De Middelburgse Vlasmarkt is de Place To Be wat betreft knusse cafeetjes
als pijpenlaatjes, met of zonder keuken en met enige regelmaat een bandje.
Caféhouder Lou van Ut Babbelaertje is momenteel koploper qua bandjes met tevens
een wekelijks podium voor jamsessies. Het is al een tijdgeleden dat ik hier,
samen met Koen en John, een paar nummers door Kees Schipper en Bertje Geerdink
heb zien spelen. Een erg onhandige opstelling van de band/artiest(en) met een
kroeg in L-vorm waarbij de, voor het publiek linker, muzikant voor het
zicht achter een wandje is verstopt. Het is dan ook een positieve verrassing om
te zien dat het toenmalige zicht ontnemende keukentje tegen de vlakte is gegaan
en er een aangenaam vloeroppervlak voor de band en publiek is ontstaan. PA
aanwezig, dus dat scheelt weer gesleep. Bij aankomst blijkt zelfs
geluidsman Harry al een drumstel en bas- en gitaarversterker te hebben
opgesteld. Goed bedoeld, maar de Hoest en Knetters bass-amp en transistor
Marshall combo moeten toch echt het veld ruimen voor ons eigen vertrouwde
backline. De drumkit mag van Ronald blijven. Harry is een ouwe rot in het
mixvak blijkt, want hij heeft het geluid snel op orde. Alles uit versterkt om
zowel voor als achterin de kroeg een goed geluid te creëren. Tijdens de sound
check overstemd Ronald met de Babbelaerbekkens mijn hoge tonen, maar daar is
vanaf de aftrap niets meer van te merken. 'Podium' geluid is super, al kampt
Koen met wat feedback via zijn holle tenor. Mijn holle Guild zit er
tegenaan en geeft juist een lichte boost aan de solo's.
Met wat eigen volk en geïnteresseerd bandjespubliek is het een prettige
start met Power Shake!!!!!!!!
Het monitorgeluid maakt dat onze frontman een stuk beter uit de verf
komt dan de week er voor en we hobbelen dan ook soepeltjes door de eerste set.
Tijdens set 2 valt de studentensociëteit, of wellicht reuniserende
sociëteit, de Babbelaer binnen en heeft aan een goed glas bier en een leuke
band genoeg vertier om de rest van de avond te blijven plakken. Al na korte
tijd lazert de eerste met donatiebus (wat deed die daar) en al over m'n
spullen. Gaande weg de avond wordt de stabiliteit er niet beter op. Op een
spannend momentje hier en daar blijft het bij een gezellige sfeer. Uit de
50's-look hoek komt eindelijk weer eens een damesstem om de June Carter party
in Jackson te vertolken. De uitvoering van Fay is lekker spontaan en voor
herhaling vatbaar. Koen is in 'zijn' spontaanmoment 2 plectrums kwijt geraakt.
Benieuwd of deze later nog zijn teruggevonden?! Vanuit het publiek volgt de
volgende struikelactie over 1 van de monitoren, vervolgens hakend achter een
wasbord om weer terug op zijn benen te belanden. Wanneer we Señorita voor 1 van
de weinig aanwezige dames inzetten, staat Jaap zijn serenade voor een
verzameling zatte studenten weg te geven. Gelukkig duikt onze nieuwbakken June
halverwege alsnog op. Onze tango knalt er nog even lekker in, maar wanneer
vanuit het publiek het verzoek om "Volumia" aan blijft houden is het
tijd om er een eind aan te breien.
Deze avond hadden we onze eigen Jezus om onze afsluiter aan op te
dragen. Volledig van de wereld, geheel onbewust van alle aandacht, toegezongen
als donken Messias, zittend op de bas box van het PA-setje.
Zo komt een geslaagde avond
ten einde. Na vanavond een geheel ander beeld van Ut Babbelaertje. Leuke kroeg
met live muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten