De bewuste
avond samen met Ronald naar Lewedorp gereden om daar Koen te helpen om de
zanginstallatie in zijn bus te persen. We hadden de tijd wat ruim ingeschat
waardoor we bijna een uur voor afspraak op het Bellamipark in Vlissingen stonden.
Dankzij het Vlissings parkeerbeleid waren hier sinds kort ook de wel bekende
elektrisch bedienbare paaltjes uit de grond gekomen. Probeer dan maar eens bij
het Café te komen. Toen ik de kroeg binnen stapte om de barman gedag te zeggen
en om een oplossing te vragen voor de paaltjes, vloog collega Walter we met
enige prettige dronkenschap rond m'n nek. De roeiclub was tweede geworden in de
"grachten" van Vlissingen en dat moest zo te zien gevierd worden.
Uiteindelijk
wist de bar man me wat sluiproutes van de hand te doen en al snel stonden we
geparkeerd voor de deur. De Concurrent had de tafeltjes nog op het podium staan
en we konden de spullen voorlopig in de hal kwijt. Prettige start met een
gezellig drukke tent. Zelden waren we zo vroeg met opbouwen. Maar gezien het 3
uur vullend programma zagen we er vanaf om eerder dan de afgesproken 23:00 uur
te beginnen. De aftrap was lekker stevig, zoals vanouds. De sfeer was wat
betreft de roeiers weer lekker, maar na de tweede set begon de kroeg wat leeg
te lopen. Gelukkig, in de laatste set kwamen er nog wat passanten bij.
Waaronder een aantal collega's die na het sluiten van het bedrijfsfeestje in
het Arsenaal nog niet huiswaarts wilden. Vooraan het podium werd in ieder geval
door een paar personen gedanst en Jaap wist een dame uit het publiek de samba
ballen in haar handen te drukken. Bij Senorita hoort nu eenmaal een vrouw op
het podium. Bij “Poupée de Cire Poupée de Son” zie ik 1 van mijn Franse
collega's even verbaast kijken, maar ach.
Een aantal
ouderen blijven dansen tot de laatste noot en zijn ook de fanatiekelingen die
ons nog tot een toegift proberen over te halen, maar we besluiten de avond
bescheiden af te sluiten.
De ramen van
Ronald z'n Berlingo zijn bevroren en in de vrieskou schuiven we onze
instrumentarium weer de auto in. Het barpersoneel vraagt ons bij vertrek om
eind van het jaar nog eens terug te komen en zo komt er een einde aan een leuk
avondje Baldrick Brothers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten