Het derde
jaar op rij dat we ons er voor inzetten om met een leuke muzikale avond de
bevolking in Roemenië financieel te helpen. Uiteindelijk doen wij niet meer dan
ons hobby en wordt met een deel van de baropbrengst, samen met loterij en
verzoeknummeropbrengst, de pot gespekt.
De kroeg van
Dennis (voormalig uitbater "Scheele Lau") zat stamp vol wielerfans
met al een redelijke slok op. De sfeer zat er al goed in en met een duelsprint
op de rollenbank werden de krachten gemeten tussen, zo te zien, 2 collega's die
op professionele wijze worden aangemoedigd door onze vaste Baldrick fan en
kennis van Jaap.
Met wat
scheve gezichten van de wielervrouwen maken we plaats om de podiumblokken op te
stellen.
Ondanks mijn
dubbelcheck na vertrek met de auto blijk ik mijn stage tenue te zijn vergeten.
Gelukkig heeft Heleen er wel een extra ritje voor over, terwijl wij de boel
optuigen.
Het is vanavond
een NoPoint feestje i.v.m. het 15 jarig bestaan van onze band. Omdat Ruben, de
gitarist van het eerste uur, is gevraagd om een paar nummertje mee te spelen,
heb ik m'n Fender Delux meegesleept en ligt m'n Koch er op zijn rug voor.
Heerlijk om
het podium te beklimmen met een reeds volle kroeg en de respons is vanaf het
begin in orde.
Na lange
stilte, door Stefan zijn ooroperatie, is de adrenaline weer volop aanwezig.
Herman houdt een korte uitleg over het doel en wanneer de eerste donatie in de
bus zit gaat wij los.
De tweede
set onderbreken we bewust voor een NoPoint momentje met tompoezen met NoPoint
logo opdruk. Zowel Ronald, die deze avond mede organiseert en in de eerste
bandbezetting op toetsen speelde, als Ruben, die inmiddels met Blame D ook een paar
benefits voor dezelfde stichting op zijn naam heeft, worden op het podium
gevraagd. Wanneer Ronald het podium weer verlaat hangt Ruben zijn Strat om, om
vervolgens twee mooie versies van Hush en White Room met karakteristieke WhaWha
neer te zet.
Hoewel ik
Boudewijn er van verdenk zich genadelijk in te moeten hebben gehouden om geen
duel te ontlokken, laten we Ruben de vrijheid om voluit te soleren, wat hij dan
ook meesterlijk uitvoert.
Voordat
Ruben zijn pedalen had aangesloten om ons voor de genoemde nummers te
vergezellen draai ik mij om, om de kabels van mij Fender om te prikken.
Voorover buigend voel ik mijn voet mijn vol glas bier omschoppen richting de
handtas van Heleen waarvoor ik zo vriendelijk had aangeboden om hem op een
veilige plek onder mijn Koch te zetten. Ik had de inhoud van het glas niet
preciezer kunnen mikken.
Voor de
toegiften worden de gasten nog eenmaal aangespoord om de bus te vullen, waarna
we de avond verdienstelijk afsloten.
Na afloop
weet de organisator van de benefiet mij meer dan overtuigend het belang van de
stichting uit te leggen en brengt daarbij een ware passie en een hoop
menselijkheid aan het licht. Voor mij is duidelijk dat de opbrengst op een
goede plek terecht komt. Na een week weten we dan ook dat we bijna 1200 euro
bij elkaar hebben gespeeld. Met dank aan het uitbundige publiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten