De vraag om de activiteiten,
t.b.v. financiële hulp voor het plaatselijke kerkje, wat kracht bij te zetten, kwam
december vorig jaar. Aangezien Andre en Stefan geruime tijd in Kats hebben
gewoond, besloten we tegen een vriendschappelijke gage aan het verzoek gehoor
te geven.
Vervolgens werden door de
organisatie allerlei wilde plannen bedacht, zoals een optreden door ons op een
grote zeilboot al varend vanaf Zierikzee. Na een langdurig mailverkeer en
bedenkingen van onze kant, werd het podium in de planningsfase langzamerhand
verplaatst via het havenplateau naar het dorpshuis (bij slecht weer) of de
kerktuin.
In blouse met korte mouwen en giletje
ben ik de bewuste avond op een relatief koude voorjaarsdag richting het
dorpshuis afgereisd. Het dorp heeft overduidelijk een fanatieke club wild breiers,
want er is geen paaltje of boom ongemoeid gelaten om een fleurig breiwerkje
rond te leggen. Ondanks het ietwat absurde manier van verfraaien geeft dit het
pittoreske plaatsje wel een vrolijk uiterlijk. Enigszins verbaasd blijkt echter
het dorpshuis gesloten, wat inhoud dat de kerktuin, ondanks de temperatuur, de “Place
To Be” voor de avond zal zijn.
Bij aankomst was ons “voorprogramma”
al geheel opgebouwd. En ondanks de wens (lees eis) in diverse mails van onze
kant, bleek er geen dak boven het podium te zijn. Wat volgens de organisator
ook absoluut niet nodig zou zijn, gezien de berichten op buienradar. Op enig
aandringen werd echter alsnog (met enige tegenzin) naar wat plastic zijlen gezocht
voor het geval dat.
Ons voorprogramma Illegal,
voorheen Legal (wie heeft hun vergunning ingetrokken?), had een overwegend Easy
Listening repertoire.
Halverwege hun set komen er 2
bebaarde heren de tuin in waarop Herman voor de grap de harigste van de 2
bestempeld als een dubbelganger van Jethro Tull’s Ian Anderson. Wanneer de
andere ook nog eens een Jethro Tull shirt blijkt te dragen is het duidelijk dat
Locomotive Breath in de play list niet mag ontbreken.
Om in de stemming te komen is het
altijd lekker om 1 a 2 biertjes in je lijf te hebben.
Helaas heeft de “bar” alleen
Katse biertjes van +10% (en dan ook nog tegen betaling) in huis. Het klinkt
weinig Rock’n’Roll, maar na een zware vrijdagnacht in La Strada, korte
nachtrust en een middag ploeteren in de tuin, stijgt het alcoholpercentage
behoorlijk snel naar mijn kop. De halve fles wordt snel achter overgeslagen om
onze set op te bouwen en loos te gaan.
De vermoeidheid en het Katse bier
slaat al bij het eerste nummer toe en tijdens “Love Rears..” heb ik geen idee
meer waar ik zit. Godzijdank (wat wil je in een kerktuin) weten de anderen het
geheel overeind te houden, maar ook de daarop volgende nummers lijken zo nu en
dan alsof het de eerste keer is dat ik ze speel.
In het begin van onze primeur van
White Room breek ik een snaar van mijn Soapbar PRS en maakt het nummer op een
half valse gitaar af. Gelukkig klinkt mijn blauwe PRS in de buitenlucht
aangenaam goed. En dat is maar goed ook, want de geplande pauze schaffen we ter
plaatse af en hobbelen via Dream On, welke weer goed wordt ontvangen, door naar
Locomotive Breath. Hierin krijgen we een solo van een op 1 been staande Ian
Anderson op Lucht-dwarsfluit. In Radar Love wordt Stefan tot een drumsolo
overgehaald en trakteert het publiek op een heuse jaren 80 Cesar Zuiderwijk
solo. Waarbij Herman de toms bediend die Stefan, al kloppend op borst en armen,
triggert. Geniaal.
Het publiek was enthousiast en
wist ons moeiteloos over te halen voor een rijtje toegiften.
Wanneer ik tijdens Whole Lotta Rosie
met mijn gitaar probeer mijn microfoon standaard om te rossen (niet bewust), staat
er geen enkele snaar meer op stemming. Gelukkig op tijd hersteld voor de solo
en eindelijk rolt, althans bij mij, Bohemian er weer eens een keer lekker uit.
Wanneer ik eind van de avond voor
de grap onze Tull-clone vraag of hij volgende keer zijn dwarsfluit meeneemt,
blijkt hij ook nog eens werkelijk op zo’n ding te blazen en zelfs verdienstelijk
enkele Tull covers in zijn bandje Jamija te spelen.
Muzikaal was het voor ons misschien
geen hoogstaande avond qua uitvoering, naar het publiek dacht daar gelukkig
helemaal anders over. En uiteindelijk beslissen zij wat telt. Ach, eind goed al
goed. Alleen ben ik blij dat we de stortbui die later die nacht is gevallen,
niet over ons Open-Air-Podium hebben gekregen. Naast Sint Nikolaas en Sint
Juttemis wordt vanaf heden ook buienradar in de Katse kerk voor heilig
verklaard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten