Waar je als straatmuzikant al wel niet terecht komt. Tijdens onze eerste Company performance op de Antwerpse Meir zijn we vriendelijk aangesproken door een politie agent met een uzi op zijn buik. In eerste instantie leek het een zwaar bewapende vergunningcontrole, maar bleek uiteindelijk ons eerste verzoek voor een "betaalde" gig in België te zijn.
De eerste E-mail van agent en medeorganisator Toon, met onderwerp "Vaginatzottegem", blijft bijna in 't SPAM-filter hangen, maar verder verloopt de E-mail en Whatsapp communicatie, met regelmatig Vlaams accent, prima. Op mijn Whatsapp, de week vooraf, met de vraag hoe laat en waar, krijg ik het smakelijke antwoord: "rond de middag wa sfeer brengen ? in mijn idee zou ik leuk vinden dat je zo eens beetje op verschillende pleksje wat speelt in de loop van de namiddag als straatact zo ewa om op het podium te eindigen. wa denk je daarvan. paar liedjes drankje socialiazen paar liedjes zelf eens rondlopen paar liedsjes iets eten paar liedjes iets drinken paar liedjes handtekeningen uitdelen en fotomoment voor uw fanclubs die je meebrengt? 😊" Ik denk dat we het daar wel gaan rooien daar. 😏👍🏻
Enkele maanden na onze ontmoeting in Antwerpen is het zover. Na een prachtige zomerweek en het vooruitzicht op een week met hittegolf, moeten we dealen met een dipdag. De voorspelling heeft het deze zomer zelden juist, maar nu dreigen de weergoeroes het toch echt aan het juiste eind te hebben. Wanneer je je VW-dag de Dirty Edition noemt is dit bijna een bewuste poging tot "self-fulfilling prophecy" waar we helaas met z'n allen de last van ondervinden. Om 08:30 vertrek ik in 3-delig kostuum in de regen naar Lewedorp om daar de eveneens in 3-delig pak gehesen Koen op te halen. De vooraf zorgvuldig uitgezochte Snelle Jelles en krentenkoeken zijn voor het gemak in het keukenkastje blijven liggen. De reis verloopt ongehinderd onderdoor de Schelde richting Gent en eindigd op het terrein van Rock Zottegem, waar onze Toon en consorten het terrein VW-rijp maken. Iets wat vreemd idee om met je 100% wollen Italiaans design streepjes pak en lakschoeisel in de stromende regen het modderige veld op te lopen, terwijl de aanwezige vrijwilligers in hedendaagse American outfit (cap, bedrukt t-shirt en lichte tot zware bierbuik) druk in de weer zijn. Na de eerste koffie heeft hamburgerkoning en Old School (met WiFi-verbinding) DJ Levis (juist, van de broeken) stelling genomen tegenover de bierkar en naast het podium, in de vorm van een oude Chevi Station met 2 speakers op het dak en een basbox onder de achterklep. De gevarieerde 50's muziek sluit lekker aan bij het VW vintage sfeertje.
Het weer is kut. Ik kan er helaas geen betere omschrijving bij bedenken. Maar rond 11:30 valt er even niets en grijpen we onze kans voor onze eerste set. Het barpersoneel en de eerste vroege klanten zijn in dit geval ons dankbaar publiek. Muzikaal meteen ons beste set. De geringe aanwezigen zijn enthousiast en ons eerste fanclubkiek is meteen na afloop van deze set al gemaakt. In de tussentijd heeft het oranje Timeless Company busje zijn/haar mierzoete cupcake standje opgezet en bijbehorend luifeltje uitgeklapt. DE locatie voor onze 2de set. Ik zit halverwege mijn laatste couplet van Diane wanneer de hemel open gaat en het weer begint te zeiken van de regen. De puntpartytent in het midden van het veld is onze uitvlucht en noodgedwongen verloopt de 2de set daardoor rommelig. De foute opmerkingen van het groepje aan het tafeltje vooraan begint mijn compagnon wat op de zenuwen te werken, maar gelukkig staat aan de andere kant een kerel ons zichtbaar geïnteresseerd en aandachtig te volgen. Wanneer we onze laatste van deze set hebben gedaan komt de persoon in kwestie mij in Amerikaans accent zijn waardig uitspreken en een lijst aan bands en artiesten aan dragen waar wij best wat van zouden kunnen spelen. De onuitspreekbare namen zeggen mij geheel niets, maar wanneer Koen zich in het gesprek mengt blijken de 2 een geweldige match te hebben en lepelen om beurten de meest bizarre bandnamen uit de Amerikaanse countryrock geschiedenis op met wederzijdse herkenning. Ooit iemand van "The Ozark Mountain Daredevils" of "Commander Cody and his Lost Planet Airman" gehoord?
Ondanks een negatief reisadvies is de familie van Koen onder leiding van Eva afgereisd naar het met regen overgoten Zottegem om voor aanvang van ons 3de setje het keverterrein te bevolken. Dit maal rond een blauw olievat te midden van creatief gecreëerde zithoekjes van pallets die met droog weer worden voorzien van postzak bekleedde kussens. Helaas is het een hele dag heen en weer slepen met de grijze zitmatten. Dit keer weten we lang stand te houden, maar ook deze keer moeten we naar een vluchtadres. Deze keer achter/naast de bar met een X-aantal toeschouwers onder de luifel. De "onder-de-luifel" set pakt goed uit en wordt enthousiast, maar soms volledig uit de maat, meegeklapt. De spelbreker is uiteindelijk de dove grijsaard achter de mengtafel op het podium, die inmiddels de Old School DJ Chevi heeft doorgekoppeld aan de front of house van het podium. Een paar latere pogingen stranden een eenzame dood wanneer de hifi van de geluidsman ons akoestische set volledig overstemd. De Poolse Jetson's staan om 17:00 gepland, maar worden qua programering naar voren behalen. Koen heeft zijn contacten al gelegd en de enthousiaste zanger stelt zelfs een akoestische set samen met hun voor. Some basic Rock'n'roll Stuff. Wij kijken er al naar uit.
Wanneer we uiteindelijk onze laatste nummers hebben gespeeld slaat de vermoeidheid al aardig op de stembanden en maakt dat het tijd wordt om te stoppen. Het podium is aan de Jetson's. De driemans formatie ziet er lekker Rockabilly uit, maar wanneer de zanger over "a dark ri'e'ver" en een lange trein, in een mooie eigen versie van een soort van "Mystery Train", begint te zingen met een stukje poëzie tussendoor, blijkt het een dromerig Doors achtige band te zijn. Ondanks het vergelijk, erg eigen geluid en goed gespeeld. Helaas voor m'n compagnon weinig logica om een bluesharpje overheen te blazen. Het zonnetje brandt inmiddels in ons gezicht, maar het is uiteindelijk wachten tot iemand besluit op te stappen.
Nog ruim voordat de band stopt nemen we unaniem dit besluit en gaan we op zoek naar iets eetbaars in hartje Zottegem.
Hopelijk hebben we Toon met vrienden en familie een dienst bewezen. Toon heeft ons dit zeker gedaan. Was ons een waar genoegen. Hopelijk volgend jaar in herhaling en dan, zoals gepland, op diverse plaatsten op het terrein tussen de menigte en VW's in een lekker zomerzonnetje.
