Na lang wikken en wegen besloten we vorig jaar om de stap naar de studio te wagen. Met 2 gehele studio leken en een bassist die twijfelt aan de zin/onzin van een CD voor een band als ons, blijkt de CD-wens in eerste instantie met name een kindje van Koen en mij te zijn.
In de loop van 2013 hebben we uiteindelijk gelukkig iedereen kunnen overtuigen en is de keuze op Energy Studio in Maria Heide gevallen. In 1995 heeft de Razor Blade Blues Band de demo "Blowin' The Fuse" daar opgenomen en in 2004 The Bandox de CD "A Small Amount of Flavours".
De goeie ervaring van Koen en mij met beide bands maakt dat de keuze wederom op Jos zijn studio is gevallen.
Na een voorkeursrondje via de E-mail rollen er 15 nummers uit die we graag op schijf willen hebben. Een grove inzet voor 12 uur opname tijd.
Uit vorige opnames bleek de meeste efficiëntie te halen uit live opnemen met de zang in de overdub. Theoretisch zou de basis er in een uurtje op moeten kunnen staan. Praktisch is dat uiteraard godsonmogelijk, maar je kan maar een doel hebben.
Op vrijdag 21 februari staat Koen rond half 3 met zijn nieuwe geel/grijze schildersbus voor de deur. Wanneer Ronald en André niet veel later arriveren is het passen en meten om het hele circus in de T5 te krijgen. Dankzij mijn keuze om i.p.v. 2 versterkers ook mijn derde Hot Rod mee te nemen, blijft er zelfs geen ruimte meer voor het kratje Jupiler wat noodgedwongen voor in de bus wordt gepland. Eenmaal vertrokken wordt net na de Vlaketunnel de 1ste bierflessen ontkurkt. Het is tenslotte vrijdagmiddag.
Onze Jaap zou vanuit het werk naar de B&B in Schijndel gaan en vanaf daar naar de studio.
Jos was net thuis en nadat we de bus door de poort hadden gemanoeuvreerd kon de studiovloer worden gevuld.
Het was duidelijk dat er in de studio de afgelopen 10 jaar weinig of geen veranderingen hadden plaats gevonden en de ruimte voelde dan ook meteen vertrouwd aan. Ronald werd tussen de kamerschermen opgesteld en Koen wist al snel een dempingsmuurtje tussen ons beiden in te schuiven. "Hoezo? Sta ik te hard dan?."
Jaap had die avond de mooie taak om ons van Chinees te voorzien en terwijl de oudste zoon naar tekenles was vertrokken, schoof de jongste aan voor een portie bami met saté.
De rijsttafel schuift er lekker in terwijl Koen enkele korte rijmpjes voorleest uit het op tafel slingerend hilarische boekje "Een 10 voor speling"; Ik citeer; "Lieve Dirk, Ik krijg je niet uit mijn gedachten. En ik weet, tijd heelt alle wonden. Maar je had ook kunnen wachten. Tot ik de vaseline had gevonden. Kusjes, Mark" :o)
Eet smakelijk, heren.
De rest van de avond zou met name met afstellen en microfoon plaatsen worden gevuld. Ronald zijn blik verhulde weinig van de frustraties omtrent de aanpassingen van zijn drumkit. Alle Toms worden gestemd. De ride wordt vervangen door een ouwe cymbaal uit Jos zijn verzameling en de blik van Jos op de snear belooft ook weinig goeds. Oh help. Gaat Ronald dit trekken?
Wanneer alle microfoon met zorg zijn geplaatst en de mengtafel is voorbereid kunnen we al proberen om een basis track voor het eerste nummer op te nemen. Al meteen stelt Jos voor om de snear van Ronald te vervangen voor een piccolo. Een ondiepe snear met een korte en harde tik. Ik vreesde dat hiermee de rand van de emmer was bereikt, maar zodra de eerste klap is geslagen slaat de frustratie bij onze drummert om in enthousiasme en naar mijn bescheiden mening heeft dit kleine trommeltje dan ook een grote impact op de gehele opname sessie. Zowel qua geluid als sfeer.
Leuk te vertellen dat Ronald binnen een week na de opname na een korte internet zoektocht de trotse eigenaar van een identiek exemplaar is geworden.
Inplaats van guidelines zingt Jaap zijn longen uit zijn lijf en is elke seconde van de opname voor ons allemaal een live interactie zoals we dit gewoon in de oefenruimte ook zouden hebben gedaan. Al staat Jaap in zijn eenzame zang cabine wel erg ver van ons vandaan. Maar ondanks dat hebben we door 5 lagen glas nog steeds oog contact wat voor menig nummer onontbeerlijk is. Het geluidsdicht cabinetje, waar ook Jimi Hendrix en 2 Beatles in hebben staan zingen, staat in de keukenruimte. Vanaf daar loop je via het keukentje naar de controle kamer en is naast de deur, gescheiden door 2 schuin opgestelde ramen. Vanaf de controlekamer gaat de route via een dubbele deur naar de opname ruimte. Deze is wederom gescheiden van de controle kamer door 2 schuine ramen.
De nummers die we op de vrijdag avond inspelen zijn allemaal met Koen op banjo. Aangezien Koen als multi instrumentalist de meeste variatie in opname heeft houden we ons aan zijn instrumentkeuze qua volgorde van opname.
Rond half 11 is de fut er voor de vrijdag wel uit en begeven we ons via een omweg ivm wegwerkzaamheden naar onze B&B. Een rij met 2 en 1 eenpersoons slaapruimtes met elk een ruime badkamer. De eenpersoonskamer is voor Jaap. Daar was geen discussie over mogelijk. Met korte rijm nog in gedachten ben ik blij dat ik 2 losse bedden in onze 2-persoonskamer aantref. :o)
Van het onder hetzelfde dak gesitueerde barretje; 't Hukske, heeft Jaap de sleutel meegekregen en met een paar witte biertje en een fles Whiskey van André wordt de avond en de forcast voor zaterdag doorgenomen. Maar niet lang want de avond was intensief en ik voel mij in ieder geval op en gesloopt.
Na een goeie nacht op een elektrisch verstelbaar bed. (Heb ik thuis niet eens) worden we 's-morgens in 't Hukske door de boer en boerin van een smakelijk ontbijtje voorzien. Wanneer Jaap daarna voor ons vertrek zijn WC nog even gaat bevlekken voorzien we zijn witte Renault van een mooie NB (Noord Brabant) sticker op zijn bumper. Zullen zijn Brabantse collega's wel kunnen waarderen. Ha ha ha.
Om 10 uur staan we weer in de Abby Road van Brabant en met ongeremde enthousiasme zetten we nog maar eens 8 nummers en een intro voor Chicken Shack op de band. Voor de middag staan alle hoofdtracks er op. De volgende stap is opsporen van foutjes, leegtes en grove verbeterpuntjes. Maar niet voordat we een welverdiende lunch hebben genoten welke met smaak is uitgekozen door Jaap en Koen in de eerste de beste Jumbo op de hoek.
De middag start met het doornemen van alle nummers met de opdracht om eventuele missers en/of oneffenheden per tellerstand te noteren. Hierbij hebben we onze lat niet te hoog gelegd en zijn we ons bewust van de impact om een fout opnieuw in te spelen. Gezien de tijd levert dit ons misschien een mooier plaatje op, maar boet het in op samenhang en het gewenste live sfeertje. En we hebben niet voor niets Punk in ons genre staan.
Kortom, kunnen we er mee leven, dan blijft het staan.
De aftrap lag bij "Mrs. McGrath", maar omdat deze er in de eerste take niet voor iedereen goed opstond werd direct doorgeschoven naar "I'll Write It All Down" wat meteen de eerste officiële track werd.
Ace of Spades ging lekker in het voorspelen, maar koste daarna ivm de zenuwen wat moeite om het gitaarbegin er in te krijgen. Het is 1 van de 2 nummers met duimplectrum. Het is een lekkere punk/country versie van het bekende Motörhead nummer geworden. Koen gaat even kort de fout in, maar dit blijkt nadien eenvoudig op te lappen.
Vervolgens pikten we de draad weer op met Mrs. McGrath. Wederom zat niet alles lekker op zijn plek en een derde poging bleek een gemeenschappelijke voldoende te zijn. Al was het wel erg jammer van de solo die tijdens de 1ste take perfect was, maar in de uiteindelijke take wat rommelig uit de verf kwam.
