Baldrick Brothers - HAKfest - 's-Heer Abtskerke 17 november 2012

Het gebeurt je niet vaak dat een motorclub zijn feest wil plannen naar jou agenda. Toen tijdens de Kapelse dag de HAK festiviteiten nog maar een luchtbel waren, stond voor Leon in ieder geval vast dat de Baldrick Brothers DE band van de avond moesten zijn. Om de avond verder avondvullend te krijgen werd Hard Ball als opener op het affiche gezet. De ontwerper van het affiche zag een balletje meer of minder niet als een bezwaar en dit resulteerde in BALLDRICK in dikke hoofdletters op de poster. Ach.

Bij aankomst met de bus van Koen was de weg nog droog en het terrein normaal bereikbaar. We waren erg vroeg om onze zanginstallatie voor de aftrappers op te zetten. Boven het kolenvuurtje hing een jong varkentje ons gespiesd aan te kijken.

André wist weer een lang gewenste fles hakdrap te scoren. 

Lange tijd kregen we de indruk dat het een bescheiden opkomst zou worden, maar tegen de tijd dat Hard Ball klaar was, was de provisorische tent al redelijk gevuld. Inmiddels kwam het met baken uit de lucht. Maar de grote houtkachel gaf samen met de terrasverwarmer voldoende warmte voor de hele tent en dat was een gerust gevoel voor Jaap, die er aanvankelijk een zwaar hoofd in had, nadat hij ’s middags de boel had verkend.

Nog voor Hard Ball van het podium was gevlucht en voor wij onze set op konden bouwen, zette een van de clubleden de tent blauw door met zijn motor, tot klappen toe,  een burn-out te maken in het midden van de tent. Reden om even te wachten tot de rubberdamp is opgetrokken, maar daarna rap opbouwen om nog op afgesproken tijd te starten.

Het aanwezige volk had even tijd nodig om te ontdooien, maar al snel begon er wat beweging in te komen. Onderling ging niet alles vlekkeloos, met hier en daar wat lichtelijke paniek bij de Tenorist, maar als geheel kwam het op de juiste plek aan. 

Gaande weg de 2de set was het publiek goed los. De overgang van Straight A's naar Big River was goed raak. Ook de nieuwe "My Love For Evermore" en vooral het Mexicaans/Spaanse "Sēnorita" deed het erg goed. Los van ons muzikale vuurwerk werd er geregeld kanonslagen in de tent afgestoken wat zo nu en dan wat ritmische verstoringen te weeg bracht. Na 2 keer te zijn teruggekomen voor een toegift was het tijd om te stoppen. Al was niet iedereen het daar mee eens. Een dame uit het publiek vroeg cynisch of wij altijd in de pauze gingen opruimen, hopend op nog een set.

De tent had het prima gehouden, maar buiten was het inmiddels een slijkbende geworden. Boven het vuur hing nog een uitgebeend karkas van een verslonden biggetje. En ik heb me laten strikken voor een gig met 1 van de meest absurde rockbands uit de Zeeuwse geschiedenis. Wordt vervolgd. 

Heren van de HAKbar, bedankt.

NoPoint - Graaf van Buren in Kortgene - 11 november 2012

Een zondagmiddag optreden in Kortgene doet het altijd goed als kindermatineetje voor al het kroos van de bandleden en bekenden. Zo ook mijn gezinnetje zou deze middag komen kijken naar het geen waar ik normaliter diep in de nacht voor thuis kom. Maar door ingrijpen van de griep, stond ik rond half drie alleen met mijn jongste telg van 8 in het café. Onze belofte aan hem om te gaan kijken was onafwendbaar.

Mijn installatie was wederom een Fender/Koch stapeltje met lekker veel ballen. Maar waar de Koch na verloop van tijd wat in volume weg zakt, gaat de Fender alleen maar harder. En met een toch al stevige 2de set, stonden we weer aardig hard. Terwijl we deze keer met een nette, bijna vlekkeloze, 1ste set waren gestart.

Nadat onze jongste fan samen met vrienden halverwege de 2de set was vertrokken en het andere kroos ook huiswaarts was gegaan, leek het of de volwassen jeugd zich nog even moest laten gelden en ging iedereen nog even helemaal loos. Na “Weak” stond iedereen te roepen om een toegift en ook dit keer ontbrak deze niet. Staand op de banken werd er driftig gefeest en gedanst tot aan de laatste noot. Wederom weer een geslaagde middag, al was "I Alone" en "Video Kills" deze keer wat minder sterk. Maar dat hebben we op andere plaatsen wel vereffend. Bezweet en voldaan geeft mijn lijf na het afbreken en opruimen, aan dat ik het middageten had overgeslagen en driftig aan energietoevoer toe was.

In plaats van een frietje in het cafetaria om de bocht, hadden we het wijze besluit genomen om ons avondeten in De Graaf te nuttigen. Gelukkig wel, want de slibtongetjes, gekozen van een B-kant bedrukte LP als menukaart, ging er wel in.

De kroeg was op een haar na leeg toen we ruim na zonsondergang weer naar huis vertrokken.

NoPoint - café De Pomp - 2 November 2012

Nog maar een paar weken na ons Baldrick avontuur in De Pompe, staan Andre en ik hier weer in druilerig weer het nooddeurtje onder de brandtrap te voeren met al onze instrumentale bezittingen. De Pompe is jarig en 30 jaar lang een kroeg met naam is een feestje waard. Donderdag is dit schijnbaar goed gevierd en nu mogen wij de muzikale slingers ophangen en een verjaardagspartijtje opleuken. Ik heb niet de illusie dat we vanavond feestmutsjes op moeten. Ik denk dat het merendeel niet eens van het jubileum af weet. Het is +25 avond in de stad, maar ook daarvoor denk ik niet dat er veel mensen speciaal voor op de been zijn gebracht. Het leek  een hele avond een af en aan lopen van voornamelijk bekenden. En dat maakt al snel een vertrouwde sfeer.

Vaak is onze 1ste set er eentje om er in te komen. Stefan had, de laatste oefenavond vooraf, geopperd om alleen set 2 en 3 te spelen en de 1ste over te slaan. Zonder in de regel veel aan bijgeloof te hechten, heeft het deze keer wel degelijk gewerkt. Het hele optreden liep lekker en vaak doet de interactie met het publiek daar nog een schepje bovenop. Zo ook vanavond. Onze Tilburgse “fanclub” was weer eens aanwezig, een hoop nieuwe gezichten en veel bekenden die normaliter bij de Baldrick Bros van de partij zijn. Ondanks dat het publiek duidelijk de indruk gaf ons wel te kunnen waarderen, kwam er geen respons op Herman zijn mededeling op de afkondiging van ons “laatste nummer” van de avond was. Ook de barkeeper geloofde 'm op zijn woord en gaf de muziek achter de bar weer een zetje. Wel een rare afsluiting zonder onze drievoudige toegift. Na wat socializen met de bezoekers klopt Herman mij op mijn schouder. Een ons onbekende bezoeker kon er geen genoeg van krijgen en lapte in zijn eentje voldoen neer om er, in overleg met de kroegbaas, nog 5 achteraan te plakken, die we dan ook gretig afwerkten. Toen Herman en Boudewijn na een tweede aankondiging van het laatste nummer, in dit geval "Green Green Grass of Home", onze 3-voudige afsluiter inzette waren er een paar die dit wederom serieus opnamen en hun jas aantrokken. Ben benieuwd of zij nog zijn blijven staan toe deze gezapige bruiloftkraker over ging in "Whole Lotta Rosie". De meeste bekenden snapten het duidelijk wel en ook deze keer waren de reacties overtuigend.

De tweede keer in korte tijd, weliswaar met twee verschillende bands, met succes in De Pompe. En volgens de reactie van de barkeeper komen we hier volgend jaar weer een keer terug. Ik zie er nu al naar uit. Daarom nog een keer "3 gitaren en een trommel en een fluit (lees: kazoo). En De Pomp die jarig en wij rocken met veel geluid."