donderdag 20 april 2017

Company of Sinners - Openhuis opening 't Beest in Goes - 20 april 2017

Poppodium 't Beest in Goes was aan een verbouwing toe. De 2e sinds de tijd dat ik nog op de Vlasmarkt woonde en elke zaterdagochtend met King's Evil in 't Beest oefende. In diezelfde periode was ik ook samen met Koen met bluesjes aan het experimenteren. Ik, als rechtgeaarde rocker, had weinig tot niets met blues en Koen, in bezit van een fikse verzameling zelf van de radio opgenomen tapejes met bluesmuziek, had pas zijn eerste mondharmonica gekocht en was dan ook stellig van plan bluesharp te leren spelen. 
De kneitervalse versies van House of the Rising Sun en diverse 12-bar blues nummers, heb ik nog op tape in een doos op zolder. Nu, ruim 25 jaar later, staan we met z'n tweeën in het café van HET poppodium van Zeeland.  
Het gebouw is grondig onderhanden genomen, zo blijkt na een rondleiding door Frank. En een jaar geen activiteiten in 't Beest levert een aardige opkomst aan, met name oud bezoekers van voorbije jaren, op voor de openhuisavond. Gelukkig ook wat eigen publiek. Voor ons en voor 't Beest zijn los van onszelf 40% Brotherhood ons deel en ook eigen vrouw en jongste zoon is een prima bijdrage aan het publiekelijke omvang. In de grote zaal staat een aanzienlijk jonger duo op het podium. Wij nemen de verhoging voor de schouw en bijpassend authentiek behangetje in het café voorin, in beslag. Op het bankje achter ons zitten 2 dames van de vrijwilligers als Statler & Waldorf van de Muppets, lekker cynisch en zeer vermakelijk commentaar te leveren op ons en onze inventaris. Ons versterkt setje staat redelijk zacht, tegen akoestisch aan. Niet heel erg natuurlijk, maar we blijken later tijdens ons optreden toch niet helemaal woordelijk te verstaan. En dat volgens ons muppetduo wat ons van een opbouwende kritiek voorziet wanneer ze tijdens ons optreden ergens aan de bar waren aangeschoven. Een half uur van 19:45 tot 20:15 is erg kort. Gelukkig hebben we wel publiek. Het duo in de zaal speelt een zelfde half uur. Leuk natuurlijk, maar we hebben echt nog wel zin in een 2de set. We krijgen uiteindelijk groen licht voor nog een setje om 21:15. Ondanks dat het café nog druk wordt bezocht en we onszelf wat harder hebben gezet, vallen we wat minder op dan de eerste set. Maar op aandringen van Koen zing ik toch 30 Stabs, een nummer van mijn hand deze keer, alsnog. En tot dusver de beste versie. Blij dat m'n kompaan even dat zetje heeft gegeven. Moest er toch een keer van komen. 
We sluiten af met Koen's Wisfull Thinkin' Murder Song; "Crimson Red". 
Apetrots dat we de officiële opening van 't Beest muzikaal mochten omlijsten. 
Hopelijk krijgen we nogmaals de kans om met de Baldrick Brothers een voorprogramma te mogen doen. 
Deze is in ieder geval met verve volbracht. 

vrijdag 14 april 2017

Company of Sinners - Les Vedettes in Bergen op Zoom - 14 april 2017

Les Vedettes is het Spaans/Mexicaans aandoend Cultural café in de binnenstad van Bergen. Koen heeft hier al een tijd geleden een deal met eigenaar Chris kunnen sluiten om als duo een paar setjes te spelen. Na ons proef "Binnenste Buiten" concert in Terneuzen is het enthousiasme van m'n Compaan niet te temmen en wat hem betreft gaat het hele huishouden dit keer wederom mee het podium op. Met enige remming vooraf van mijn kant staan we op de vrijdagavond weer met een halve kringloop voorin in de kroeg. Een "Binnenste Binnen" concert dus, maar wel veel sfeer op de door ons gemarkeerde plek met een prominente plek voor de skull van John met sigarettentip en eigenhandig door Koen op het terras gescoorde filtersigaret in zijn mondhoek. Dan staat mijn bijdrage met een van kleur veranderende peer voor onze vertrouwde schemerlamp, maar in schril contrast. De Franse eega van Chris vangt ons op en maakt het podiumpje eters vrij, waarna ze met 2 borden rijst door het zijdeurtje naast/op het podium verdwijnt. Goed om die deur maar even vrij te houden dus. En maar goed ook wat later komt daar Chris met hond nog een paar keer onderdoor mijn gitaar door naar binnen c.q. buiten. In Les Vedettes lijkt alles te kunnen. Een lekker zuidelijk sfeertje dus. Wanneer de Grijsleider, onze Tinteloogde steun en toeverlaat met beeld en geluid, arriveert en we een laatste soundcheck hebben gedaan, zetten we met Drinking Dark Whisky onze eerste set in. Met mazzel hebben we de eerste set al publiek en ook publiek met smaak. Tijdens onze eerste pauze blijkt een aantal van hen een paar nummers te kennen en zelfs de Devil Makes Three, toch wel ons idool momenteel, tijdens 1 van hun zeldzame optredens in België/Nederland te hebben gezien. Na de pauze is de aandacht van het volk voornamelijk op het voetbalspel gericht, wat ook wel bij de nonchalante sfeer past. Maar gaande weg de avond loopt het café vol en na de geplande 3 sets is een toegift onvermijdelijk en doen nog 3 nummers in de herhaling. Sowieso het eigen Hangman's Blues als goedmaker voor het vergeten 2de couplet. We zijn niet avondvullend hadden we nog gezegd, maar ik ken zat bands met minder repertoire. We hadden dan ook erg leuk publiek. Lekker gespeeld en veel positieve reacties. Zeker ons kringloop podiumvulling gooide hoge ogen. Maar dat is met o.a. een 2e hands handelaar en een mondharmonica spelende kunstenares met oude bouwonderdelen als basismateriaal, geen vreemd compliment. Nog druk in de weer met snoeren en meubilair, wordt het wandkastje weggedraaid, wat een heuse disco draaihoek blijkt te zijn. De DJ zet in met een leuke remix van een lang niet gehoord 70's nummer, maar geleidelijk stijgt het tempo en daalt de herkenbaarheid. Het zuidelijke barretje is inmiddels een mini club met bijbehorende lasers en spiegelbollen. Een geheel andere plek, maar nog steeds leuk. Snel sloeber ik m'n glas Elvis Juice achterover wat barkeeper Armand trouw voor me had achter gehouden en schudt de grote kleine man van Les Vedettes de hand voor we vertrekken. Heerlijk om met een flink verhoogd adrenaline pijl de kroeg te mogen verlaten.


vrijdag 7 april 2017

Company of Sinners - Blues Route voor Echo Audio in Terneuzen - 7 april 2017

Het voordeel van een duo is; je komt overal, je verlegd je grenzen en je hebt maar met 2 man afspraken te maken. Zo ook op vrijdagmiddag 7 april. Een uurtje vrij nemen om met z'n tweeën de Terneuzense Blues Route af te trappen. 
Tevens de mogelijkheid voor een binnenste buiten try out. Mijn mede zondaar is de week ervoor wezen shoppen en dit resulteerde in een bus vol afzichtelijke nepplanten, foute tafeltjes, stoel, etc. En dat tezamen met ons eerdere inventaris als schermerlamp en Perzische tapijten, zijn we een hele uitdragerij wanneer we met de bus in de Terneuzense binnenstad aankomen.
Echo Danny staat klaar om ons te ontvangen in zijn voormalig pand van de gereformeerde gemeente. Past wel lekker bij onze heidense uitstraling en dito songs. De heer wordt door Koen sowieso nog maar eens hardop vernoemd, wanneer zijn tenorkoffer open gaat en er de verkeerde 4-snarige in ligt. Al pratend is bij vertrek is de verkeerde tenor van de haak de koffer ingegaan. Maar gelukkig is deze nylonversie ook versterkt bespeelbaar. De betegelde voortuin biedt ruim plaats voor een schildersbus en een ruim opgezet huiskamerpodium en als het moet een 50 a 60 uitzinnige fans. Dat laatste laat het even afweten, maar ja, wie zou er een koudje riskeren tijdens het landelijke avondetenmoment. Gelukkig hebben we een paar trouwe bezoekers/vrienden van Danny die zich uitermate vermaken met onze moordlustige songs. Helaas ligt de Echo niet aan de meest drukke wandelroute. Al kunnen we toch een paar maal de aandacht van voorbijgangers vasthouden. Terneuzen beleeft in ieder geval onze primiere van "Hallelu!". Een scherpe sneer naar de Vietnam oorlog van de hand van Devil Makes Three. Helemaal vlekkeloos was hij niet. Dit bleef niet geheel onopgemerkt, aan onze vaste Company Echo Sinner fan, die ons al meerdere keren verbaasde met het meezingen van een paar van onze covers en zelfs een poging bij 1 van onze eigen songs. Maar volgens mij konden we hier wel een slippertje permitteren.
Voor ons vermaak komt halverwege ons optreden een kerel op een low riser fiets voorbij met een versterker in de ene en een gitaarkoffer in de andere hand terwijl hij nonchalant met het hoge stuur richting de markt fietst. Later blijkt deze miniatuur auto fotograaf zich overal vrijwillig in de diverse kroegen als gastmuzikant aan te bieden.
Eind van ons laatste setje komt het bluesorganisatorenduo Peter/Kees kort aanwaaien en sluiten we ons optreden als opener van een avondvullende blues kroegentocht door de havenstad waar vandaan ooit de Vliegende Hollander vertrok.
De gastvrije Danny stelt ons een pizza voor waar we heel slecht nee tegen kunnen zeggen en terwijl ik tracht om hem een Marike Jager LP afhandig te maken, wat hij terecht hardnekkig weigert, schuiven we ons avondeten uit de doos naar binnen om daarna de binnenstad te verkennen.
Via Porgy & Bess, Herman Brock’s blue(s) grass en The Goonmat dwalen we af richting schildersbus om bijtijds via de tunnel op huis aan te gaan. 

zaterdag 1 april 2017

Baldrick Brothers - Café De Bonnefooi in Dinteloord - 1 april 2017

1 april 2017 blijkt een dag van muzikale keuzes te zijn. Na de afgelopen zomervakantie kondigt de PV van onze Zeeuwse Olie Raffinaderij een nieuwe ronde ZR-band aan, waar ik in eerste instantie weer vol enthousiasme aan deel wil nemen. Maar amper aangemeld blijkt de uitvoering tijdens een groot feest samen te vallen met Zwaanfest. Dit en een druk programma met de Company of Sinners maakt een combi uitgesloten. Het Zwaanfest is tenslotte de jaarlijkse Kapelse reünie, georganiseerd door half Brother Henne, waar je wel een feestje voor wil laten schieten. Komt prompt een paar weken voordien een aanvraag van café De Bonnefooi. Moeilijke keuzes. Ik heb zelf Toon en Elly een jaar geleden tijdens een NoPoint gig in Vlissingen een CD gegeven. Met wat zoeken in de planning komt er niets zinnigers uit dat 1 april. Daar kan je als muzikant toch niet tegenop. En een onbekend café is altijd leuk om te ontdekken.
Na zout in de koffie en nep duivennestje uit de boom te hebben gehaald gaan we ‘s-avonds richting Dinteloord. Onze lasnaadcontroleur komt voor zijn werk regelmatig in NB en weet ons tweeën feilloos naar het voor mij totaal onbekende suikerdorp te sturen.
De Bonnefooi is een groot café met veel, heel veel om te zien. De kroeg is ook duidelijk doorleeft en doorspekt met stoere motor en rock muziek liefhebberijen. Oude Yamaha chopper in de hoek en een verzameling karikaturen van rockidolen aan de wand. Dat voelt meteen thuis.
De door Koen uitgenodigd Grijsleider is inmiddels ook present met 3 camera's voor wat bewegende beelden. Leuk voor wat variatie op YouTube.
Na een bak stevige koffie lossen we de bus en auto's. Met enige ontsteltenis merkt Jaap op dat zijn microfoonstand en wasbord niet in de schildersbus ligt. Even balen, maar te overkomen. Dat nog wel. Tot Koen ontdekt ook de spealersnoeren achter z'n klinket te hebben laten hangen. Da's effe andere koek. Voor 3 van ons een onaangenaam NoPoint dejavu momentje van tijdens de opbouw voor een Tilburgs optreden. Terug gaan is geen optie. Iemand heen blijkt niet te lukken. Wat dan?!?!
Dinteloord is in mijn topografische kennis Brabant. Volgend mij is Hoogerheide dit ook, dus zal de afstand vanaf oud Razor Blade lid Patrick vast aan te rijden zijn. Patrick is naast muzikant ook aardig thuis in PA-werk. Die is dus wel om een boodschap te sturen. Of in ons geval wel in staat een boodschap te brengen. Als hij zin en tijd heeft natuurlijk. Als redder en held van onze avond zet hij zijn eigen plannen opzij om met een set speakersnoeren uit hun oefenruimte naar, het toch wat verder dan door mij ingeschatte afstand gelegen, Dinteloord te komen.
In de tussentijd is een hardnekkige local met een stel dikke instrumentsnoeren aangekomen die nog door Cuby & The Blizzards zijn gebruikt en met moeite kan ik 'm van de onbruikbaarheid voor speakers duidelijk maken. Wanneer hij vertelt met muziek te zijn gestopt, omdat hij anders toch gaat zuipen en snuiven, en een zuip/snuifsessie met Bobby Eden beschrijft twijfel ik ook enigszins aan de herkomst van de snoeren. Maar alla. Alles voor een goed verhaal. Het is in ieder geval een T-shirt waard.
Gelukkig staan we toch nog op een acceptabel tijdstip, met Power Shake als opener, op het ruime podium tegenover de bar. 
We starten met een bescheiden hoeveelheid publiek wat voornamelijk links van ons bij de bar blijft hangen, waardoor we voor een nagenoeg lege dansvloer staan te spelen. Volgens Amerikaanse stijl hangen er diverse TV-schermen. Een paar nummers verderop in de set wordt mijn aandacht getrokken door een schaars geklede rockbitch met een vette gitaar rond haar nek. Wanneer ik rechts opzij kijk zie ik Koen hetzelfde doen naar het scherm wat naast mij op het podium hangt. Oeps. Hoezo afgeleid. Tijd voor wat meer volk voor onze neus. Gelukkig wordt het steeds wat drukker en hebben we alle aandacht voor ons publiek. Heel druk wordt het niet, maar met een grote kroeg en een veeeel te gezellige rookbarruimte, is dit volgens mij voor een in Dinteloord onbekende band ook bijna onmogelijk. Gelukkig worden de locals fors aangevuld door speciaal voor ons gekomen publiek. De sfeer is prima en de eerste set legt Rien ons van 3 kanten vast op video om later een mix van alles met geluid zal maken.
Iedereen is het snoerendrama alweer vergeten en stuiteren we door de 2 sets met onder andere de vuurdoop voor onze pittige versie van Hank Williams; Alone and Forsaken.
Wederom weer een bijzonder avondje en een leuke kroeg ontdekt. Hopelijk komen we hier nog eens terug voor The Pinbox Boys of gewoon weer met de band.

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...