Het is mij
voor 100 procent duidelijk waarom er onder muzikanten gespoten en gesnoven
wordt om op alle geplande optredens in topvorm op de planken te verschijnen. De
zaterdag en zondag vooraf zaten resp. ik en Jaap bij de weekenddienst van de
HAP voor een paardenmiddel om zo snel mogelijk van bijbehorende kwaal af te
komen. Gelukkig met enig resultaat. Maar ondanks het subtiele overleg vooraf, leek
mijn prille griepoverwinning in hoofdletters op mijn voorhoofd te staan en naast
de onvermijdelijke hoestbuien begon deze overdadige aandacht voor mijn
gezondheid zo nu en dan wat ongemakkelijk te worden.
We hadden
onze alternatieve kerstwake breeduit in de media neergezet en hoopten op een
massale respons. Ondanks dat Koen begin van de avond nog twijfelde, bleek al
snel dat ons eigen Project X(-mass) overduidelijk te zijn geslaagd. De extra’s die
we over afgelopen optredens hadden willen verdelen hadden zich inmiddels
gefocust op deze avond. Naast onze jolige Jingle Bells versie zijn half broer
Wilfred en half zus Linda vanavond onze troeven om een Baldrick XL versie neer
te zetten. Vooral de performance van Linda moest na meerder malen te zijn
verplaatst, eindelijk een feit worden. Dit had ze dan ook serieus aangepakt met
een ware 50’s make-over. Leuk ook dat de hele familie is op komen dagen.
De eerste
set hadden we bewust wat korter gehouden en de overvolle kroeg was lekker in de
stemming. Aan het eind van de set staat The Bottle Runs Dry gepland en in
korter tijd staat Wilfred met zijn trekzak/trekharmonica tussen ons in.
Uitbundig danswerk, voor sommigen een teleurstelling, zit er door de drukte vanavond
even niet in. Na een korte pauze zet Koen zijn Straight A's in. Met het daarop
volgende Big River en onze kerstversie van Jingle Bells is de toon voor de
tweede set gezet. Regelmatig sta ik even te genieten van de overvolle kroeg en
met name de brede grijns van onze Bandox gabber van weleer. Het is dan ook
onvermijdelijk om niet even terug te denk aan ons Bandox optreden in La Strada
zo'n jaar of 10 geleden. Nog voor de brand, waarbij het publiek al hangend in
de treinstellen ons aanmoedigden. Gelukkig heeft het café niets qua sfeer
ingeboet.
Halverwege
de tweede set is het met Don't Think Twice voor Wilfred wederom de beurt om
zijn trekzak op te pakken. Waarbij tijdens het klapstuk, direct na mijn solo, hij
alle ruimte krijgt om loos te gaan. Aansluitend haalt Jaap voor Senorita Linda alias
Mariah Lopez, het podium op en stopt terloops 2 sambaballen "Los ballos"
en "Dos Kalotos" in haar hand. Dit Spaanse niemendalletje is wederom
1 van de meest opzwepende deuntjes van de avond. Na dit flamenco geweld volgen
de twee duetten Jackson en My Love For Evermore. Ondanks dat we ons hele
repertoire hebben gespeeld zijn we er in moordtempo doorheen gegaan en staat de
klok op half 1 wanneer we onze toegift van 3 nummer, met als afsluiter nogmaals
Jingle Bells, hebben gespeeld. Verbazingwekkend hoe goed we deze avond onder
invloed van adrenaline, antibiotica en lichte voorstress hebben gespeeld. Vele
malen beter dan de laatste keer in 't Beest waar elk geluidje tot in detail op
een apart spoor is vastgelegd. Tot dusver is er zelfs nog geen scherpe foto van
deze avond opgedoken. Maar gelukkig staat deze avond diep in ons geheugen gegrift.
Want deze kerstavond is meer dan geslaagd, dankzij een mega opkomst van
vrienden en bekenden. Hell Yeah!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten