Een band is soms als een huwelijk wordt wel eens beweerd en ondanks dat ik dat soort banale vergelijkingen feitelijk haat, moet ik enigszins toegeven dat er wel een zekere waarheid in schuild.
En na 10 jaar lang het podium te hebben gedeeld met 4 muzikanten met ieder zijn muzikale voorkeur en eigenaardigheden maak je soms de balans op met als eind conclusie; pas ik nog in dit cluppie en heb ik nog de lol en de drive om hier nog mee verder te gaan. En eerlijk gezegd steken al oude muzikale idealen zo nu en dan de kop op en is het verleidelijk om ons cover repertoire in twijfel te trekken. Dat zijn niet de beste momenten om een gezellige blog op internet te zetten. En daarom wijs dat ik hier een paar maanden mee heb gewacht.
Via Bert, onze trouwe NoPoint-dude, zijn we getackeld voor een optreden in de Tilburgse kroeg "Lambik", waar ik eerder met The Bandox had gestaan.
Een paar weken voor het optreden ontdekte Andre dat het Cafe faliet was en onze opdrachtgeefster was tot dusver nog niet op de hoogte gebracht.
Dankzij Andre werd voortijdig naar een andere lokatie gezocht en gevonden in een lokatie aan de rand van de stad langs een soort van polderweggetje.
Koen had zich aangeboden als gastmuzikant en was zo attent om samen met mij en Andre in zijn bus naar de branbantse feestlokatie te rijden.
De plek bleek een deel van een restaurant te zijn waar het bij binnenkomst naar versgebakken vis rook. De groote toog aan de linkerzijde was prominent aanwezig en onze stek werd plat op de tegelvloer voor een joekel van een antieke kast wat een wat huiselijke sfeer oproept. De entourage en het feestjes gehalte van de avond voelt bij mij niet als aangenaam, ondanks de onderlinge lol tijdens het opbouwen. Boudewijn is zoals gebruikelijk iets later en wanneer we de speakers van de zanginstallatie van dikke touwen willen voorzie is het grijze koffertje niet te vinden. De snoerenkoffer blijkt nog bij Bou thuis in de gang in Oud-Beijerland te staan.
Tilburg is niet direct in de buurt om even een keertje op en neer de rijden. Zeker niet wanneer we exact om .. moeten starten, omdat de jarige als verrassing met live muziek onthaald moet worden. En los van dat was Bou al 2 keer heen en weer naar Amsterdam gekacheld en het ontbrak ons sowieso aan tijd.
Het wel bekende 013 was niet genegen om speakersnoeren aan onbekende bands uit te lenen, dus zat er niet veel anders op dan een alternatief te bedenken. De monitor omdraaien naar het publiek zou een optie zijn, maar doorlussen naar de installatie van het restaurant bleek een beter vondst. Met een stel aan elkaar gekoppelde instrumentsnoeren en wat kunst en vliegwerk om de snoeren over de brede kast achter de toog te gooien, konden beide installatie aan elkaar worden verbonden. De fikse speakers op de betreffende kast lagen niet ideaal, omdat het geluid vanuit een andere richting dan ons kwam, maar het iet wat schelle geluid bleek ruim voldoende om onze avond te redden.
Het publiek had weinig oog voor de band. Het luisterend publiek bestond uit Bert en Agnes en gastmuzikant Koen die het meerendeel ons werkeloos stond te aanschouwen. Ik heb me zelden zo'n miskent artiest gevoeld dan op deze avond. Al konden enkele gasten, waaronder de zeer spontane en enthousiaste gastvrouw, ons gerust stellen dat we erg werden gewaardeerd. Maar dit kwam ff niet geheel tot uiting.
Toen na afloop het hele santenkraam weer in de bus verdween stelde Agnes voor om bij hun nog een tosti met bier te nuttigen, wat een groot deel van mijn avond wist recht te maken.
Na afloop bleek de rest van de band mijn gevoel niet te delen, wat mijn twijfel niet geheel ten goede komt. En ga dan maar eens overpeinzen wat je met je coverbandje in de toekomst ga doen. Tenslotte hebben we in 10 jaar tijd veeeel lol beleeft aan een set bekende covers.
Wordt vervolgd (?)/(!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten