Buurtcentrum klink niet direct Rock’n’Roll en een blik op de Internetsite doet een steriel nieuwbouw complex vermoeden. Het laatste bleek deels waar te zijn, want het complex huisvest een erg groot café deel wat, dankzij de sfeervolle aankleding met lambrisering en ouderwetse roeiboten aan het plafond, een knusse sfeer heeft. Het ruime podium van ongeveer een halve meter hoogte maakt geen volle indruk in deze “kroeg”.
Bij de deur staat een Honky Tonk piano met waxinelichtje die, blijkt bij na vraag, maar eens per jaar wordt gebruikt door de plaatselijke muzikant tijdens het oranje feest. Al gauw wordt deze traditie gebroken en zit Boudewijn aan het klavier met Herman op een barkruk er naast. Leuk zo’n allround gitarist en een zanger met ingebouwde songdatabase. De piano stond op wieltjes en in No-Time stond het ding naast het podium in de hoop een alternatieve versie van Locomotive Breath, met originele intro door Boudewijn op piano, te brengen.
Het sfeervolle interieur heeft qua demping, een fikse impact op het geluid. Ondanks dat het geluid per instrument best mooi klinkt, komen de versterkers in het geheel behoorlijk In-You-Face over en het is duwen en trekken om een lekker geheel geluid te creëren. Halverwege de 1ste set dan ook de blauwe PRS maar aan de kant gezet en zijn bruine broer om mijn nek gehangen, om meer in de buurt van het gewenste resultaat te komen.
Vanaf set 2 wordt het voor ons allemaal wat relaxter spelen. Met uitzondering van een clubje aan een tafel achterin, lijkt het publiek de kat nog steeds uit de boom te moeten kijken. Maar rond de bar zit de gezelligheid er al aardig in.
De 3de set brengt een redelijk aantal mensen op de vloer en nadat Herman het laatste nummer heeft aangekondigd, wordt door de barkeeper een bierviltje met het verzoek om een half uur extra, in mijn hand gedrukt, waar we zondermeer gehoor aan geven.
Boudewijn heeft de piano niet meer aangeraakt, maar tijdens Whole Lotta Rosie zat 1 van de gasten driftig op het ding meer gespeeld. Al twijfel ik wel aan de juistheid van de akkoorden.
Na afloop snel het podium geleegd en nog even terug naar binnen voor een laatste afzakkertje.
De eigenaar wist ons bij vertrek als een frisse band te bestempelen en dat kunnen we als 40+’s wel waarderen. Zo, mijn 200ste gig zit erop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten