Baldrick Brothers - HAKfest - 's-Heer Abtskerke 17 november 2012

Het gebeurt je niet vaak dat een motorclub zijn feest wil plannen naar jou agenda. Toen tijdens de Kapelse dag de HAK festiviteiten nog maar een luchtbel waren, stond voor Leon in ieder geval vast dat de Baldrick Brothers DE band van de avond moesten zijn. Om de avond verder avondvullend te krijgen werd Hard Ball als opener op het affiche gezet. De ontwerper van het affiche zag een balletje meer of minder niet als een bezwaar en dit resulteerde in BALLDRICK in dikke hoofdletters op de poster. Ach.

Bij aankomst met de bus van Koen was de weg nog droog en het terrein normaal bereikbaar. We waren erg vroeg om onze zanginstallatie voor de aftrappers op te zetten. Boven het kolenvuurtje hing een jong varkentje ons gespiesd aan te kijken.

André wist weer een lang gewenste fles hakdrap te scoren. 

Lange tijd kregen we de indruk dat het een bescheiden opkomst zou worden, maar tegen de tijd dat Hard Ball klaar was, was de provisorische tent al redelijk gevuld. Inmiddels kwam het met baken uit de lucht. Maar de grote houtkachel gaf samen met de terrasverwarmer voldoende warmte voor de hele tent en dat was een gerust gevoel voor Jaap, die er aanvankelijk een zwaar hoofd in had, nadat hij ’s middags de boel had verkend.

Nog voor Hard Ball van het podium was gevlucht en voor wij onze set op konden bouwen, zette een van de clubleden de tent blauw door met zijn motor, tot klappen toe,  een burn-out te maken in het midden van de tent. Reden om even te wachten tot de rubberdamp is opgetrokken, maar daarna rap opbouwen om nog op afgesproken tijd te starten.

Het aanwezige volk had even tijd nodig om te ontdooien, maar al snel begon er wat beweging in te komen. Onderling ging niet alles vlekkeloos, met hier en daar wat lichtelijke paniek bij de Tenorist, maar als geheel kwam het op de juiste plek aan. 

Gaande weg de 2de set was het publiek goed los. De overgang van Straight A's naar Big River was goed raak. Ook de nieuwe "My Love For Evermore" en vooral het Mexicaans/Spaanse "Sēnorita" deed het erg goed. Los van ons muzikale vuurwerk werd er geregeld kanonslagen in de tent afgestoken wat zo nu en dan wat ritmische verstoringen te weeg bracht. Na 2 keer te zijn teruggekomen voor een toegift was het tijd om te stoppen. Al was niet iedereen het daar mee eens. Een dame uit het publiek vroeg cynisch of wij altijd in de pauze gingen opruimen, hopend op nog een set.

De tent had het prima gehouden, maar buiten was het inmiddels een slijkbende geworden. Boven het vuur hing nog een uitgebeend karkas van een verslonden biggetje. En ik heb me laten strikken voor een gig met 1 van de meest absurde rockbands uit de Zeeuwse geschiedenis. Wordt vervolgd. 

Heren van de HAKbar, bedankt.

NoPoint - Graaf van Buren in Kortgene - 11 november 2012

Een zondagmiddag optreden in Kortgene doet het altijd goed als kindermatineetje voor al het kroos van de bandleden en bekenden. Zo ook mijn gezinnetje zou deze middag komen kijken naar het geen waar ik normaliter diep in de nacht voor thuis kom. Maar door ingrijpen van de griep, stond ik rond half drie alleen met mijn jongste telg van 8 in het café. Onze belofte aan hem om te gaan kijken was onafwendbaar.

Mijn installatie was wederom een Fender/Koch stapeltje met lekker veel ballen. Maar waar de Koch na verloop van tijd wat in volume weg zakt, gaat de Fender alleen maar harder. En met een toch al stevige 2de set, stonden we weer aardig hard. Terwijl we deze keer met een nette, bijna vlekkeloze, 1ste set waren gestart.

Nadat onze jongste fan samen met vrienden halverwege de 2de set was vertrokken en het andere kroos ook huiswaarts was gegaan, leek het of de volwassen jeugd zich nog even moest laten gelden en ging iedereen nog even helemaal loos. Na “Weak” stond iedereen te roepen om een toegift en ook dit keer ontbrak deze niet. Staand op de banken werd er driftig gefeest en gedanst tot aan de laatste noot. Wederom weer een geslaagde middag, al was "I Alone" en "Video Kills" deze keer wat minder sterk. Maar dat hebben we op andere plaatsen wel vereffend. Bezweet en voldaan geeft mijn lijf na het afbreken en opruimen, aan dat ik het middageten had overgeslagen en driftig aan energietoevoer toe was.

In plaats van een frietje in het cafetaria om de bocht, hadden we het wijze besluit genomen om ons avondeten in De Graaf te nuttigen. Gelukkig wel, want de slibtongetjes, gekozen van een B-kant bedrukte LP als menukaart, ging er wel in.

De kroeg was op een haar na leeg toen we ruim na zonsondergang weer naar huis vertrokken.

NoPoint - café De Pomp - 2 November 2012

Nog maar een paar weken na ons Baldrick avontuur in De Pompe, staan Andre en ik hier weer in druilerig weer het nooddeurtje onder de brandtrap te voeren met al onze instrumentale bezittingen. De Pompe is jarig en 30 jaar lang een kroeg met naam is een feestje waard. Donderdag is dit schijnbaar goed gevierd en nu mogen wij de muzikale slingers ophangen en een verjaardagspartijtje opleuken. Ik heb niet de illusie dat we vanavond feestmutsjes op moeten. Ik denk dat het merendeel niet eens van het jubileum af weet. Het is +25 avond in de stad, maar ook daarvoor denk ik niet dat er veel mensen speciaal voor op de been zijn gebracht. Het leek  een hele avond een af en aan lopen van voornamelijk bekenden. En dat maakt al snel een vertrouwde sfeer.

Vaak is onze 1ste set er eentje om er in te komen. Stefan had, de laatste oefenavond vooraf, geopperd om alleen set 2 en 3 te spelen en de 1ste over te slaan. Zonder in de regel veel aan bijgeloof te hechten, heeft het deze keer wel degelijk gewerkt. Het hele optreden liep lekker en vaak doet de interactie met het publiek daar nog een schepje bovenop. Zo ook vanavond. Onze Tilburgse “fanclub” was weer eens aanwezig, een hoop nieuwe gezichten en veel bekenden die normaliter bij de Baldrick Bros van de partij zijn. Ondanks dat het publiek duidelijk de indruk gaf ons wel te kunnen waarderen, kwam er geen respons op Herman zijn mededeling op de afkondiging van ons “laatste nummer” van de avond was. Ook de barkeeper geloofde 'm op zijn woord en gaf de muziek achter de bar weer een zetje. Wel een rare afsluiting zonder onze drievoudige toegift. Na wat socializen met de bezoekers klopt Herman mij op mijn schouder. Een ons onbekende bezoeker kon er geen genoeg van krijgen en lapte in zijn eentje voldoen neer om er, in overleg met de kroegbaas, nog 5 achteraan te plakken, die we dan ook gretig afwerkten. Toen Herman en Boudewijn na een tweede aankondiging van het laatste nummer, in dit geval "Green Green Grass of Home", onze 3-voudige afsluiter inzette waren er een paar die dit wederom serieus opnamen en hun jas aantrokken. Ben benieuwd of zij nog zijn blijven staan toe deze gezapige bruiloftkraker over ging in "Whole Lotta Rosie". De meeste bekenden snapten het duidelijk wel en ook deze keer waren de reacties overtuigend.

De tweede keer in korte tijd, weliswaar met twee verschillende bands, met succes in De Pompe. En volgens de reactie van de barkeeper komen we hier volgend jaar weer een keer terug. Ik zie er nu al naar uit. Daarom nog een keer "3 gitaren en een trommel en een fluit (lees: kazoo). En De Pomp die jarig en wij rocken met veel geluid."

Baldrick Brothers - 't Beest in Goes - 20 oktober 2012

Om 16:45 staat Jaap voor de deur. Geen zanginstallatie mee. We spelen over een PA, dus mijn spullen passen ruim in de Renault van Jaap. Koen en Ronald zijn er al en de Big Jeezus Truck heeft zijn back line klaar staan voor de sound check wanneer we arriveren. Het Canadese viertal, waarvan de zanger zijn valse mondharmonica probeert op te blazen, is wat schuchter terwijl de Nederlandse toermanager direct bereid is voor een babbeltje. Al snel blijkt dat ze een grondig gebrek hebben aan batterijen en Jaap rijdt samen met de langharige Twentenaar naar de eerste best winkel voor inkopen. Het ritje wordt beloond met de laatste BJT CD. Jimi, al bijna onze vaste geluidsman lijkt, staat vanavond naast het podium voor onze monitoren en Iliam doet samen met Tom het front. Wanneer alles aan microfoons is geïnstalleerd barst het geweld op het podium los voor de sound check en na 2 snoei harde nummers is iedereen te vree. Wanneer wij het podium innemen besluiten we alles, inclusief drumstel, voor de BJT back line te zetten. Met wat creativiteit wordt de back drop voor het achterste drumstel gehangen, waardoor deze geheel aan het oog verdwijnt. Inmiddels is Els aangekomen om ons aan een stel bruikbare PR foto's te helpen. Het leuke aan optredens, zoals deze, is het ongedwongen sfeertje tussen de crew van 't Beest en de bands tijdens het home made avond eten. En de soep met aardappelpuree en goulash gaat er wel in. De BJT is ook allang niet meer zo schuchter. Wanneer later in de kleedkamer iemand vraag wat zij allen doen voor de kost weet de zanger te melden dat hij muurschilderingen maakt en laat vol trots zijn fotogalerij op Facebook zien. De drummer en gitarist zijn beiden muziek leraar op dezelfde muziekschool. En de bassist? "He likes to party!"

Ronald heeft zijn videocamera weer opgesteld en Tom neemt alles op zijn laptop op. Onze bootleg “’t Beest deel 2” is in de maak.

Om 21:00 staat er al meer volk dan de vorige keer en een kwartier later gaan we van start. Gevoed door adrenaline gaan alle nummer er in een verhoogd tempo door heen. De set zit bewust vol met snellere nummers als aanloop naar onze hoofdact. En Els weet ons redelijk onopvallend vast te leggen vanaf de rand van het podium. De lengte van de set blijkt perfect gekozen, want exact 22:00 slaat Ronald ons laatste nummer af. Zoals het een voorprogramma betaamt spelen deze keer geen toegift en is het de beurt aan Big Jeezus Truck. De heren hebben een complete transformatie ondergaan en zijn duidelijk van plan om een feestje te bouwen. De gitarist en met name de bassist, staan te stuiteren op het podium, maar de meeste aandacht gaat naar de drummer. De 's middags nog wat timide kerel met een zwart Tibetaans mutsje, zit nu stokken gooiend en draaiend achter zijn kit. Als een propeller slingert hij zijn lange haar rond en halverwege een nummer gooit hij al drummend zijn hi-hat in de lucht. Een vreselijk energieke band. Helaas is het bezoekersaantal na ons optreden niet veel meer gestegen, waardoor de zaal bij langen na niet vol is. Maar de BJT beweert zonder blikken of blozen dat dit het leukste optreden van de toer is en bedankt voor de derde keer vanaf het podium hun voorprogramma. Kunnen wij wel waarderen. Morgenmiddag nog 1 en dan zit hun toer er na 14 gigs weer op. De toermanager vraagt ons of we een paar optredens als voor programma van zijn eigen band “Trailer Trash Tramblers” in Twente zien zitten. Nauw, een weekendje in het oosten van ons land spelen in het voorjaar of zomer zien we wel zitten, dus wie weet?

Maar voor vanavond zit het er op. Mochten de beeld en geluidsopnames niets zijn geworden dan is het jammer. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.

(Foto's Els Swart)

Baldrick Brothers - De Pompe - 5 oktober 2012

In de regen de spullen via de nooduitgang aan de achterkant naar binnen gebracht. Dit was meteen de plek waar we ons podium op konden bouwen. 11 jaar geleden stonden Koen en ik hier nog met The Bandox op het podium naast de voordeur tijdens de kerstnacht. Het in verval geraakte cafe had toen nog een alternatieve status waar voornamelijk rockers, bikers en junks rond hingen. Niet verwonderlijk dat dit toen mijn favoriete kroeg was. Jaren daarvoor hadden we met de Razor Blade Blues Band ook geprobeerd om hier te spelen, maar de toenmalige eigenaar Han was als Bintangs fan niet gecharmeerd van onze Riding on the L&N versie op onze eerste demo. Helemaal oneens kon ik het niet met hem zijn tot ik dit voorjaar de restanten van de Bintangs hun eigen nummer hoorde verneuken. Dan waren wij lang nog niet zo slecht.

De tweede keer dat we hier stonden was wederom voor in de kroeg maar in een, door de nieuwe eigenaar, geheel opgeknapt pand. Inmiddels is die lokatie onder de noemer "Peron 0" voor de roker met glas afgetimmerd. Het nieuwe podium achterin levert een ruim speelveld met een redelijke dansvloer op. De toestroom van bekenden was weer aangenaam te noemen en zelfs oud Brother Henne was komen kijken. Herman van NoPoint had zijn kazoo thuis gelaten, anders hadden we nog een muzikale kruisbestuiving kunnen houden.

Tijdens de soundcheck blijkt maar weer dat Andre en ik een geheel ander gehoor qua geluidniveau's hebben en ik ga steeds meer geloven dat hij er een betere kijk op heeft dan ik gezien de opmerkingen over het te lage volume van onze Tenorist. Het podiumgeluid was wederom goed wat het speelgemak ten goede komt. De 2de set starte we met een vlekkeloze primeur van "Straight A's" van Cash waar Koen de zang voor zijn rekening neemt. Later in de set komt "Jackson" als primeur voorbij. Welliswaar niet als gepland duet, maar de combi tussen Jaap en Koen past prima als setje. Een groot deel van de 2de set weet Nienke met een aantal vriendinnen de dansvloer bezet te houden en de sfeer is tot en met Jesus perfect. Tijdens Word Up hangt Jaap een Arenskerkse kennis, die met wat vrienden zijn laatste vrijgezellen week viert, zijn wasbord om. Dit levert weer leuke foto's op. De toegiften zijn met gebrek aan beter een aantal herhalingen en dit is 4 nummers lang te veel van het goede blijkt. Het belgse zee-/dronkemans liedje "The Bottle Runs Dry" is dan ook een nummer te veel. Ondanks dat heeft de band en publiek weer een goeie avond gehad. Ook Margreet is te vree, al heeft ze alleen de laatste nummers gezien. We zullen zien of we het volgende maand met NoPoint ook zo los kunnen krijgen. Ik heb er nu al zin in.