Road Rage is meestal een constante factor en zat er ook deze keer na 1 take op.
Gone liep op zich bij iedereen goed al had ik in alle boererligteenkipinhetwater loopjes een hikje. Niets aan doen. Mis staat het nummer niet.
Na Gone doen we 2 pogingen om What Side of The Door op band te krijgen, maar het nummer strand helaas en er wordt geen verdere pogingen meer ondernomen. Snel naar de volgende.
Intro en Chicken Shack horen bij elkaar, maar hebben we bewust met een tussen pose opgenomen om eventueel benodigde extra takes te kunnen doen. Echt nodig was dit niet, omdat van beiden de 1ste take is gebruikt. In het intro blijf ik iets langer hangen dan gepland en zowel Koen als ik houden onze harten vast bij de surfbaslawine, maar alles komt goed uit en geeft het nummer een extra spannend tintje. Helaas struikel ik de solo door al is Jos hier enthousiast over. Ben benieuwd naar het resultaat van zijn mix.
Bloody Mary Morning is 1 van de favorieten van André. In ben zelf wel blij met mijn keuze tijdens 1 van de laatste repetities om alsnog de slide te gebruiken. Ondanks dat ik niet bedreven ben met het glazenpijpje en m'n gitaar niet in open stemming staat, wat wel gebruikelijk is, is dit op de laatste oefenavond na, mijn beste sliersolo.
Big River knalde er tijdens het voorspelen voor Jos zijn settings, lekker in. Helaas ga ik voor het echie nadenken over mijn te spelen noten en het kost mij dan ook enige moeite om het intro er weer zoals gebruikelijk uit te floepen.
Galaxy staat er in 1 take op. Niets meer en niets minder.
As The Bottle Runs Dry gaat voor mijn gevoel wat snel. Na de brug moet ik van boven op mijn hals naar onder. Deze sprong gaat zelden in 1 keer goed en ook deze keer kom ik niet op de juiste noten uit. De rest van het eerste riedeltje laat ik achterwege en uiteindelijk wordt dit mijn enigste inprikmomente.
Jesus behoeft weinig toelichting. Koen zingt daar in de basis take mee. Ik heb zelf die tijd nodig om over te schakelen van normaal naar duimplectrum.
Onder enige tijdsdruk wordt getwijfeld om Too Drunk nog toe te voegen. Gelukkig besluiten we hem nog te doen en ondanks dat dit een vreemde eend in de bijt is, maakt het de lijst mooi compleet. Het nummer is niet geliefd bij onze drummer, vanwege de door hem gelouterde versie van de Dead Kennedys. Maar tijdens het doornemen is ook hij onder de indruk van onze versie.
Na het doornemen van alle nummers blijft het inspelen en inzingen van de extra's over.
De koe bel wordt bij elke Heey, Heey, Heey, door mij ingespeeld en dit is ook het plan voor de solo, maar dat wordt niet met gejuich beantwoord en vervolgens komt Jos met alternatieve houten blokjes. Niet direct mijn passie, maar ze trommelen wel lekker.
Koen heeft in totaal 2 korte inprikmomentjes en samen met die ene van mij en 1 van André een minimale overdub voor 13 nummers.
Jaap speelt zijn wasbordpartijtjes in en legt tot 2 keer toe zijn hele ziel en zaligheid vanuit zijn tenen toe bloot voor de "Yeeeaaaaaaaaahhhh!" in Galaxy.
Als laatste staan we met zijn vieren, onder toeziend oog van onze basbroer, zij aan zij voor het dronkenmanskoor op Jesus en The Bottle, het zeerovers gelal op Mrs. McGrath en het opgewekte "Hey, Hey, Hey" koortje op Write It All Down.
Opname volgorde:
Koen op banjo:
- Mrs. McGrath (take 1)
- I'll Write It All Down
- Ace of Spades
- Mrs. McGrath
Koen op mondharmonica:
- Intro
- Chicken Shack
- Bloody Mary Morning
- Gone
- What Side of The Door
Koen op Ukelele:
- Big River
- Jesus
- Road Rage
- Galaxy 500
- As The Bottle Runs Dry
- Too Drunk To Fuck
