zondag 28 februari 2016

Baldrick Brothers - Surf et Turf in Hoedekenskerke - 28 februari 2016

Een paar jaar geleden is op de Hoedekenskerkse zeedijk, in het zicht van The Old Stomping Ground of The R'tripleB; De Zakzolder, een uit de kluiten gewassen Pipowagen neer geplant wat de suggestie moet wekken een oude treinwagon te zijn waar in alle rust en eenvoud een fietsende passant een koffie met een appelpunt kan worden geserveerd.
Het treinstel is inmiddels voorzien van een houten vlonderterras met windschermen voor de gure Zeeuwse Schelde wind.
In navolging van de geslaagde Rock Route in Hoogerheide heeft de Dijkrockorganisatie uit Rilland zijn jubileumactiviteiten uitgebreid met een "opwarmertje" voor het paradepaardje wat elk jaar bij Bath wordt gevierd; het Rockfestival Dijkrock.
Het bewuste zondagmiddaggebeuren wordt breeduit in de Zeeuwse en Noord-Brabantse huis-aan-huis regiokrantjes aangekondigd. Zo weet ons eigen Zuid-Bevelandse "Bevelander" ons de ene week nog de Baldrick Brothers te noemen, maar een week later heeft de redactie ons omgedoopt tot de Aldrick Brothers.
De Mannen van de Leesmap, een pittig Rockcoverbandje uit Brabant met rokende gitaren en een jolig dansje als besluit is ons aperitief deze middag. Jaap was al vroeg die middag afgereisd om onze installatie voor de heren rockers op te bouwen, dus die stond er in ieder geval al.
De opkomst is ver boven verwachting, evenals de ruimte. De kieren tussen de vlonderplanken zijn helaas ook ruimer bemeten dan gehoopt.  Uitstekend om het buitenhout na een stortbui goed te beluchten, maar met een meter loze ruimte onder de vloer kruipt de kou wel heel hard via je voeten verderop je totale bottengestel in. Het kouwelijkste volk had zich deze middag verschanst in het rijtuigdeel. Het smalle onderdak heeft aan de kopse kant, de kant welke naar de Schelde staat gericht, een heus balkonnetje. Een soort van sluisje met 2 schuifdeurtjes en een deurtje naar buiten. Er tussen zitten aan weerszijden de WC's en achter het buitendeurtje houd de wereld een kleine anderhalve meter op. Omdat de trap bij de entree van het terras vol staat met rokende bezoekers is dit onze beste optie om ons instrumentarium de trein in te krijgen. Met enig ongenoegen van de kouwelijksten staan de deurtjes kort maar regelmatig tegenover elkaar open waardoor de ijzige wind de warmte uit de wagon blaast.
De middag stond duidelijk in het teken van de Zeeuwse vrieskou en vanaf ons intro van Good Old Jonathan met zijn Modern Lovers tot aan ons slot akkoord hielt het publiek zijn handen het liefst op een warme plek en was het mondjes maat gelukt om even de handen op elkaar te krijgen. De warmte voorziening werd verzorgd door 2 hete lucht kanonnetjes, welke om beurten uit stonden en weinig toegevoegde waarde hadden.
Mijn vingers stonden vanaf het begin in artrose stand en het was ondoenlijk om ze opdracht te geven voor een x-aantal vaste rifs en solo's. Met wat springen en ADHD-poses bleef de ergste kou uit m'n lijf, maar de matte reacties uit het publiek kon ons niet overhalen tot een Señorita en bijna zelfs niet voor een toegift. Onze held van de dag kwam deze middag uit de gelederen van het organiserende team. Met volle overtuiging weet onze fan, sinds een optreden in Brabant (nota bene een NoPoint gig), ons nog tot een bescheiden toegift over te halen. Het verzoek van JvB voor onze uitvoering van de murder ballad van de Hillbilly Moon Explosion blijft helaas uit en beloven we voor volgende keer. Overigens waren de reacties achteraf lovend en mijn krampachtige solo's waren niet of nauwelijks opgemerkt. Onze noodgedwongen akoestische versie vanwege het wegvallen van het elektrisch werd gered door Ronald. (Zou het een vergeldingsactie met ons gezamenlijke voedingsnoer, van de kouwelijken uit de wagon zijn geweest?) Wanneer ik mijn geluid hoor wegvallen is mijn logische conclusie een los snoertje, zoals vaker het geval is en het meest gevreesd bij mijn broers. Maar besef me direct daarop dat ook de bas en onze multi-instrumentalist stil zijn gevallen. Gelukkig gaat Ronald onverschrokken door en tegen de tijd dat onze prik weer terug is gaat alles weer vlekkenloos door.
De broodjes hamburger die buiten door de chef des huize werden zwart gebakken werden door ons gretig verorbert en zo kwam aan een leuk initiatief aan de Zuid-Bevelandse kust een einde.
Wat ons betreft volgend jaar weer maar dan liefst na het verzetten van de klok ergens half april. Ik acht de kans dan groter op een soepeler gestel en een makkelijker op te warmen publiek.

Note: 
R'tripleB staat voor Razor Blade Blues Band

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Baldrick Brothers 2021:

Lima Beach in Goes - 4 Juli 2021 Na onze albumpresentatie in oktober vorige jaar hebben we nog 1 avond ons oefenhok bezocht waarna we voor d...