Voor de tweede keer reizen we af naar het sleutelclubhok van de Vrolijke Driehoek. Tranen over m'n wangen heb ik gelachen toen we de iet wat hilarisch naam voor een motorclubje, tijdens de laatste keer oefenen, op de hak hadden genomen.
Verre van fraai t.o.v. de altijd gastvrije club en bij aankomst blijkt de ware toedracht voor de naam niet meer dan begrijpelijk. De sleutelplek is een oude "opslag" van een Textielfabriek en is gelegen aan een volledig overdekte "straat" waar vermoedelijk vroeger de heftrucks af en aan reden. Boven de ruimtes staan namen welke wellicht verwijzen naar de vroegere bedrijven die hier hun opslag hadden. En jawel, boven de deur van ons theater voor die avond hangt het bord "De Vrolijke Driehoek".
Ik kom daar aan, samen met mijn bas spelende Tom-Tom twin. En na het bedienen van de bel komt de gastheer van die avond voor ons het hek openen. De persoon in kwestie is Johan en heeft ons geboekt om zijn feestje op te vrolijken. Dit houdt in dat het publiek een andere setting heeft dan wat normaliter hier aanwezig is. Eigenlijk meer een combi van. Onze vaste bandvrienden Bert en Agnes zijn speciaal voor ons vroeger gekomen. Daarentegen was Boudewijn "ietsjes" later. Hij heeft afgelopen week ons nieuwe speeltje, een losse zangversterker met meer vermogen, gekocht. Tijdens ons dubbele Koeievaag avontuur bleekt de Baldrick Brothers set beter uit de verf te komen dan de onze. Tijd voor een investerinkje dus.
De backline komt achter in de ruimte te staan, met achter ons motorblokken en motoren achter een gordijn, links motoren en onderdelen en rechts een grote werkbank. Die laatste doet vanavond dienst als hapjestafel en wordt voor een deel gereserveerd voor ons nieuwe speeltje.
Stefan had flink uitgepakt bij het samenstellen van de lijst met circa 45 nummers. Een lekker lange set dus. Openend met de gebruikelijke snelle Live Killer versie van We Will Rock You. Het publiek lijkt nog te moeten wennen, terwijl wij vanaf het eerste nummer los zijn. Al rammelde het af en toe wat aan de andere kant door dat Andre zijn versterker niet altijd goed kon waarnemen. Tijdens het 2de of 3de nummer, die van Jet, ben ik een versterker kwijt, maar aan het eind van het nummer blijkt er een snoertje op m'n plank niet helemaal lekker contact te maken.
Na onze 1ste set willen vrienden/familie van de jarige ook een paar nummers doen. Dit blijkt een jongen op versterkt akoestisch gitaar samen met een blond jonge dame als zangeres te zijn. Nadat we ze beiden op ons nieuwe speeltje hebben aangesloten blijken beide, naast dat het er goed uit ziet, ook aangenaam goed te zijn. Een stuk of 4 a 5 nummers lang weten ze de boel goed te vermaken en terwijl ik een praatje maak met wat kennissen en hier en daar wat sateetje en zalmrolletje naar binnen werk, voel ik me inmiddels ook bijna 1 van de gasten.
Maar plicht roept ( hè bah toch ;o) ) en het is voor ons tijd om de klus af te maken. We hebben nog 2 sets voor de boeg.
Ergens halverwege zie ik Boudewijn van gitaar verwisselen wat duidt op metaalmoeheid van 1 van zijn 6 muzikale staaldraadjes. Dit blijft mij deze avond bespaard en mijn wisseltruc blijft beperkt tot Long Blond Animal in drop-D. Want voor de rest heb ik voldoende aan m'n blauwe Custom 24. Raar genoeg weer mijn favoriete gitaar bij NoPoint, terwijl hij jaren als reserve dienst heeft moeten doen. (schande, ik weet het!)
Gaande weg de avond komt het publiek los en het is laat wanneer we de feestgangers op een vette toegift trakteren.
Onze "drummerd" had aangegeven nog een zware zondag voor de boeg te hebben. Ergens is mij dit ontgaan en de ter plaatse afgesproken reductie van de laatste set is dan ook onbewust door Boudewijn en mij in de wind geslagen. Het wordt dan ook al licht wanneer ik thuis uit Andre zijn auto stap en doe rond half 5 m'n lampje uit. Alweer zo'n top avond gehad.
