1 april 2017 blijkt een dag van muzikale keuzes te zijn. Na de afgelopen
zomervakantie kondigt de PV van onze Zeeuwse Olie Raffinaderij een nieuwe ronde
ZR-band aan, waar ik in eerste instantie weer vol enthousiasme aan deel wil
nemen. Maar amper aangemeld blijkt de uitvoering tijdens een groot feest samen
te vallen met Zwaanfest. Dit en een druk programma met de Company of Sinners
maakt een combi uitgesloten. Het Zwaanfest is tenslotte de jaarlijkse Kapelse
reünie, georganiseerd door half Brother Henne, waar je wel een feestje voor wil
laten schieten. Komt prompt een paar weken voordien een aanvraag van café De
Bonnefooi. Moeilijke keuzes. Ik heb zelf Toon en Elly een jaar geleden tijdens
een NoPoint gig in Vlissingen een CD gegeven. Met wat zoeken in de planning
komt er niets zinnigers uit dat 1 april. Daar kan je als muzikant toch niet
tegenop. En een onbekend café is altijd leuk om te ontdekken.
Na zout in de koffie en nep duivennestje uit de boom te hebben gehaald
gaan we ‘s-avonds richting Dinteloord. Onze lasnaadcontroleur komt voor zijn
werk regelmatig in NB en weet ons tweeën feilloos naar het voor mij totaal
onbekende suikerdorp te sturen.
De Bonnefooi is een groot café met veel, heel veel om te zien. De kroeg
is ook duidelijk doorleeft en doorspekt met stoere motor en rock muziek
liefhebberijen. Oude Yamaha chopper in de hoek en een verzameling karikaturen
van rockidolen aan de wand. Dat voelt meteen thuis.
De door Koen uitgenodigd Grijsleider is inmiddels ook present met 3
camera's voor wat bewegende beelden. Leuk voor wat variatie op YouTube.
Na een bak stevige koffie lossen we de bus en auto's. Met enige
ontsteltenis merkt Jaap op dat zijn microfoonstand en wasbord niet in de
schildersbus ligt. Even balen, maar te overkomen. Dat nog wel. Tot Koen ontdekt
ook de spealersnoeren achter z'n klinket te hebben laten hangen. Da's effe
andere koek. Voor 3 van ons een onaangenaam NoPoint dejavu momentje van tijdens
de opbouw voor een Tilburgs optreden. Terug gaan is geen optie. Iemand heen
blijkt niet te lukken. Wat dan?!?!
Dinteloord is in mijn topografische kennis Brabant. Volgend mij is
Hoogerheide dit ook, dus zal de afstand vanaf oud Razor Blade lid Patrick vast
aan te rijden zijn. Patrick is naast muzikant ook aardig thuis in PA-werk. Die
is dus wel om een boodschap te sturen. Of in ons geval wel in staat een
boodschap te brengen. Als hij zin en tijd heeft natuurlijk. Als redder en held
van onze avond zet hij zijn eigen plannen opzij om met een set speakersnoeren
uit hun oefenruimte naar, het toch wat verder dan door mij ingeschatte afstand
gelegen, Dinteloord te komen.
In de tussentijd is een hardnekkige local met een stel dikke
instrumentsnoeren aangekomen die nog door Cuby & The Blizzards zijn
gebruikt en met moeite kan ik 'm van de onbruikbaarheid voor speakers duidelijk
maken. Wanneer hij vertelt met muziek te zijn gestopt, omdat hij anders toch
gaat zuipen en snuiven, en een zuip/snuifsessie met Bobby Eden beschrijft
twijfel ik ook enigszins aan de herkomst van de snoeren. Maar alla. Alles voor een
goed verhaal. Het is in ieder geval een T-shirt waard.
Gelukkig staan we toch nog op een acceptabel tijdstip, met Power Shake
als opener, op het ruime podium tegenover de bar.
We starten met een bescheiden hoeveelheid publiek wat voornamelijk links
van ons bij de bar blijft hangen, waardoor we voor een nagenoeg lege dansvloer
staan te spelen. Volgens Amerikaanse stijl hangen er diverse TV-schermen. Een
paar nummers verderop in de set wordt mijn aandacht getrokken door een schaars
geklede rockbitch met een vette gitaar rond haar nek. Wanneer ik rechts opzij
kijk zie ik Koen hetzelfde doen naar het scherm wat naast mij op het podium
hangt. Oeps. Hoezo afgeleid. Tijd voor wat meer volk voor onze
neus. Gelukkig wordt het steeds wat drukker en hebben we alle aandacht
voor ons publiek. Heel druk wordt het niet, maar met een grote kroeg en een
veeeel te gezellige rookbarruimte, is dit volgens mij voor een in Dinteloord
onbekende band ook bijna onmogelijk. Gelukkig worden de locals fors aangevuld
door speciaal voor ons gekomen publiek. De sfeer is prima en de eerste set legt
Rien ons van 3 kanten vast op video om later een mix van alles met geluid zal
maken.
Iedereen is het snoerendrama alweer vergeten en stuiteren we door de 2
sets met onder andere de vuurdoop voor onze pittige versie van Hank Williams; Alone and Forsaken.
Wederom weer een bijzonder avondje en een leuke kroeg ontdekt. Hopelijk
komen we hier nog eens terug voor The Pinbox Boys of gewoon weer met de band.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten