NoPoint - Dorpshuis "De Vriendschap" Kats - 22 september 2013

Ik heb een natuurlijk antipathie tegen gymzaaloptredens. Iets wat denk ik gevoed wordt door mijn primitieve mening dat Rock'n'Roll alleen puur is wanneer je het speelt en beleeft in de sfeer waar het ontstaan is. Uit een zekere rebellie tegen de gevestigde orde in achteraf zaaltjes, clubs en donkere kroegen. Niet de eerste keer dat ik pretendeer het liefst in dit soort rokerige gelegenheden de spelen. Desalniettemin is het echt vleiend dat je voor een ouder gezelschap speelt die je op handen draagt en al je oude nummers kent en meezingt.

Dat maakt een heleboel goed, al hadden de grafbloemen voor aan het podium voor mij niet echt gehoeven.

De avond had voor ons we een zeker uitdaging, omdat Jethro Tull's Ian Anderson Look-a-Like ons tijdens Locomotive Breath zou versterken. Maar helaas gaf hij, begrijpelijk, de voorkeur aan een inval gig in Lisse, bij hem in de buurt.

Voor ons startte de band Illigal, die ook vorig jaar de aftrap deed. De band was van een easy listening bandje gegroeid tot een leuke coverband met zelfs een onbekend Blondie nummer wat een aardig eind 70's sfeertje opriep.

Voor onze set werd de, op de zanginstallatie storende, lichtinstallatie weer op automaat gezet. Daar is bij ons geweld toch niets meer van te horen.

Met pakweg +50 bezoekers was het voor een zondagavond lang niet slecht.

Herman had een zware week achter de rug door een sterfgeval in zijn kennissenkring en had voor 1 keer gewenst om bassist te zijn i.p.v. een vermakelijke frontman die het enthousiasme van de band moet uitdragen. Aan Boudewijn en mij de taak dus om het podium te vullen.

Broer Koen had de weg naar Kats ook gevonden, maar met een D-harp viel er geen gastoptreden te combineren. Jammer.

Even als vorige keer stond er weer een camera op het podium gericht, maar daar hebben we ons weinig van aangetrokken. Althans, we hebben er niet minder fouten om gespeeld.

Onze zeldzame oefenavond was er, dankzij  de situatie rond Herman, bij ingeschoten. De meeste nummers gingen dan ook geheel op karakter.

De vroege afsluiting van de avond was het uiteindelijk toch rond half 10 klaar, ondanks de planning van half 9.

We hebben er uiteindelijk een aangename avond van gemaakt met een hoop complimenten na afloop.

Direct na afloop gingen bij ons de stekkers er uit om nog enigszins op tijd thuis te zijn op deze zondagavond. Na handen schudden, nabeschouwing, een lolletje hier en daar en het normale zeul en sleepwerk, ligt alles er om half 11 in om vervolgens naar huis te koersen.

Maar helaas! Bij aankomst thuis is de zangmonitor, die Boudewijn bij mijn auto had neergezet, niet te vinden. Shit. Waar is die gebleven.

Er zit in zo'n geval niets anders op dan rechtsomkeert naar Kats te maken. Ondanks de regen onderweg kom ik de droge monitor als een omgevallen grafzerk op de stoep voor de garagedeur met uitrit vrij houden tegen, waar ik de auto een uur eerder had geparkeerd voor het in laden.

Toch nog een beetje mazzel.