Vrijdagavond
20:30 uur staat mijn Golf weer in het smalle Goese straatje voor Eric's Bar.
Eric zelf zit aan de bar de foto’s op Face Book te bekijken van de
boekpresentatie van Racoon die hier vanmiddag werd gehouden. Andre was mij
vanavond voor en had zijn spullen al op het podium gezet. Bij het neerzetten
van mijn spul valt Andre zijn oog op de Play List van de Baldrick Brothers
tussen de speaker, welke daar wellicht sinds juni is blijven hangen.
Het duurt
even voor iedereen er is en inmiddels is Mauries ook binnengekomen. Hij werkt
hier sinds kort, maar heeft helaas op de bovenverdieping zijn bardienst. Later
komt er nog meer fam. voor ons als publiek.
De set staat
snel overeind en na een paar You Really Got My's en Coffee, Thea and
Sympathie's stond het geluid wel oké. Het was wel duidelijk dat de nieuwe back
line van Boudewijn, ondanks de zeer aanwezige Bas, wel een hele boost had
gekregen. Dat zet mij wel aan het denken
in hoeverre mijn set ook niet een update nodig heeft. In contrast komt de Koch
er we erg magertjes vanaf.
Gezien de
Play List die Stefan in elkaar had gezet, had ik erg veel zin in vanavond. Met
voornamelijk favorieten en het, op enkele na dan, ontbreken van moetertjes, kon
dit wel een leuke avond worden. Vreemd wilde dit niet tot uiting komen. Het
publiek moest nog erg aan het weekendgevoel wennen en wat nog erger was, ik/wij
nog wel het meest.
Herman stond
weliswaar te spring als of zijn leven er vanaf hing. (van een opkomende
verkoudheid was niets meer te merken), maar vanuit mijn view was alles als
spelen in een luchtbel. Aan mijn zijkant van het podium was onvoldoende ruimte
om me uit te leven, voor aan het podium kreeg ik regelmatig een bekken in mijn
nek en rug en halverwege gang ik meerdere keren bijna op mijn plaat over het
wegschuivende tappijtje van Stefan. Bij muziek maken hoort een stukje magie wat
je de welbekende vleugels moet geeft, maar gevoelsmatig kwam het deze keer even
niet bij me binnen. Jammer, want zo slecht hebben we niet gespeeld, maar volgens
mij voelde het publiek deze keer met mij mee.
Het feestje was sowieso snel afgelopen, want nog voor
sluitingstijd was Stefan vertrokken en kort daarna stonden Andre en ik weer als
enigen van de band nog in de kroeg. Het publiek viel niets te verwijten. Het
zat er gewoon een keer niet in. Al had ik het idee dat sommigen van ons een
prima avond hebben gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten