Het kleine
plaatsje Nisse heeft, ondanks zijn bescheiden inwoners aantal, een Durpsuus.
Een kil modern vierkant gebouw aan de verder sfeervolle kerkring. De
organisatoren van het besloten (dorps)feestje hadden er alles aan gedaan om in
ieder geval de sfeer nog wat op te krikken met ballonnen, priklampjes en een
theatraal gedrapeerde banner achter het podium, wat duidelijk af stak tegen de
Bordeaux rode velours podium gordijn.
Het podium
was bij aankomst, op een paar monitoren na, nog maagdelijk, maar tegen de tijd
dat wij hadden gelost stond de vloer vol bandzooi.
Huib, onze
geluidsman voor die avond, leek erg relaxt en met een klein frontmixertje zou
hij het wel gaan maken. Echter toen we aangaven dat we met z'n vijven zongen,
brak al wat paniek uit, want zijn statieven verzameling bleek vrij beperkt.
Daar wisten we met ons eigen statieven wel een oplossing voor. Met een ter
plaatse gemaakte Rider waren de kanalen, op een paar na, in 1 keer goed
aangesloten. Dankzij de mooie nummering, bijvoorbeeld geel-7, aan allebei de
zijden van de kabel, is fout zoeken nog een kwestie van kinderspel, zo wist
onze techneut ons te overtuigen.
Vervolgens
was het mijn angstzweet, wat uit barste toen m'n Champ geen enkel teken van
leven wou geven. Met enig prutswerk in de kleedkamer, kwam het kleine
brullertje weer bij z'n positieven en kon ik 'm weer naast m'n andere
versterker zetten.
De geplande
Show Time van 21:00 konden we nog rekken tot kwart over. Met ons Punk'a'Billy
geweld waren we op dit Rock'n'Roll feestje een wat overtreffende trap. Zeker
voor het merendeel van de bezoekers, wat voornamelijk uit plaatselijke
bevolking en vrienden en kennissen betrof die zich voornamelijk bij het bardeel
bij binnenkomst schuil hielden. Maar ondanks dat kwam er regelmatig wat volk op
de vloer. Na veel praten tijdens de laatste oefenavond hadden we twee van de
drie nieuwe nummers op de Play List gekregen en “Write It All Down” en “Loco
Gringos” ging, los van wat details, best lekker. Tegen half 12 was onze setlist
ten einde. Na het gebruikelijke geduw en gewurm om tussen de mensen door, de
kleedkamer alias opslaghok te hebben bereikt, was het tijd om een rondje langs
het goed verzorgde Indisch buffet te maken. In de tussentijd zouden de leden
van Betty's Doghouse zich druk kunnen gaan maken om het podium in te richten en
de sound te checken. Echter kwam de drummer van dit erg leuke Rock'n'Roll
bandje na een lange tijd onverricht zake terug naar de kleedkamer. De opbouw
ging nog wel even duren. De beheerst ogende geluidsman van weleer was inmiddels
al vloekend en sputterend op zijn knieën zijn kabeltjes aan het volgen en het
leek er nog niet op dat het einde voorlopig in zicht zou zijn. Ook met enige
frustratie bij Koen die zijn jongste telg als fotografe had meegenomen en toch
eigenlijk wel een setje met Betty mee wou blazen, maar twijfelde gezien de
bedtijd voor de jonge dame. Uiteindelijk was het tijdverlies beperkt en stond
het trio met nieuwbakken contabassist en Koen op het podium te swingen. De set,
en zo bleek ook bij ons, miste een lekkere diepe bas om de zaal te vullen. Dat
zat er bij de opgestelde PA niet in. Maar ach, verder stond onze Huib zijn
stinkende best te doen. Halverwege de set was het ook voor mij tijd om de nu
inmiddels uitbundig dansende feestgangers de rug toe te keren. Nisse bedacht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten