Het weekend van 14 t/m 16 september is lekker vol gepland. Twee optredens met de Company en twee met de Brotherhood. We gaan haast op beroepsmuzikanten lijken, al blijft het inkomen nog wat achter op de tijd die we er in steken. Neemt niet weg dat dit voor ons een leuke muziekmarathon is die we op de vrijdagavond aftrappen in Sas van Gent. Al vroeg in de avond stap ik het klinket van schildersbedrijf Raas binnen, alwaar ik de heer des huize tref met een flinke nieuwe blauwe plek op het borstbeen getatoeëerd in de hoedanigheid van een stijlvolle antieke Aristona buizenradio. Een duidelijk statement tegen de gedwongen DAB+ coup die het Zeeuwse medianetwerk heeft gepleegd ter wille van verbetering van een ander tijdelijk fenomeen; HET INTERNET ?
Het doel van onze trip naar het Gentse Sas is een avondje muziek spelen voor een hongerig gezelschap wat onder het genot van enkele biertjes Finger Food naar binnen werkt. Nooit geweten dat vingeren en eten zo'n populaire combinatie was op dit stuk vaste land van Zeeland. Maar hier weten ze de, door onze boeker Martin bereide, lekkernijen gretig op ons tempo naar binnen te werken. Bij aankomst, na een goed gesprek met een local middenstander aan de bar en tevens vriend van Zeeuws-Vlaamse muziekheld Brock jr (die ons volgens zijn zeggen misschien die avond nog komt verrassen?!?), laden we Koen zijn matzwarte Transporter uit om onze halve huisraad (helaas zonder onze lamp) te midden van de afgesproken plek tussen tafels en bar in te plaatsen. Maar gezien de ruimte achterin en de paal die wel erg dominant voor onze snufferd staat, verkassen we meteen richting de hoek rechtsachter voor de pleedeur die ook 2 meter verder toegankelijk is.
Tijdens onze sound check vraagt een Belse dame of we ook Cash spelen. Ring of Fire ofzo. We stellen Folsom Prison voor. Neus ophalend is de reactie, “Die ken ik nie.” We hebben dus duidelijk met een "echte" kenner van doen. Gelukkig blijkt manlief echter wel een liefhebber en tevens, denk ik, onze grootste fan van die avond.
Na een akoestische start tussen de eettafels prikken we alles in en werken we ons last minute play list, bedacht halverwege de tunnel, af. Het is duidelijk dat een hongerig publiek zijn prioriteit bij zijn bord en bierglas houdt en af en toe een bescheiden reactie en teken van leven geeft. Dat respecteren we als bescheiden artiest. De 2de set beginnen we weer wat ingetogen en aangepast aan het etend en pratend publiek, maar vanaf "Hallelu" spelen we alleen nog voor onszelf en zetten we elk nummer een tikkeltje harder en agressiever in, wat bij het inmiddels barhangend publiek best wordt verteerd. Ondanks onze hardere aanpak en “stevigere” nummers, zoals La Grange??? (Busted) blijft het tam in de Ouwe Brug. Gelukkig is eigenaresse Claudine nog de enthousiastste en op verzoek bij binnenkomst van m’n kompaan aan de kok, worden we na afloop door haar van een paar lekkere tosti’s voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten