Het voordeel van een duo is; je komt overal, je verlegd je grenzen en je
hebt maar met 2 man afspraken te maken. Zo ook op vrijdagmiddag 7 april. Een
uurtje vrij nemen om met z'n tweeën de Terneuzense Blues Route af te
trappen.
Tevens de mogelijkheid voor een binnenste buiten try out. Mijn mede zondaar
is de week ervoor wezen shoppen en dit resulteerde in een bus vol afzichtelijke
nepplanten, foute tafeltjes, stoel, etc. En dat tezamen met ons eerdere
inventaris als schermerlamp en Perzische tapijten, zijn we een hele uitdragerij
wanneer we met de bus in de Terneuzense binnenstad aankomen.
Echo Danny staat klaar om ons te ontvangen in zijn voormalig pand van de
gereformeerde gemeente. Past wel lekker bij onze heidense uitstraling en dito
songs. De heer wordt door Koen sowieso nog maar eens hardop vernoemd, wanneer zijn tenorkoffer open gaat en er de verkeerde 4-snarige in ligt. Al pratend is bij vertrek is de verkeerde tenor van de haak de koffer ingegaan. Maar gelukkig is deze nylonversie ook versterkt bespeelbaar. De betegelde voortuin biedt ruim plaats voor een schildersbus en een
ruim opgezet huiskamerpodium en als het moet een 50 a 60 uitzinnige fans. Dat
laatste laat het even afweten, maar ja, wie zou er een koudje riskeren tijdens
het landelijke avondetenmoment. Gelukkig hebben we een paar trouwe
bezoekers/vrienden van Danny die zich uitermate vermaken met onze moordlustige
songs. Helaas ligt de Echo niet aan de meest drukke wandelroute. Al kunnen we
toch een paar maal de aandacht van voorbijgangers vasthouden. Terneuzen beleeft
in ieder geval onze primiere van "Hallelu!". Een scherpe sneer naar
de Vietnam oorlog van de hand van Devil Makes Three. Helemaal vlekkeloos was
hij niet. Dit bleef niet geheel onopgemerkt, aan onze vaste Company Echo Sinner
fan, die ons al meerdere keren verbaasde met het meezingen van een paar van
onze covers en zelfs een poging bij 1 van onze eigen songs. Maar volgens mij
konden we hier wel een slippertje permitteren.
Voor ons vermaak komt halverwege ons optreden een kerel op een low riser
fiets voorbij met een versterker in de ene en een gitaarkoffer in de andere
hand terwijl hij nonchalant met het hoge stuur richting de markt fietst. Later
blijkt deze miniatuur auto fotograaf zich overal vrijwillig in de diverse kroegen als gastmuzikant aan te bieden.
Eind van ons laatste setje komt het bluesorganisatorenduo Peter/Kees
kort aanwaaien en sluiten we ons optreden als opener van een avondvullende
blues kroegentocht door de havenstad waar vandaan ooit de Vliegende Hollander
vertrok.
De gastvrije Danny stelt ons een pizza voor waar we heel slecht nee
tegen kunnen zeggen en terwijl ik tracht om hem een Marike Jager LP afhandig te
maken, wat hij terecht hardnekkig weigert, schuiven we ons avondeten uit de
doos naar binnen om daarna de binnenstad te verkennen.
Via Porgy & Bess,
Herman Brock’s blue(s) grass en The Goonmat dwalen we af richting schildersbus om
bijtijds via de tunnel op huis aan te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten