Het vorige jaar hadden we op kerstavond in Strada een zeer geslaagde einde jaarsafsluiter. Reden voor Eric om ons ook maar meteen voor de laatste KoninginneNach in te scheren.
Op de kroningsdag van onze nieuwe Koning zijn de meesten vrij om hun roes uit te slapen, dus geen enkele legitieme reden om de avond niet naar La Stada te komen. Althans, dat was de strekking van de laatste mailing. Gelukkig waren er een hoop die de andere morgen niet vroeg op een kleedje moesten zitten en was de kroeg gezellig druk. En voor sommigen uit het publiek eigenlijk een stuk prettiger dan kerstavond, waar we wel heel veel volk in de herberg hadden ontvangen.
Jaap en ik konden elkaar deze keer gelukkig mededelen dat we er deze keer wel kiplekker voor stonden en er heeeel veel zin in hadden.
Koen had zijn voorbereiding goed voor elkaar. In een creatief moment had hij de tekst voor het publiek voor tijdens "Write It All Down" op een bordje geschilderd. Op een bordje met stok stond in sierletters "HEY HEY HEY". Zo moeilijk kan het dus niet zijn.
We waren vroeg aanwezig om de boel op te zetten en te "Sound Clecken". Dat gaf Jaap de ruimte om nog even, voor we zouden starten, 't Beest binnen te glippen voor de Amerikaanse "Slim Cessna's Auto Club!" waar hij onze June Cash fna Linda tegen het lijf liep en maar meteen op een gastoptreden later op de avond, aan stuurde. Halfbroer Wilfred had zit de week ervoor vrijwillig aangemeld om met z'n trekzak mee te spelen. Zo had het programma verrassend veel overeenkomsten met de laatste kerstavond.
Dre van D had ons lang niet meer gezien en was blij verrast dat zijn verzoek "Tainted Love" van jaren geleden, weliswaar onbewust, in de set list was gerold. En wist ook ons eerste optreden in 't Beest nog te herinneren. Ja, dan waren we toch wel een erg goeie band geworden. Bedank, Dre. :o)
Het was onze eerste keer dat we de Neil Diamond klassieker "Solitairy Man" hebben gespeeld, maar "Write It All Down" was de favoriet van de avond.
Tot diep in de nacht dreunde "HEY HEY HEY" nog in m'n hoofd door.
Deze avond was Linda weer de "Segnorita" en dat leverde weer een paar foto's op voor onze nieuwe site rubriek de "Segnorita van de avond". Na een lange avond stonden we met zijn vijven met een brede grijns tegenover een uitbundig publiek die niet van wijken wist. Geholpen door de adrenaline zijn we nogmaals het podium opgeklommen en op herhaling ging ons bordje nogmaals de lucht in voor onze favoriet van de avond. Koen wist in zijn enthousiasme de akkoorden creatief te verwisselen en door het zwaaien van het bordje liep mijn partij her en der wat vertraging op. Ook m'n koebelsolo dreigde in het water te vallen, maar na een verder perfecte set hadden we weinig meer te verliezen. Het publiek was meer dan om. Achteraf bleek de Amerikaanse Auto Club ook in Strada te zijn gesignaleerd. Al kan ik mij hun gezichten, die ik de week erna opzocht via Google, niet thuis brengen.
Oranje boven Oranje boven. Leve de Baldrick en m'n broers. Morgen aan de oranje bitter. Maar van uitslapen geen sprake. Om 8:00 stonden er weer 4 trompetters op de torenring om mij en de rest van het dorp uit z'n nest de blazen. Ik kan me eindelijk volledige aansluiten bij Jaap zijn trompet antipathie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten