vrijdag 30 september 2016

Baldrick Brothers - Party At The Barn in Bentelo - 30 september 2016

In 2015 heeft Jaap tevergeefs een tourtje Twente proberen op te zetten. Een enkel cafeetje was geïnteresseerd in dat bandje uit Zeeland en dan ook nog op een datum dat wij geen vrij weekend konden plannen. Dit jaar zijn de rollen omgedraaid. Een vroegere chat vriendin van Jaap, uit de tijd dat internetcontacten nog een pril fenomeen was, zocht een leuke band voor een dubbele verjaardag in western sfeer. Daar hebben we wel een raakvlak mee en als band zijn we nooit beroerd om wat vriendendiensten te vervullen. Zolang we maar kostendekkend, met lichte marge voor toekomstige bandplannen, muziek en lol kunnen maken. Na wat puzzelen hadden we een datum en het idee om maar meteen een weekendje weg te organiseren. Dat laatste plan werd helaas door mij (eigenlijk meer door mijn werkgever) getorpedeerd toen ik ontdekte dat dit het middelste weekend van een tweeweekse bedrijfstop bleek te zijn. Met enige charme viel een vrijdagmiddagje nog af te dwingen, maar de rest van het weekend leek mij te riskant. Die middag trapte ik het dan ook maar meteen om 12:30 af en veel eerder dan verwacht stond ik voor Jaap zijn voordeur.
Onze andere 3 broers zouden de schildersbus nemen en met wat Whatsapp contact ("trekkeuuuurrrr!!!!!") eindigde de reis bijna ex aequo bij het erf van de 50-jarige jubilerende en nauwelijks verstaanbare broer Martin, waar het feestje gepland staat. De landbouwmachineloods was ontruimd en omgebouwd tot een Twentse-western barn met een uitzonderlijk groot podium, een hoop strobalen en zelfs een heuse "knooizolder" (weliswaar gelijkvloers). Met wat "hulp" van Douwe en Teun (de nieuwe aanwas van de boerenfamilie), met enige aanmoediging mijnerzijds, wat door mijn dierbare broederschap ook zeer op prijs werd gesteld, konden we onze backline alvast opbouwen. Wel zo lekker, want wanneer we 's avonds terug komen is er al aardig wat volk en dan is een overhaaste sound check erg vervelend.
Het hotelletje staat in het, in de buurt gelegen, dorpje Hengevelde. Twee kamers zijn voor ons gereserveerd en na onze spullen te hebben gedropt schuiven we aan tafel in het rustige hotel-restaurant. Goed gegeten met een goed plaatselijk biertje reizen we af naar de koeienfarm bij Bentelo. De tukkers hebben het kledingadvies serieus genomen, want de barn staat lekker vol met cowboyhoeden in alle soorten en maten.
Jaap had een paar leuke sets in elkaar gedraaid en ondanks dat in de regel bij dit soort feestjes de algemene muzieksmaak te gevarieerd is om iedereen te pleasen, komt er toch best wat beweging in. En daarbij speelt drank geen ondergeschikte rol. Het ouderentafeltje in de tent links van mij had ik verwacht vrij snel leeg te blazen, maar bleef tot aan het eind bezet. Met een slok op verlaag je je drempel en dit geldt ook voor podiumvrees. Onze boeker en chatvriendin, Carla, deelt dan ook na wat drempelverlagende middelen het duet "Summer Wine" samen met Jaap. Wanneer ze weer van het podium vertrekt raakt ze waarschijnlijk nog net even de volume knop van Jaap zijn Marshalleke. Net genoeg om mij