vrijdag 8 mei 2020

Baldrick Brothers - The Corona Cancel Tour 2020

Ja mensen (om mijn kompaan en brother in crime maar eens te citeren), waar zijn we in Gods naam in terecht gekomen. Het C-woord, wat ik mijn bek niet meer uit krijg, heeft ieder van ons in meer of iedere mate te grazen genomen. En iedereen heeft daarbij zijn eigen verhaal. In de competitie om de meest trieste virus ervaring staan we gelukkig ver onderaan de ranglijst. Maar man man man wat een slecht scenario voor een nog slechtere B-film.
De tweede helft van 2019 waren we met de brotherhood in een lang opname traject verwikkeld. Met een lang weekend in een zweterige studio en nog een paar extra opname avondjes leek het ons voor het vastleggen van 10 songs geen al te zware dobber. Echter bleek onze teamgeest (liefst alles samen, want je bent tenslotte een band) en de agenda van de studio de angel in het traject te zijn. Het plannen van 6, uhhh 7 druk bezette personen om de tracks naar tevredenheid af te kunnen ronden bleek nog niet eenvoudig. Maar vóór het eind van het jaar stond alles op band en was het hele relaas op een haar na gemixt. Helaas bracht de planning voor het nieuwe jaar niet direct veel schot in de zaak, dankzij de gegunde carrière-move van Jaap naar de Nederlandse Spoorwegen, met een studie/werkperiode van zeker 6 maanden, en de vooruitzichten van een bedrijfstop bij mijn werkgever en alle voorbereiding van dien. Een feestje n.a.v. ons eerst optreden in het Beest, afgelopen januari 10 jaar geleden, zat er even niet in. Al wist Koen er op FB met wat oude foto’s van de prille bandjes van de bandleden, er nog een vrolijke draai aan te geven.Gelukkig hebben we begin dit jaar, weliswaar op de winderigste dag van afgelopen winter, met een glansrol voor Anita, een tof optreden op het overdekte terras van de treinwagon van Surf te Turf kunnen geven. Als voorbode voor een soort van lockdown was het advies om deze zondag niet onnodig de deur uit te gaan om een boom op je auto of andere verkeersellende te voorkomen. Gelukkig hield niet iedereen zich aan dat advies en was zelfs verrast twee dorpsgenoten in wielren tenue aan de bar tegen te komen. Zal een straf tochtje terug zijn geworden.
Één van de ijzers in het vuur dit jaar was de persoonlijke target van Koen. Al sinds zijn connecties, via Eva, met de Flakkeese eilandbewoners is zijn onafwendbaar doel om op 1 van de podia van de Flakkeese dagen te staan. Maar helaas is die plek niet weggelegd voor een Zuid-Bevelandse band zonder Flakkeese wortels en na een paar jaar daarmee tegen een teleurstelling te zijn aangelopen heeft hij dan eindelijk een maas der Meneerse wetten ontdekt. We nemen gewoon voor tijdelijk een Flakkeese in de band. Tegen alle afgesproken bandregels in om geen vrouw in de band te tolereren, hebben we spontaan een zus binnen onze brotherhood. Marleen heeft vorig jaar haar vorig band The Soggy Bottom Girls verlaten, waarmee Koen op mondharmonica zijn bijdragen aan hun Last Waltz project had verleend. Ons nieuwe bandlid is niet per definitie een virtuoos op gitaar (maar goed ook, want waar zouden wij dan zijn?), maar met haar scherpe Gretsch geluid en een eigenzinnige slag is ze een verbazend mooie aanvulling op onze punk’a’billy sound. Met wat filmpje uit het oefenhok weten we door de ballotage commissie te komen en hebben we ons als “Baldrick Brothers ft. Marilyn B” een plek aan het eind van de middag op het buiten-podium verworven. In de pocket en volgens onze dolgelukkige multi instrumentalist geven ze voor die dag (drie maanden van te voren) prachtig zomerweer af. Nog even een paar foto’s voor het boekje en we staan op het affiche. Verder zijn de eerste 3 winterse maanden van 2020 gevuld met fotoshoots van de brotherhood met een honkbalknuppel (het oversized verf roerhoutje uit Koen zijn bus) in een schemerig oefenhok, oefenen samen met onze zus en een hoop gepuzzel voor de CD/LP hoes. Dit alles in afwachting van de mastering van Marc. De pijlen stonden gericht op de 2de helft van het jaar, wanneer er weer ruimte vrij zou zijn om de agenda te gaan vullen en om ons nieuwe album te gaan presenteren. Een grootse aanpak hadden we nog niet gepland, maar wellicht zat er wel een presentatie in La Strada voor ons in en er waren al plannen voor een akoestische set in de Drvkkery of iets in die trend. In de tussentijd hadden Koen, René en ik een aangenaam mooi lijstje aan Company gigs af te werken. Een fijn muzikaal najaar lag in het verschiet. Niets van dat alles dus. Zondag 15 maart om 17:30, de dag dat Company of Sinners in de Wicked in Vlissingen zouden spelen, sluit in heel Nederland de kroegen. We zagen de vrijdag ervoor de bui al hangen en hebben ons St.Patricks concertje aldaar uit eigen overweging, maar met vette tegenzin, afgeblazen. Half mei, twee maanden later, staan we op het punt om onze CD’s van de perser te ontvangen en naar schatting half juni volgen de vinylplaten. De Flakkeese dagen zijn inmiddels gecanceld en de vooruitzichten zijn nog niet veel belovend voor de rest van het jaar. Alles gaat er anders uitzien, maar de “anderhalvemeter samenleving” biedt weinig ruimte voor een band in een stampende kroeg. Laten we hopen dat de “oude tijden” ( het is nog maar twee maanden geleden?) snel weer herleven. Gelukkig zijn muzikanten creatieve wezens en op social media ploppen diversen filmpjes op van fanatiekelingen met een gitaar of ukelele. En met half Nederland thuis in sociale quarantaine is er zat behoefte aan inspiratievolle activiteiten en muziek. Genoeg reden om onze CD tegen een schappelijk prijsje op Internet in de verkoop te gooien. Wachtend op beter tijden en in de tussentijd luisterend naar een goeie schijf. Want dat is het geworden met 10 nummers waarvan 4 eigen songs. En we zijn er enorm trots op. Elke middag in afwachting van post-NL is het wachten op het grote moment. Onze CD komt eraan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...