Vervolg:
Een dikke maand na de deprimerende Tilburggig (althans, voor mij dan toch) is mijn najaarsdip gesmolten als verse sneeuw voor Hawaïaanse zon.
Een kritische terugblik op 10 jaar NoPoint dreigde enige tijd op een onafwendbare klip te lopen, maar met positieve energie ga ik de nieuwe ronde in. Mijn herwonnen enthousiastme dreigt vanavond zelfs om te slaan naar het 4de kwadrant en met een set gloedje nieuwe Duitse staaldraadje in de variant lichte zede, dikke kont (light top, heavy bottom) heb ik er enorm veel zin in.
Vanavond reizen we af naar Time Out. Nog niet lang geleden stonden we hier met de Baldrick Brothers. Een leuke kroeg in hartje Roosendaal, waar rockabilly bassist Walter de bandjes regelt.
Bij aankomst worden we begroet door een ouwere jongere stamgast die met gel de laatste stuiptrekkingen van zijn vergane haardos overeind probeert t'r houden met een duidelijke, maar onbedoelde, vergelijking met de Prodigy zanger Keith Flint.
Mijn nieuwe snaren klinken geweldig en een fantastische sound rolt er uit m'n Koch/Fender tandem.
De kroeg is over heel de avond voller dan bij de Brothers. Het enthousiasme van het stel aan de bar alleen al is reden om er een feestje van te maken. Gelukkig kunnen we eind van de avond aan hun verzoek voor de Foo Fighters zonder omhaal gehoor geven met The Pretender.
We hebben een leuke avond achter de rug. Helaas is Walter wat minder enthousiast over de invulling van het gitaarwerk tijdens de suptielere nummers, maar dat kan ook muzikale voorkeur zijn.
Wij gaan in ieder geval tevreden terug naar huis en trappen hiermee de laatste gig van het jaar af. Nu al weer zin in volgend jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten