Baldrick Brothers - 1000ste weekend café De Vrijbuiter - 8 juni 2018

Nog maar pas geleden waren we Andre in bijzijn van Jelle in La Strada aan het pushen voor de blues route in oktober. Onze bassist heeft standaard zijn agenda geblokt voor een weekje weg tijdens de herfstvakantie waardoor we steevast de blues route missen. Wellicht was Jelle toen nog niet overtuigd van de stap die hij inmiddels heeft genomen wat betreft stoppen met zijn aandeel aan de Goese horeca door het stoppen als kroegbaas van het afvoerputje van Goes; oftewel café De Vrijbuiter.
De altijd goedschiks bebaarde kastelein heeft het al die jaren niet zo nauw genomen met zijn optrekje, maar misschien was dit ook wel wat De Vrijbuiter De Vrijbuiter maakte. Iedereen kende Jelle en ging er regelmatig een flesje bier halen. Al was het maar omdat het 1 van de laatste toevluchtsoorden was na tweeën wanneer de rest van stad zijn deuren sloot. Maar ook omdat Jelle een hoge gunfactor heeft en de kroeg een sterk “ons café” karakter heeft.  En dan neem je de hygiëne en de ouwe zooi wat minder nauw, toch?! Wij hebben hier een paar mooie momenten beleefd en we zijn dan ook trots dat we voor prime-time op zaterdag avond gevraagd worden voor het 1000ste weekend feestje. Oftewel een mini indoor Vrijbuiterfestival. Aangezien onze CD hier regelmatig ongevraagd in de speler ligt (zelfs wanneer er geen Baldrick Brother is te bekennen) nemen we aan dat wij en onze muziek hier wordt gewaardeerd. Alleen is onze zingert, zelf ook vaste klant, op zowel vrijdag als zaterdag niet beschikbaar. Maar na wat wikken en wegen lijkt het voor onze prille goesenaar toch mogelijk om vroegtijdig zijn inwijdingsfeestje cq buurt barbecue toch ontvluchten. Hij heeft zelfs in zijn nieuwe straat slachtoffers weten te maken om als publiek te participeren.
Na 3 snoei harde rock/metal-bandjes mogen wij ons zegje doen in 45 minuten speeltijd. Aangezien 3 kwartier voor ons inmiddels een mini concertje genoemd mag worden, besluiten we om er dan ook maar meteen een Best of ... optreden van te maken. Een soort van “Alle 13 Goed”, maar dan met een paar nummers meer. Het valt iets tegen aan drukte, maar het is er niet minder gezellig om. Voor m’n koebel verzameling wordt mij door jubilaris persoonlijk een relikwie van zolder gedoneerd waar ik m’n ijzerwerk aan vast kan maken. Na een minimale sound check staan we klaar voor het moment dat de heer des huize binnen stapt na een verdiende peuk en dan zijn we los. Goed dat we de laatste week nog even door de set zijn gegaan. Al valt daar bij “Too Drunk….” bij mij niets van te merken. Nog even thuis de akkoorden gecheckt en sta vol vertrouwen in de verkeerde toonsoort te spelen. Nog wat verbaast naar de rest kijkend waarom zij duidelijk iets anders spelen. Al doe ik m’n best, het klinkt werkelijk tot op de laatste maat nergens naar. Veel valt hier niet aan te verdoezelen, maar met een zelfverzekerde grijns rammelen we het volgende nummer er achteraan en hopelijk is iedereen onze bossanova versie van de Dead  Kennedys alweer vergeten.
Driekwartier is werkelijk niets. En wanneer we daar zelfs al overheen zitten lijkt het alsof de avond nog moet beginnen. We hebben nog zat nummers, maar zonder onze Best of wordt het een onsamenhangende afsluiter wanneer we ons zouden gaan wagen aan een dikke toegift. Dus soms moet je je gewoon aan je afspraak houden.
 Morgen nog een avond headbangen op de muziek van 4 plaatselijke metal bandjes en dan zit het er hier op! En Jelle, wat ga je nu doen nu je niet mee achter de bar staat? “Bier zuupe en êêl ‘ard KUT roepe!” Tja! Dat zijn nog eens ambitieuze vooruitzichten. Maar het zegt genoeg! Tijd voor zichzelf en een keer aan de andere kant van de toog! Onze zegen heb je en bedankt!