een paar nummers later met z'n Takamine van de wijs te blazen tijdens "Raggle Taggle Gypsy Whore". Tegen het eind zie ik iemand soort van luchtgitaar spelen op onze schemerlamp. Gezien de afwerking van de bedrading en mijn elektrische achtergrond staan m'n nekharen overeind en sta ik op scherp om ergens een steker uit te trekken om iemand van de elektrocutie dood te moeten redden, maar persoon in kwestie ziet gelukkig op tijd zijn eigen stupide handeling in. Maar een feest is pas echt een feest wanneer de zon weer op komt en Señorita is geweest. Het podium stond wederom weer afgeladen met vrouwenvolk voor een Spaanse serenade. Eind goed al goed. Feestje geslaagd. De enige negatieve kritiek kwam met boe geroep van de buurtbewoners in de stal er naast. Inmiddels is het bloedje heet in de barn, terwijl het buiten aangenaam nazomert. Ik meng me tussen de rokers aan de picknicktafel wanneer een oud baasje ons toespreekt met de belerende woorden, "Jullie kunn'n d'r beter mit op houwden.". Nou, na een avondje enthousiast muziek maken slaat zo'n opmerking wel in. Het duurt even voordat zijn kritiek op de juiste plek land. "Ik'eb vroeh'r oak herookt, mer ik ben'dr jear'n heleejdn mee hestopt. Zou'dn jullie ook us moet'n doen."
Boodschap was duidelijk, maar werd vervolgens volmondig genegeerd. Aan het picknickmeubulair zaten ook de blonde zussen, die we eerder deze avond al als aangenaam publiek mochten aanschouwen, eveneens onafgebroken uit te dampen. Beiden blijken een zeer aangename harmonische zangcombi te zijn. Als een speer schiet ik naar binnen, op zoek naar Jaap z'n Takamine om dit moment niet onbevlekt te laten. En ja. Kom dan, met een paar bier op, nog maar eens op een paar bekende deuntjes die de dames dan toevallig ook nog eens kunnen zingen. Koen laat dit gelukkig ook niet ongelegen en even later zitten we i.p.v. hun te begeleiden, ons Company of Sinners repertoire weg te spelen. Met tussendoor een "Het is een nacht" en "Country Roads" voor de herkenbaarheid. Volgende keer gaat m'n boekwerk mee en een extra akoestische gitaar.
Na nog lang het feest te hebben gerekt laten we alles, op m'n Guild na, achter om ons hotel op te zoeken.
Na een "paar" biertjes en een lange muzikale avond is het geen enkel probleem om lief en leed met je bandleden te delen. Zelfs niet een tweepersoonsbed in een hotel langs een veel te drukke weg. Volgens Koen en Ronald lagen de matrassen naar eigen zeggen prima in vorkje/vorkje formatie. Al wil je sommige dingen eigenlijk liever niet weten. 😆
's morgens sta ik als eerste onder de douche om daarna met het bescheiden volume van m'n semi-akoestische Guild mijn kamergenoten wakker te spelen.
Na een goed ontbijt gaan we inpakken in de barn en dan daarna nog een bak koffie met een flinke plak krenteweege bij Carla en Frank. One more cup of coffee voor onze aftocht naar het Zeeuwse. Denk dat we hier nog wel een terug komen, lijkt me zo.
Tijdens de terugweg kan ik m'n verplichting richting werkgever af doen met een telefoontje. Gelukkig maar, want zo vroeg waren we niet thuis. Volgende keer gaan we voor een weekend met een extra kroegoptreden in de buurt.


zaterdag 17 september 2016

NoPoint - Veersemeer race roeiclub - 17 September 2016

Roeisupporter en racecommentator Herman, weet ons of zijn ander muzikale gezelschap TAFKABB, elke keer weer op het podium van het jaarlijks roeifestijn te krijgen. Dit jaar viert het landelijke roeispectakel zijn 25ste verjaardag en de naar verwachting (maar wellicht iets overschatte) 1200 gasten, moeten deze avond in een mega grote tent entertaint worden met dit jaar als thema "Zilver". Vriend Herman pakt dit met beide handen aan en programmeert dit jaar zowel NoPoint als TAFKABB. En tussendoor zet het duo Jeelz de boel nog even extra op stelten.
Ook wij voorzien ons van wat zilverkleding al is dit voor mij op de valreep nog even knip en plakwerk met aluminium thermofolie. Ook lekker warm onder een rij Old School PAR-lampen. Ondanks de ruime aankondiging is het niet gelukt vooraf een gezamenlijk oefenavondje te plannen. Gelukkig zijn de afgesproken gezamenlijke nummers niet al te ingewikkeld en is het risico wel te aanvaarden.
Camping de Paardenkreek is, zoals altijd, het strijdtoneel voor de race van 's middags en ook de tent staat weer op het campeer terrein. De vakantiegangers beleven dan ook weinig rust deze avond. Vooral het bejaarde echtpaar naast de feesttent, met uitzicht over het water en het haventje van Wolphaardsdijk, heeft met hun caravannetje de avond van hun leven. (hoop ik) Al bij binnenkomst in de lege tent, staat de muziek al tegen de 120 dB. Opbouwen zonder doppen is dan ook geen optie.
Fijn om ook Wim, Hans en Bart weer eens te zien. Bart speelt vanavond bas, maar is ook gerecruteerd voor mij baantje in NoPoint. De grote wisseltruc moet begin volgend jaar in bar American plaats gaan vinden.
Het weer is wederom oke, en dat zorgt voor een levendig geheel op het Veersemeer wanneer ik tussendoor het opbouwen mijn oren even wil luchten.
De band(s) voor vanavond bestaan uit 1 zanger; Herman, 1 drummer; Stefan, en verder is het een dubbeling aan instrumenten, versterkers en dito muzikanten. Het podium is groot genoeg om niet echt te vol te staan en dat maakt dat de backline een mooi muurtje aan apparatuur vormt.
Afstellen met oogdoppen is voor mij geen common practice en sta wellicht weer eens wat harder dan nodig is.
Wij trappen de avond af en halverwege worden we naadloos afgewisseld door TAFKABB. Het podium is zelfs zonder zilver uniform bloedheet. De koelkast met bier en Radler wordt dan ook grof geplunderd. Wanneer TAFKABB zijn laatste nummer van de eerste set heeft uitgespeeld is het podium voor Els en Jenneke. Het repertoire, waarvan ik dacht als een lolletje, door 1 van de dames mij werd ingefluisterd, blijkt verrassend genoeg waar?!? Het energieke tweetal zingt met volle overgave in dubbele stem oude klassiekers als Brandend Zand, en vele andere tenenkrommende inhakers, alsof het de meest hippe Top 40 hits zijn. Het publiek lijkt het verschil ook niet te merken en zingen de overwegend Nederlandstalige meuk, woord voor woord mee. Gelukkig is hun repertoire breed genoeg om ook voor onze NoPointer Queenfans dragelijk te maken. Het half uurtje Jeelz dwingt respect af wanneer het met bier benevelde roeipubliek van voor tot achter staat te feesten.
De tweede bandset wordt dit keer geopend door TAFKABB. Binnen is de temperatuur fors opgelopen. We staan dan ook even buiten achter de tent, even zonder oorproppen, met Jeelz het bijzondere setlijstje van de dames te bespreken, wanneer de band Stil in Mij speelt. In het klap-/meezingstuk ergens tussenin, knijpt de drummer er tussenuit. Door de opening van het opengeslagen tentzeil kijken we recht het publiek in, nadat Stefan, inclusief kruk en het gehele decoordoek een meter naar beneden achter het podium is gelazerd. Na een paar tellen de situatie op een rijtje te hebben, schieten we met lichte paniek te hulp om onze trommelaar te redden. Al graaiend tussen het zwarte gordijn, ontdek ik achter Stefan een tweede persoon. Verschrikt en onthutst zit een jonge vrouw mij met kraalogen als aangeschoten wild aan te kijken. Duidelijk net zo verrast als wij, maar gelukkig ongedeerd. Blijkbaar was zij in een jolige bui het podium opgeklommen en in een opwelling achter onze drummer gaan staan. Niet wetend dat zo'n podium ergens eindigd en heeft in haar val aan iets en iemand houvast gepoogd te krijgen. Snel hangen we de stoffen achterwand terug aan de trus en klimt Stefan weer ongedeeld terug achter zijn kit met een Rock'n'Roll momentje rijker. En ergens halverwege schuiven wij weer aan voor een setje NoPoint.
Jeelz doet nog een 2de set tijdens onze pauze en in de laatste set mengen we TAFKABB en NoPoint door elkaar met een combi Iedereen Is Van De Wereld en heel traditioneel Whole Lotta Rosie met Stairway als afsluiter. Dankzij het korte podiumverblijf voor 3/5 NoPoint heb ik de speeltijd al springend te volle benut. Had niet de illusie dat we het zouden moeten maken met perfect gitaarwerk. Heb mij daar dan ook geen moment schuldig aan gemaakt. Het merendeel van de collega muzikanten en vocalen gingen nog even een nachtje door, maar zoals gepland leek dit voor mij geen slimme keus. Volgens mij is voor vele roeiers de zondag weer zwaar geweest. Maar dan met een positieve kater terugdenkend aan weer een geslaagd roeifeest.

zaterdag 10 september 2016

Company of Sinners - Rockabilly Shake Around Middelburg - 10 september2016

Na een verrekte korte nacht is het enigszins haasten om tussen 10:00 en 10:30 bij Koen paraat te zijn. Dankzij een misverstandje sta ik er zelfs stipt 10 uur. Geeft ons mooi tijd om de Play list even op te schudden.
Het nazomert nog met volle teugen en dus rijden we in pak naar een zonovergoten Middelburg.
Toen ik vanmorgen de deur uit stapte brandde de zon al flink en het verbaasde mij niet toen de buurvrouw van een paar huisjes verderop bijna haar nek verrekte toen ze mij in vol ornaat de deur uit zag stappen.
Nadat we onze versterkers, voor later op de middag, via de achterdeur van de Drvkkery in de berging hebben gezet en de auto in de parkeergarage hebben ondergebracht reizen we te voet af naar de grote markt waar we worden verwacht om 12:00 ons eerste setje te spelen. Ruim op tijd vallen we koffiebarretje alias vinylzaakje; Robuust, binnen. Het tentje wordt gerund door een jong sympatiek stel wat voor ons een speelplaats heeft gemaakt met Perzische tapijten tegenover het terras. Wanneer beide zijden van het toneel wordt afgetopt met een fikse cactus is het sfeertje compleet. De markt staat vol ol'timers die hun tussenstop op het plein hebben gepland. Voor de goede orde spreken we met Slapback Johnny, die op de markt op een trailer met PA, de muziek verzorgd, dat zei een set van 13:00 tot 13:45 doe en wij de blinde vlekken opvullen voor Robuust.
Dat geeft ons lucht om, op verzoek van John, een uitstapje naar de lange Jan te doen, nadat we van 12 tot half 1 onze eerste set hebben gedaan tegenover het terras van Robuust tussen het standje van bloemist Andre en het terras van het vaste frietkraam.
Tegen ééne knijpen we er tussen uit en belanden op een vintagebeursje met een paar hotrods, LP-standjes, creepy kunst en een heuse barbier rechts naast de Desafinado met de Sleazy Barber, maar dit keer in de zetel onder het mes. We settelen ons halverwege in de pop-Up Barber stand. Het terras voor Desafinado is lekker gevuld en de respons is goed. John roept na een paar nummers of een contrabas ons wat kan aanvullen. Na een tweevoudige ja zie ik een kerel met een bescheiden kuif naar zijn bus lopen en haalt er een mega viooltas uit. Niet lang daarna staan we met z'n drieën de basic nummers uit onze set weg te spelen. Daar wordt je blij van. Na nog een helpende hand aan de tattoo banner en een praatje pot met het publiek verkast ons circus weer richting grote markt. Met enige verbazing blijkt onze Johnny daar al na 20 minuten op last van de ol'timer organisatie te zijn afgehaakt. De vintage vehikelvrienden prefereerden een detailbeschrijving van de vertrekkende vierwielers boven the oldtime favorits van Slapback J. "Blauwe Kadett uit 1967 (Tjirp! Tjirp), Gele deusjevoo uit '75 (gaaaaap!)." Hoe spannend wil je het hebben.
Om 13:45, zoals beloofd, stonden we op onze Persch ons 2e setje voor Robuust te spelen. Ons publiek geeft ons duidelijk de indruk ons te waarderen. En dat is wederzijds. Althans! Halverwege Buenos Tardes stopt een dame in scootmobiel pal voor ons neus. "Hé, zo'n gitaarkoffer heb ik ook!" en probeerd een gesprek met mij aan te knopen, terwijl ik op muzikale toon aan het vertellen ben hoe mijn broer 3 keer in zijn rug is geschoten. De scootchauffeuze houdt vol en blokkeerd elk zicht voor ons publiek en in gedachten componeer ik de tekst voor een nieuwe Murder ballad met haar in de hoofdrol. De redding komt van SB Johnny die met een bak lawaai onze monden snoert.
Koen zou geen Koen zijn wanneer hij niet van de gelegenheid gebruik zou maken om het Rock'a'Billy trio aan te vullen met een paar mondharmonicasolo's. Doet het altijd goed. Zeker bij dit uitzonderlijk publiek. Geen idee waar deze 3 extavagante types vandaan komen. Mag niet hopen dat dit de vaste groupies van Johnny zijn. :)
De korte set geeft ons nog net even tijd om nog even wat nummers bij Robuust te spelen tot 14:50. Daarna snel inpakken en naar de Drvkkery. Wanneer we staan in te pakken komt onze scootster met een bloemetje aangereden. Speciaal voor ons. Na een kort gesprekje over haar gitaarkoffer en onze bloemenalergie moet ze toch even kwijt dat de bassist van ons tweeën wat vals stond gestemd. Denk dat dit als puntje van kritiek voor de 4-snarige van ons twee bedoeld is. Maar voor iemand met zo'n absoluut gehoor lijkt mij het verschil tussen bas en tenor toch eerder op te moeten zijn gevallen 
In de drvkkery spelen we voor het eerst versterkt. Nog wel een dingetje waar we als Company in meerdere opzichten nog even ons draai in moeten vinden. 
We zetten Koen zijn Bassman als zangversterking in de hoek gezet met de Marble en Champ ervoor als gitaarversterking. Het geheel ziet er wat statischer uit, maar het geeft Koen wat meer rust om de gevoeligere nummers te zingen. Wanneer we onze plek claimen zitten er nog redelijk wat mensen te eten/drinken. Zonder een noot te spelen loopt het aanwezige volk weg. Niet echt hoopgevend. Een enkeling blijft en tijdens onze soundcheck hebben we in ieder geval collega en Saxspeler; Johan, als aanwezige. Wanneer we iets na half vier aftrappen is het nog erg leeg, maar het is erg fijn te zien dat Baldrick Brother Jaap en Ronald (samen met Thérèse) binnen vallen. Gevolgd door meerdere vrienden en bekenden die ons speciaal hier hebben opgezocht. Een paar Baldrick nummers in Company jasje, vooral Long Black Veil, worden met volle overgave meegezongen. Het uurtje Roots en Murder Songs met korte pauze vliegt voorbij. Wanneer ons publiek alweer is vertrokken en we onze spullen bij elkaar zoeken, vallen halfbroer Henne en zijn Patric de Drvkkery binnen met enige verbazing dat we al klaar zijn. Feitelijk hadden we ons al uit de voeten moeten maken, maar speciaal voor hen doen we Same Old Thing als toegift. Daarna als de donder om de auto en voor sluitingstijd de boekenburcht uit. Het kleingeld wat gedurende de dag in de koffer is gegooid gaat grotendeels in het eerste bezoek aan de parkeerautomaat en snel zet ik de Peugeot beladen terug in de kelder om rap naar Robuust te gaan voor een stapel dikke op aparte wijze geroosterde boterhammen met beleg en dipsaus. Erg lekker en goed voedzaam. Zeker nadat we sinds het ontbijt niets meer hebben gegeten. Nog een kort bezoek aan het inmiddels afbouwende vintage marktje, waar Henne en Patric nog met een koud biertje in de zon op het terras van Desafinado zitten, waar we uiteraard nog even aanschuiven. Een prima aftocht na weer een fantastisch muziekweekend. Het laatste kleingeld gaat in het automaat bij ons 2de parkingbezoek. Rockabilly Shake Around moet in de cafés nog van start, maar voor ons zit het er op.

vrijdag 9 september 2016

Baldrick Brothers - Mosseltreffen Lost Ones in Zierikzee - 9 September2016

Hoppa! We staan er weer. Deze keer weer met een mooi nazomers zonnetje op de gevel van het Zierikzees clubhuis achter de dijk van de monding van de schouwse haven. Zoals altijd is op zaterdag de dragrace "Run What Ya Brung" met daarna de grote mosselfeestavond. Maar vrijdag doet hier, door de intimiteit, nauwelijks aan onder. Het weer is goed! De sfeer is goed. Ideale omstandigheden dus om met de motor af te reizen naar de Lost Ones. Onze Baldrick Brother bom hangt nog steeds als een troffee links boven de legendarisch Royal Enfield, tegen de achterwand geschroefd. Ouwe PA-rot-in-het-vak; René, is een fractie eerder gearriveerd om de touwen alvast aan te sluiten. En zoals altijd bij Rene is alles in een mum geregeld, getest en een goed geluid.
De lange bandvakantie was een zware aanslag op onze routine en gelukkig zagen we nog kans om een paar dagen voordien een constructief oefenavondje te plannen met een duidelijk positief resultaat. Al in onze eerste set stonden we alweer te stuiteren, ongehinderd door muzikale twijfels. Gewoon zoals altijd, maar in deze temperatuur met een natte rug en het zweet in m'n ogen. Voor aanvang weet Koen nog even de dikste darm op zijn bariton ukelele te breken. Dat valt zwaar wanneer blijkt dat het enige setje nylons al reeds de dikste versie mist. Dan maar een maatje dunner. Naar ik heb begrepen stond het viersnarige instrumentje pas bij het laatste nummer op stemming. Al moet ik zeggen dat het mij niet is opgevallen toen ik 'm om m'n nek had voor Wake Up Sinners. Zelf zoek ik te vergeefs naar de koebel en agogô in m'n koffertje. Helaas zijn deze in het instrumentenmandje terechtgekomen welke is meegegaan voor een dagje muziekmaken (met Hans en ik) tijdens 1 van de laatste basisschooldagen van Finley. Na een poosje het sleutelhok te hebben afgestruind valt de keuze uiteindelijk op 2 flesjes Jupiler op de podiumrand. Met een berg ducttape hangt het stel aan mijn statief te bungeld voor I'll Write It All Down. Klinkt nergens naar, maar mijn koebelsolo is toch enigszins gered.
Ondanks het warme weer en een kneiter van een kampvuur, krijgen wel het clubhuis aardig vol en in beweging. André is tijdens Long Black Veil zoekende naar mijn gitaargeluid tijdens het eindrifje. De paar stappen mijn kant op in de hoop op een blik op mijn fretboard wordt enthousiast en zonder enige bedoeling afgesneden door Koen.
Maar ach, die valse noten blijven echt niet hangen na een verder knallende set.
De sets zijn kort samengevat; 1) vanaf eerste nummer goed gespeeld, 2) perfect setje voor het publiek, 3) goed gespeeld, maar met een paar rustige nummers achter elkaar geen heel erg vloeiend setje. Set 1 gestart met Jesus en set 3 ermee afgesloten. Het publiek is enthousiast genoeg om ons voor een toegift terug te schreeuwen. Wanneer Jaap een aantal dames het podium op krijgt voor Segnorita staat het behoorlijk vol op het wankele toneel. De podiumdelen stuiterden toch al alle kanten op wanneer halverwege de avond een springmomentje bijna werd afgestraft. Gelukkig wist Ronald mijn Champ voor een bierdouche te behoeden toen mijn Jupileretje de rand van de flightcase naderde.
Ergens in het begin van Segnorita zie ik Andre tussen de enkeltjes van de bikerdames graaien om ergens het losgeschoten snoertje op te kunnen snorren om weer wat bas in het geheel te krijgen. 
Wanneer we zijn afgekoeld opgeruimd en afgezwaaid liggen er al een hoop gasten in hun tent te pitten na een geslaagde aftrap van het Zierikzees Mosseltreffen.
Vooraf was ik van plan om mijn stem te sparen voor ons dagje Middelburg met de Company of Sinners, maar daar heb ik mij met volle overgave dus niet aangehouden en voel een dikke keel van het overschreeuwen wanneer ik met Ronald mee terug naar huis rij. Gelukkig heeft Koen zich op dit punt beter gedragen. Rond 03:45 gaat bij mij letterlijk en figuurlijk het licht uit. Op naar zaterdag.

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...