Strandpaviljoen Panta Rhei aan het Nollenstrand in Vlissingen is al
sinds jaar en dag één van de podia in Zeeland die nog wekelijks een band
programmeert voor een trouw publiek.
De oude strandkeet is jaren geleden naar Baarland verhuisd waar De
Landing in is gevestigd en Willem-Jan heeft aan het strand en zicht op de
Scheldemonding een vast paviljoen met verdieping laten bouwen met beneden een
half ovaal podium met ingebouwde PA. Twee jaar geleden was het geluid een ramp
toen we hier met NoPoint hebben gestaan, maar Festiband-Linda had hier laatst
Misty Basement gezien met een prima sound. Schijnbaar was de versterking
vervangen. Gezien de oververhitting van het paneeltje, vorige keer, geen
slechte keus. De verwachting voor de publieke opkomst was niet al te hoog,
gezien de late starttijd om 17:30. Het gemiddeld oer-Hollands gezin zet rond
die tijd de petaten op tafel en is niet meer of nog niet bezig met amusement,
maar met het vullen van de hongerige maag. Naar blijkt was er de avond
voorafgaand een feestje in de strandtent van 3 vaste klanten en 40 a 50 dito
vaste klanten met een riante alcoholische omzet voor de exploitant van het
feestje. Een flinke club dus, die nog even de lucht van bier niet konden
verdragen.
Desalniettemin was een ruime opkomst aan eigen publiek en
geïnteresseerde passanten ruim voldoende om van een geslaagde opkomst te
spreken. Rond de middag stormde het hier aanzienlijk op het strand en zo ook
rond de tapperij achter het windorgel, maar gelukkig voor de kustbezoeker was
de ergste wind wat geluwd. Koen weet zoals altijd weer vindingrijk om te gaan
met de bevestiging van de backdrop en helaas voor Derrick en Sonny Boy, die in
zwart/wit foto als vast behang de muur sieren, is de achterwand mooi gevuld met
ons zwarte laken.
Helaas was de vaste geluidsman vrij vandaag en daarmee ook onze garantie
voor een goed geluid. De barman die zijn taak waarneemt is gelukkig welwillend
en weet toch redelijk de weg in het geluidsetje en is niet bezwaard om de
knoppen uit handen te geven. Helaas zit het 'm voornamelijk in het podium
geluid. Jaap hoort zichzelf nauwelijks en dat heeft wel wat weerslag op de
kwaliteit. Niet dat dit ons enthousiasme ook maar iets tempert, maar het is wel
jammer. Gelukkig weet Kees 'trouwe fan' Banaan later die middag de schuiven,
voor zover mogelijk, acceptabel af te regelen. Het publiek heeft er
klaarblijkelijk geen moeite mee, want er wordt voornamelijk bij de Cash
klassiekers letterlijk woordelijk meegezongen. Een zondagmiddag/vooravond
matinee is altijd goed voor jong publiek en, zeker hier aan de kust, bezoekers
in relax modus. Onderuit gezakte muziekgenieters met blije gezichten. Voor
zover ik weet de eerste keer dat we een dame met een breiwerkje in ons publiek
hebben gehad. Minder relaxt, maar juist uitermate aanwezig is onze testosteron
dame in rooie jurk die de dansvloer voor de volle vierkante meters benut. Niet
vreemd om onze troef 'naar gelange gelang' in te zetten voor onze Señorita van
de middag/avond.
Op verzoek spelen we een
drievoudige toegift van eerder gespeelde nummers om deze voor de aanvraagster
en voor ons met een Samsung vast te leggen. Leuk filmpje geworden, Ineke. 20:45
is uiteindelijk onze laatste noot gespeeld. Met een hongerig gevoel schuiven
we, na een potje napraten met ons publiek, aan tafel achter een serieus formaat
brood(je) hamburger met frieten en toebehoren. Een geslaagde middag (goed
geregeld, Lin') met een lichte nasmaak wat betreft het monitor geluid. Deze
keer geen gehussel met autosleutels, dus nog betrekkelijk op tijd thuis voor
weer een lange week werken. Maar met uitzicht op een nieuwe gig op vrijdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten