rockstijl kwamen allemaal weer voorbij. Op rollerskates en met zwarte pruik was Emiel weinig stabiel, maar amusant was het wel.

Na een nog verbazend lange set konden we rond 22:30 het met glitters, bierblikken, tompoezen en muziekinstrumenten bezaaide podium leeg vegen om onze eigen backlijn in stelling te brengen om vervolgens 23:15 onze 1^ste set te beginnen.

Een acute ellenboog ontsteking van mijn persoon en een redelijk beroerd podium geluid was genoeg om de eerste set krampachtig door te moeten ploeteren. Halverwege de set zag ik Boudewijn, na 2 gitaren met een gebroken snaar, mijn blauwe PRS weggrissen. (Jawel, ons gemiddelde hebben we al weer te pakken.) Aan het publiek lag het allerminst, want er stond al meer volk dan ik vooraf had ingeschat voor het hoogtepunt van de avond.

De  2^de ging vanaf het eerste nummer goed. Het geluid was beter en de adrenaline nam het inmiddels over van onze zelfbeheersing.  Inmiddels was op het podium voor De Herberg “onze Zeeuwse trots” Surrender met hun optreden begonnen. Zoals verwacht trokken mijn oude dorpsgenoten aardig wat publiek, maar ik mag met “Kapelse trots” zeggen dat we zelf toch ook nog aardig wat publiek over hielden.

 Johan van de Zwaluw en consorten waren tegen 01:00 buiten adem, waarna wij onze 3^de en laatste set tot 02:15 er uit knalden. Door de laag hangende lampen was het publiek niet altijd te zien vanaf het podium. Maar het was de moeite om zo nu en dan vanonder de spots te kuipen, want niet alleen op het terras en rond de biertent stond nu publiek, maar overal waar ik kon kijken werd er op straat gesprongen en gedanst.

Tja, en daar doen we ’t uiteindelijk voor. Voor ons weer een geslaagde uitvoering en voor het publiek was ‘t volgens ons een waardige aftrap van het Kapelse weekend.

En het weer? De straat was na afloop nat ….. van het bier, maar regen is er geen druppel gevallen.

NoPoint – Irish Pub O’Seas in Eindhoven - 13 augustus 2011

Eindelijk! Na een lange vakantiestop kan het najaarprogramma van start. En wel in 1 van de leukste Irish Pubs in het centrum van Eindhoven. Het vooruitzicht om van 23:30 tot 02:30 uur op het podium te staan is wel even slikken. Dat wordt een lange nacht.

Leuk dat broer Koen ook als trouwe fan is meegereden.

We waren er redelijk vroeg en het Guinness drinkende publiek stond nog gezamenlijk voetbal te kijken op het grote scherm wat achter het podium hing. Goh, dat keyboardstatief staat daar zeker nog van gisteren?

De bardame schudt me enthousiast mijn hand, maar dit wordt wat nerveus door de alleen Engels sprekende Ierse eigenaar onderbroken. “We got a double booking”. We got a double what ???? Jawel ! We zijn pakweg 150 km voor niets gereden. Foutje van het bookingsbureau. De andere band was eerder en mijn voorstel om beiden bands om beurten te laten spelen was geen optie. En daarin had hij eigenlijk ook wel gelijk.

Dus … dan maar een pint Ierse Kilkenny bestellen en voor Koen een Thiase kartonmaaltijd en daarna onverrichte zake terug naar onze eigen provincie. Tja, waren we toch nog voor 00:00 uur thuis en was de zondag bijna voor de helft verdubbeld.