Het gebeurt
je niet vaak dat een motorclub zijn feest wil plannen naar jou agenda. Toen
tijdens de Kapelse dag de HAK festiviteiten nog maar een luchtbel waren, stond
voor Leon in ieder geval vast dat de Baldrick Brothers DE band van de avond
moesten zijn. Om de avond verder avondvullend te krijgen werd Hard Ball als
opener op het affiche gezet. De ontwerper van het affiche zag een balletje meer
of minder niet als een bezwaar en dit resulteerde in BALLDRICK in dikke
hoofdletters op de poster. Ach.
Bij aankomst
met de bus van Koen was de weg nog droog en het terrein normaal bereikbaar. We
waren erg vroeg om onze zanginstallatie voor de aftrappers op te zetten. Boven
het kolenvuurtje hing een jong varkentje ons gespiesd aan te kijken.
André wist
weer een lang gewenste fles hakdrap te scoren.
Lange tijd kregen we de indruk
dat het een bescheiden opkomst zou worden, maar tegen de tijd dat Hard Ball
klaar was, was de provisorische tent al redelijk gevuld. Inmiddels kwam het met
baken uit de lucht. Maar de grote houtkachel gaf samen met de terrasverwarmer
voldoende warmte voor de hele tent en dat was een gerust gevoel voor Jaap, die
er aanvankelijk een zwaar hoofd in had, nadat hij ’s middags de boel had
verkend.
Nog voor
Hard Ball van het podium was gevlucht en voor wij onze set op konden bouwen,
zette een van de clubleden de tent blauw door met zijn motor, tot klappen toe, een burn-out te maken in het midden van de
tent. Reden om even te wachten tot de rubberdamp is opgetrokken, maar daarna
rap opbouwen om nog op afgesproken tijd te starten.
Het
aanwezige volk had even tijd nodig om te ontdooien, maar al snel begon er wat
beweging in te komen. Onderling ging niet alles vlekkeloos, met hier en daar
wat lichtelijke paniek bij de Tenorist, maar als geheel kwam het op de juiste
plek aan.
Gaande weg de 2de set was het publiek goed los. De overgang van
Straight A's naar Big River was goed raak. Ook de nieuwe "My Love For
Evermore" en vooral het Mexicaans/Spaanse "Sēnorita" deed het
erg goed. Los van ons muzikale vuurwerk werd er geregeld kanonslagen in de tent
afgestoken wat zo nu en dan wat ritmische verstoringen te weeg bracht. Na 2 keer
te zijn teruggekomen voor een toegift was het tijd om te stoppen. Al was niet
iedereen het daar mee eens. Een dame uit het publiek vroeg cynisch of wij
altijd in de pauze gingen opruimen, hopend op nog een set.
De tent had
het prima gehouden, maar buiten was het inmiddels een slijkbende geworden. Boven het vuur hing nog een uitgebeend karkas van een verslonden biggetje. En
ik heb me laten strikken voor een gig met 1 van de meest absurde rockbands uit
de Zeeuwse geschiedenis. Wordt vervolgd.
Heren van de
HAKbar, bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten