Een band kan
niet alleen leven van oefenen en Jaap wist ons daarom in de ODP (Om De
Potkachel) programmering in cafe Baarends binnen te loodsen. Tijdens de lange
adempauze sinds 't Beest is de Play List aangevuld, maar avondvullend zijn we
nog lang niet. Gelukkig staan we voor een CCR coverband die wel de avond weet
te vullen, maar ons niet muzikaal weg speelt. Mijn Fender Champ vertoonde de
laatste oefenavonden wat kuren waardoor ik de Fender Hotrod als 2de versterker
had opgesteld. Klonk goed, maar ik miste het kleine schreeuwertje wel naast de
Koch. Izaäk zijn relatie met Anje had in korte tijd een
flinke vlucht gemaakt en beiden hebben plannen om samen een paar jaar naar
Australië te verhuizen. Om alvast wat ideeën op te doen waren ze alvast gaan
kijken. De terugreis was kort voor ons optreden en er was voor Izaäk zodoende geen tijd om nog even alles door te spelen. Om niet
helemaal in paniek te raken besloot hij zijn map met aantekeningen op een
muziekstandaard voor zijn neus te zetten. Weliswaar verdoezeld met een Zwart
T-shirt, maar overduidelijk aanwezig. Enigszins begrijpelijk, maar voor ons
aanleiding om 'm deze, voor ons een doodzonde, regelmatig als geintje onder
zijn neus te wrijven. Het optreden blonk niet uit in muzikaliteit, maar het
enthousiasme om weer op een podium te staan maakte dat ruimschoots goed. Jaap
werd na afloop in het toilet getrakteerd op de opmerking "Jezus, wat zijn
jullie een kutband, maar wel héél erg leuk". Wat we bij deze
als een compliment opvatte en de avond mag zeker als geslaagd worden beschouwd.
